Everything is a choice!

Deel 48

Pov. Milan
Ik zei een onzichtbaarheid spreuk zodat we veilig het paleis uit konden zonder problemen. Ik hield Elisabeth goed vast bang om haar weer kwijt te raken, om haar weer niet te kunnen beschermen. Ik zuchtte, wat maak ik mezelf wijs, ze was nooit van me geweest.

We waren buiten voor het poort, er waren overal bewakers maar ze konden ons gelukkig niet zien, voor nu. Ik begon te rennen terwijl ik Elisa vast had, we hebben weinig tijd de spreuk kan zo ongedaan worden. Juist wanneer het kasteel van Blake uit het zicht was werden we weer zichtbaar. Perfect op tijd! 'Elisabet!' Riep Daniella. Elisabeth draaide zich om en er verscheen een lach op haar gezicht en ze liet m'n hand los wat ik eigenlijk niet wou. De meisjes vlogen elkaar om de hals.

Pov. Elisabeth
Eindelijk vrij, eindelijk! Ik haat het om opgesloten te zijn, liever ben ik vrij, lopend door het rond. 'Gaat het?' Vroeg Daniella. Ik knikte. 'Ik ben zo blij dat ik niet meer gevangen zit, Milan dank je.' Milan glimlachte, zijn mond ging open maar ik zag dat hij zicht bedacht en hij hield weer z'n mond. Ik liet het maar, ik was veel te moe en had geen zin in discussie.  'Elisabeth we moeten je nog iets zeggen.' Begon Daniella. Ik keek haar aan en kinkte als teken dat ze kon praten. Ze keek even naar Milan en zei 'We weten hoe Blake vervloekt is, eigenlijk door wie.' 

Mijn hart stond even stil. 'Wie dan?' Vroeg ik zacht.  'Het is de machtigste en krachtigste wezen, de Orian.' Zei Milan.

'De Orian?'
'De Orian, zou normaal gezien eeuwen geleden gedood zijn maar blijkbaar leeft ze nog.'
'Ze? Het is een vrouw?'
'Soort van' zei Milan denkend.
'Maar waarom doet ze zoiets?'
'Weten we niet, maar er is nog iets.'
Ik keek Milan vragend aan. 'Er is net oorlog verklaard.'

'Oorlog?'

Oorlog! Oorlog! Oorlog! Hoe kon het zo ver eindigen, hoe? Het komt allemaal door mij, als ik er niet was zou dit allemaal niet gebeurt zijn, het is allemaal mijn schuld. Maar waarom ik? Wat willen ze van mij? Had ik dan toch beter mij m'n adoptie ouders gebleven? Heb ik dan toch de foute keuzes gemaakt? Zoveel vragen maar geen antwoorden.

Iedereen is zich aan het voorbereiden voor de oorlog, iedereen is aan het trainen, kinderen worden in veiligheid gebracht, er wordt eten verzameld, het is echt druk in het koninkrijk. En ik? Ik ben in m'n kamer aan het piekeren, terwijl ik eigenlijk ook moet gaan trainen. Maar Neen, ik zit hier nu in m'n kamer aan het denken over wat er van allemaal is gebeurd.

*klop*klop*
'Binnen!' Riep ik. De deur werd geopende en Rosa kwam binnen, een serveerster.

'Sorry dat ik u stoor prinses, dit brief werd net binnen gebracht.'
Ze gaf me de brief ik bedankte haar en ze verliet weer de kamer. Ik keek naar de brief en er was geen afzender, vreemd.

Ik opende het brief, het was een klein brief me een kleine tekst.

Jij! Kom dan is dit allemaal afgelopen, dan hoeft er helemaal geen oorlog te komen. Dan zijn er geen vernietigen en is het veilig. Dan loopt alles nog goed af...

Serieus? Dus het gaat hier echt om mij, het was toch een fout om naar hier te komen. Ik liep naar m'n balkon toe voor frisse lucht. Ik ademde in en dan weet uit, in en uit en keek rond. Er waren twee bewakers aan de hek en opeens kwam er een zwart gedaante en vermoorde ze.

Het gedaante keek me aan en het had zilveren ogen. 'Dit is maar het begin.' Fluisterde het gedaante maar ik kon het toch horen. Ik werd er bang van en liep m'n kamer snel in en sloot m'n balkon. Ik liep m'n kamer uit en verwittigde een paar bewakers dat er twee bewakers bewusteloos zijn en liepen er heen. Het gaat hier echt om mij. Ik liep naar het tuin, ik wil even denken ook al weet ik dat er hier een wezen rondloopt die me wilt. Er zijn net twee bewakers vermoord en dat door mij. Strakst gaan er nog andere dood door mij, dit mag niet gebeuren.

Ik draaide me om en zag dat Milan mijn kant op kwam, hij glimlachte. Ik glimlachte terug. Hij groette me en vroeg of er iets was. Er was zo veel aan m'n hoofd, ik kon niet helder denken. Ik keek Milan aan en vloog om zijn hals en knuffelde hem, ik had echt een knuffel nodig.

————————-
Nou, hier ben ik weer dit is echt lang geleden maar echt. Sorry dat ik lang niets meer plaatste, maar ik had geen inspiratie meer en ook niet echt veel tijd door school.

Maar het is nu vakantiee😄😄😄
I'm so happy! Ik heb echt vakantie nodig en ik ga m'n best doen om meer te publiceren.

Hou van jullie, groetjes van mij
xxx