Everything is a choice!

Deel 37

Pov. Elisabeth
Ik begon te vertellen ik heb haar letterlijk alles verteld. 'Dit was het dus en nu zijn we hier.' Zei ik als laatste. Haar ogen worden groot. 'Dus je bent mijn schoondochter.' Zei ze met een glimlach. Ik knikte. 'Weet je mijn zoon heeft wel een goede smaak.' Zei ze en er verscheen een glimlach op m'n gezicht.

'Oke nu ga ik beginnen met mijn verhaal, 30 jaar geleden leefden we allemaal in vrede. De vampieren dimensie was helemaal niet zoals nu, nee integendeel het was hier prachtig en de zon was er ook. We waren goed bevriend met alle dimensies en wij de vampieren waren helemaal niet zo, ze waren helemaal niet gemeen en ook niet onbeschoft en ze hadden ook geen lust naar bloed. Maar op een dood normale dag, tijdens de middag toen alle kindjes buiten aan het spelen, werd de lucht zwart, er kwamen mannen met speciale krachten ze deden een vloek op het vampieren dimensies en sinds die dag is iedereen behalve ik en Blake de enige die niet vervloekt zijn en tot de dag van vandaag weten we nog altijd niet wie het waren of wat ze zijn. Door de vloek willen alle vampieren alleen maar bloed en geen vrede ze willen oorlog!' Eindigde de koningin

'Wat een verhaal, maar waarom zat u gevangen?' Vroeg ik. 'Omdat ik geen oorlog wou ik wou vrede, maar toen wist ik nog niet dat ze vervloekt waren en toen zette mijn geliefde, de koning me in de gevangenis.' Antwoordde ze.

'Dus ergens is er nog een dimensie, maar we weten niet waar en ze hebben speciale krachten.' Zei ik hard op. 'Wat nu?' Vroeg de koningin. Ik keek haar aan en dacht na het enigste wat ik wil is Blake vinden. 'Daar is iemand' hoorde ik opeens. De stem kwam me bekend voort, maar ik kon niet plaatsen wie het was. Ik hoorde voetstappen. Meer dan twee voetstappen, ze waren met een groep. Bewakers? 'Wie zou het zijn?' Vroeg iemand weer, wacht dit is Stella. Ik kwam tevoorschijn en had gelijk, het waren Stella, Daniella, Mason en Zayd. Ik vloog op Daniella en Stella, het was echt lang geleden dat ik ze zag. Zij waren ook blij om mij te zien. 'Hoe gaat ie? Wat is er allemaal gebeurt en waar is Blake?' Vroegen de meisjes door elkaar. Ik vertelde ze alles ook wat de koningin me had verteld. 'Dit zag ik helemaal niet aankomen.' Zei Mason. Iedereen knikte. 'Maar waarom zijn jullie hier eigenlijk?' Vroeg ik. 'Om jou te helpen natuurlijk' zei Stella met een duhh toon.

'Elisabeth' hoorde ik een zwakke stem, het was de koningin. Ik draaide me om en liep naar der toe. 'Ja, uwe majesteit.' Antwoordde ik. 'Ik..ik voel me niet goed. Het gaat slecht met me.' Zei ze. 'Waar hebt u pijn, wat voelt u?' Vroeg ik. 'Pijn, overal.' Antwoordde ze en ze zakte in elkaar. De jongens pakte haar op. Wat nu? 'Stella en Mason. Willen jullie alsjeblief de koningin naar de weerwolven dimensie brengen en zeggen dat ze haar daar moeten verzorgen en dat ze daar voor eventjes blijft.' Zei ik tegen Stella en Mason. Ze knikte. 'Wacht ik heb een idee hoe we haar kunnen oppakken.' Zei Stella snel. Stella deed een spreuk en er kwam een soort van vliegende bed te voorschijn. 'Goed gedaan Stella' zei ik. Ze glimlachte trots. De jongens legde de koningin erop.

'Elisabeth nog één ding.' Zei de koningin nog altijd zwak, ik liep naar der toe. 'Elisabeth, ik vertrouw op je zorg ervoor dat de vampieren dimensie de oude word en dat de vloek verdwijnt. Ik geloof in je.' Zei ze. Ik wist niet wat ik moest zeggen, hoe kan ik dit doen. Ik weet niet eens hoe of welke krachten ik heb. Maar ik knikte. 'Ik beloof u dat alles goed komt' zei ik zelfzeker. Ze glimlachte en we namen afscheid van Stella en Mason. We wachten tot ze uit het zicht waren en gingen een soort van grot in. 'Wat nu?' Vroeg Daniella. Ik zuchtte. 'Weet ik niet, trouwens hoe..hoe gaat het met mijn ouders?' Vroeg ik, ik miste ze eigenlijk wel. 'Je ouders zijn woedend, zeker je vader. Ze zijn nu een hele leger aan het voorbereiden alle dimensies bij elkaar. Ze willen oorlog.' Zei Daniella. 'Dit loopt allemaal mis. We hebben snel een plan nodig.' Zei ik terwijl ik met mijn hoofd schudden. 'We moeten eerst terug naar de ijs dimensie en je moet met je ouders praten en ze ook alles vertellen zodat er geen oorlog komt.' Zei Zayd. Ik dacht na. 'Ja je hebt gelijk. We moeten beginnen bij het begin.'  We stonden op. 'Maar hoe geraken we daar in de ijs dimensie?' Vroeg ik. 'Wij gaan transformeren en als je wil nemen we jou wel op onze rug.' Zei Daniella. Nee, zodat ik hun moment verpest dacht het niet. 'Weten jullie wat, vertrek maar naar de ijs dimensie.' Zei ik. 'Zonder jou? Hoe ga jij daar dan geraken?' Vroeg Zayd. 'Ik trek m'n plan wel, ik heb een idee dus ik zie jullie daar.'

Ze transformeerde en Daniella keek me aan. Ik knikte als teken van dat het goed is. Ze vertrokken, oke nu moet ik zien hoe ik daar geraak. Met mijn grote mond altijd, ik zal mijn krachten zeker gebruiken en hopen dat ik kan vliegen. Oke effe denken, ik moet me concentreren op het vliegen, dan gaat het wel lukken. Als de gave wel heb natuurlijk, ik concentreerde me, ik beeldde me ik dat ik kon vliegen. Ik opende mijn ogen en zag dat ik zo'n 2 á 3 meter van de grond verwijderd bent. Ik was super blij ik kon dus vliegen en dan ineens viel ik bam op de grond. Te vroeg gejuicht! Ik probeerde nog een keer maar het lukte me niet. Opeens kreeg ik een idee, ik zoek gewoon een paard en rij erop en hup ik ben thuis. Ja ik weet het, het is simpel gezegd dan gedaan.

Ik begon te zoeken en na een tijdje heb ik eindelijk een paard gevonden. Niet zomaar een paard, een vliegende paard, hij was prachtig en had een zwarte kleur en vleugels. Ik ben superblij. Ik aaide het paard en opeens begon het dier te praten. Ik schrok en liep naar achter. 'Waarom is ze bang?' Vroeg het paard tegen zichzelf. 'Begrijp je me?' Vroeg ik. 'Wat denk je zelf.' Zei het paard. 'Ik dacht dat je me niet begreep.'

'Wacht ik praat tegen je.' Zei het paard verrast. Ik grinnikte. Was best wel grappig. 'Kan je paarden taal praten dan?' Vroeg het paard. 'Ik weet niet, maar ik denk dat het door m'n krachten komt.' Antwoordde ik. 'Wie ben je?' Vroeg het paard. Ik vertelde hem wie ik ben en wat er allemaal gaande is, het hele verhaal. Weeral. Ik ben te weten gekomen dat het paard Raven heet.  'Raven, wil je iets voor me doen?' Vroeg ik. Hij keek me aan. 'Wil je me alsjeblief naar de ijs dimensie brengen?'   'Natuurlijk, wie wil er jou niet helpen en je bent ook zo'n leuk gezelschap.' Ik knuffelde raven en bedankte hem. Ik klom rustig op zijn rug. 'Niet bang zijn, je moet helemaal niets te doen. Ik doe alle werk wel.' Daar gaan we dan.

~~~~~~~~
Helloowwwtjes,
Ik ben er weer. Hoe is jullie vakantie. Mijn vakantie is super. Zalig, ik had dit echt nodig. Ik hoop dat het een leuke deel was.

Ps. Vergeet niet te stemmen en te reageren. Hou van jullie xxx