Everything is a choice!

deel 58

Pov. Elisabeth

We liepen mijn kamer in en zaten allemaal op mijn bed. Ik vroeg de meisjes hoe het is in de dimensies of er iets is gaande was en ik heb ook gevraagd hoe het gaat met mijn ouders.

'Ze waren eerst wel echt boos.' Antwoordde Stella. 'Ja, en ze konden niet geloven dat je zonder hun toestemming weg bent gegaan.' Voegde Daniella toe. Ugh, altijd hetzelfde met hun. 'Laten we het niet meer over mij hebben maar over jullie. Hoe gaat het trouwens met Mason en Zayd?'

Nadat ik de vraag heb gesteld verscheen er gelijk een big smile op beide gezichten. 'Zo te zien gaat het heel goed.' Antwoordde ik lachend op mijn eigen vraag. Zo spraken we over van alles en nog wat tot we aankwamen bij  Blake. Het moment dat ze de woonkamer inkwamen en Blake zag bleef maar herhalen in m'n gedachten en er bleef één woord maar spoken in mijn hoofd. Waarom? 'Meiden ik heb een vraagje.' Ze keken mijn kant op en knikte als teken dat ik verder moet.

'Ik wil dat jullie heel eerlijk antwoorden, hebben jullie iets tegen Blake?' En daar veranderde hun blik, ze keken elkaar even aan en dan keken ze mijn kant op. 'Hoe bedoel je?' Vroeg Stella. 'Toen jullie de woonkamer in kwamen en Blake zagen veranderde jullie blikken en keken elkaar aan zoals nu.' Antwoordde ik.

Ze keken me aan en toen begon Daniella met praten. 'We vinden dat je niet samen moet zijn met Blake, na alles wat hij je heeft aangedaan.'
'Ja, hij verdiend je niet. Door hem was je er bijna niet, door hem!' Voegde Stella toe.

'We snappen niet dat je alles bent vergeten, hoe hij je behandelde om wraak te namen op Milan. Elisabeth je verdiend beter.'

'Inderdaad, vanaf de eerste dag had je al problemen, vanaf het moment dat jullie elkaar leerde kennen veranderd je leven en niet op een positieve manier.'

'Hij verdiend je niet. Weet je wie je verdiend? Wie echt bij je past? Milan!'

Zo begonnen ze onderbeurt met praten. Ik kon niet geloven wat ik hoorde. Dat ze dit niet op het begin zeiden en dat ze denken dat Blake mijn grootste fout is.

Het was stil, heel stil. Je kon een speld horen vallen, letterlijk. Daniella en Stella keken me afwachtend aan. Ik wist niet hoe ik moest reageren. Ik had dit helemaal niet verwacht.

'Wat willen jullie dat ik nu zeg? Dat Blake mijn grootste fout was? Blake is geen fout! Ik kan me geen leven voorstellen zonder hem en hij kan er zelf niets aandoen dat hij betoverd was. Maar dit is niet wat me raakte, het enige wat me raakte is dat jullie al die tijd jullie mond hielden. Dat jullie mij niets vertellen, over hoe jullie je voelen. Noemt m'n dit vriendinnen?'

Het laatste zei ik bijna met geen stem. Ik liep mijn kamer uit, ik ben niet verdrietig, niet boos maar teleurgesteld. Het raakte me ontzettend diep. Ik zuchtte diep. En liep de trap af en de keuken in. Mijn moeder was bezig en glimlachte naar me. 'Heb je het naar je zin met de meisjes?' Vroeg ze enthousiast. Er verscheen een glimlach op m'n gezicht en ik knikte. 'Hier heb je wat snacks dat je mee kunt nemen.' Zei mijn moeder terwijl ik het koude water binnen voelde stromen in mijn keel.

Ik bedankte m'n moeder, nam de snacks mee en verliet zo de keuken. Maar toen realiseerde ik me dat Blake en mijn vader niet thuis zijn omdat ik ze nergens zag. Ik liep de keuken weer in en keek mijn moeder aan. 'Mam, waar is pap en Blake?' Vroeg ik. 'Oh, ze zijn samen wat boodschappen gaan doen.' Ik knikte en glimlachte bij de gedachte dat mijn vader en Blake een band beginnen te krijgen. Ik liep de trap op en twijfelde even of ik wel terug naar binnen zou gaan. Uiteindelijk besloot ik om naar binnen te gaan, het is niet dat ik boos op hen ben.

Ik klopte aan en opende de deur. Ze keken me aan niet wetend wat te zeggen. Ik zag dat Stella wou praten maar ik begon.

'Laten we vergeten wat er net is gebeurt, ik ben niet boos gewoon een beetje teleurgesteld dat is alles. Ik had gewoon gehoopt dat jullie dit eerder zeiden.' Zei ik terwijl ik de snacks neer legde. Ze keken me opgelucht aan en liepen naar me toe en knuffelde me. 'Oh wat ik nog wil toevoegen, Blake en ik passen wel bij elkaar.' Zei ik en begonnen te lachen.

We besloten alles te vergeten en de meisjes zullen hun best doen om terug van Blake te houden.

————————————————————————

Yess! Eindelijk een nieuwe deel erbij. Ik ben zo blij dat ik weer op Wattpad ben en dat ik weer begonnen ben met schrijven.

Ik hoop dat dit een leuke deel was en zoals jullie wel lezen zijn er laatste tijd alleen maar gelukkige eindes. Misschien wilt dat zeggen dat het verhaal bijna...