Everything is a choice!

Deel 56

Pov. Elisabeth
Ik voelde de warme stralen van de zon op m'n gezicht. Ik opende voorzichtig m'n ogen en sloot ze weer meteen. Ik probeerde me om te draaien maar iets hield me tegen, een lichaam. Ik opende m'n ogen en zag dat het Blake was. Aah ja, toen we op het balkon zaten werd ik moe en besloten we maar te gaan slapen. Ik keek Blake aan en zag dat hij nog vredig zat te slapen. Ik ben eigenlijk echt heel blij met hem. Ik ging met m'n vinger langs zijn wang. Ik zag dat het maar pas negen uur was. Ik besloot maar op te staan en snel te gaan douche en me klaar te maken. Want vandaag is een grote dag. Ik ga namelijk m'n ouders gaan bezoeken en Blake gaat mee. Eigenlijk heb ik nog helemaal niet gepraat over Blake met m'n ouders en ze hebben ook helemaal niets gezegd. Zouden ze het hebben geaccepteerd?

Na mijn ochtendroutine liep ik de inloopkast in en koos voor een simpele outfit. Een zwarte jeans broek met een witte Levi's T-shirt, een zwarte vestje met witte Adidas sneakers. Mijn haar krulde ik en liet het los. Ik keek nog in de spiegel. Perfect! Ik liep de slaapkamer weer in en zag dat Blake nergens te bekennen was. Opeens voelde ik twee armen rond m'n middel en werd met een ruk omgedraaid. 'Goodmorning schoonheid.' Zei Blake. Ik glimlachte en zetten m'n armen rond zijn nek en als antwoord kuste ik hem.

——

We staan nu aan de grens van de ijs dimensie en Blake gaat nu de poort openen om naar de mensen wereld te gaan. Ik ben zo zenuwachtig. Ik heb mijn ouders gezegd dat ik naar mijn adoptie ouders zou gaan en ze waren eigenlijk echt verrast en niet op een goede manier. Integendeel ze wilden niet dat ik ging, ze zeiden dat het te gevaarlijk zou zijn. Maar dat kan me niets schelen en ik weet zeker dat er niets gevaarlijks is. Blake opende de poort en we liepen er door heen. We kwamen uit op een verlaten straatje. We bleven stappen tot ik opeens onze straat herkende, waar ik woonde. Niets is veranderd. Alles was er nog de speel parkje aan de linkerkant en aan de rechterkant de bakker en dan heb je het huis waar ik woonde, waar mijn ouders wonen. Mijn hart begon sneller te kloppen. Het is al twee jaar geleden dat ik hier was en ik had ze beloofd dat ik langs zou komen. Het duurde twee jaar, ik ben eigenlijk echt een slechte dochter. Blake pakte m'n hand en keek me aan 'Ben je er klaar voor?' Vroeg hij. Ik keek hem aan en keek weer naar het huis en knikte.

We staken de straat over en opende de poort van het huis en liep de voortuin in. Wat heb ik het hier gemist. Alle momenten kwamen naar boven, alle momenten in de voortuin. Mooie momenten! We liepen het pad op richting de voordeur. Ik keek Blake aan en hij knikte. Ik ademde diep in en belde aan. 'Ik kom eraan!' Hoorde ik mijn vader. OMG! Mijn hart begon sneller te kloppen, ik pakte Blake's hand steviger vast. Ik hoorde de voetstappen dichter komen en hoorde de sleutel draaien in het slot en de deur werd geopend. En zag mijn vader daar staan, pratend tegen de telefoon maar toen hij mijn zag werden zijn ogen groot en liet zijn telefoon vallen. Hij keek me aan en kon zijn ogen niet geloven. 'Elisabeth?' Klonk zijn stem. 'Papa.' Zei ik bijna fluisterend en ik sprong in zijn armen. Hij legde zijn armen rond me heen. 'Mijn prinsesje.' Fluisterde mijn vader met een trillende stem. 'Wat heb ik je gemist.' Voegde hij toe. Ik kon het natuurlijk weer niet droog houden. 'Lieverd, wie is het?' Hoorde ik mijn moeder vragen. Ik liet mijn vader los en keek naar de gang waar mijn moeder opeens tevoorschijn kwam. Ze keek me aan en stopte met stappen. 'Elisabeth?' Zei ze zacht en zag de tranen en liep naar der toe en knuffelde haar.

Terwijl ik mijn moeder knuffelde hoorde ik Blake zichzelf voorstellen bij mijn vader. Ik liet mijn moeder los en ze keek me aan. 'Lieverd, hoe is het? Oh wat heb ik je gemist.' En ze nam me weer in mijn armen.

We liepen de woonkamer in en mijn ouders konden me maar niet los laten. Wat hou ik toch van hun! We gingen zitten en mijn ouders keken me aan. 'Lieverd we willen alles weten!' Zei mijn moeder enthousiast terwijl ze van mij naar Blake keek. Ik lachte en begon te vertellen van het begin tot het einde. Dit heb ik echt gemist! Luisterende ouders, dat echt van me houden!

————————————————————————
Heeyyy allemaal,
Eindelijk weet een nieuwe deel. Vakantie is jammer genoeg voorbij, nu moeten we terug de boeken invliegen😕. Heb er helemaal geen zin in, jullie? ( Ik denk het ook niet.)

Hoe is het eigenlijk met jullie? Hoe was jullie vakantie? Hoe waren de feestdagen? Wil het heel graag weten. 😃

En oh ja, vergeet geen sterretje achter te laten en misschien ook een reactie achter te laten. ❤️❤️❤️