Ik dacht dat ik wist wie ik was. Alles was één groot leugen. Ken je dat gevoel dat je alles hebt maar dat je eigenlijk niets hebt? Dat je alles over jezelf weet maar eigenlijk helemaal niets weet? Nee? Op begin ik ook niet.
Ophelia is een meisje va...
'Het leven is een mysterie vol met verassingen. Ik wist niet eens dat het leven zo kon zijn. Ik wist niet eens dat ik zo van een persoon kon houden dat ik er zelfs niet meer zonder kan leven.' Zei hij lief terwijl hij over mijn wang ging. Ik lachte en opeens dacht ik weer aan die ene zin. 'Hij verdiend je niet. Weet je wie je verdiend? Wie echt bij je past? Milan!' Ik sloot voor even mijn ogen.
Het was een lange dag geweest. Ik lig momenteel in bed en ik ben super moe. Ik draaide me om en keek naar Blake die al lag te slapen. Schattig. Ik glimlachte en drukte een zachte kus op zijn lippen en besloot om te gaan slapen.
'Je weet toch dat ik van je hou.' Zei Blake speels. Ik lachte en pakte zijn hand beet en begon te lopen naar een rivier. We stopten en genoten van het uitzicht. Ik sloot mijn ogen en genoot van de frisse wind dat langs ons heen ging. Ik voelde dat Blake zijn armen om me heen zette en me met een ruk naar zich toe trok. Ik genoot van zijn aanraking en zijn aanwezigheid. Ik draaide me om en keek recht in de ogen iemand die ik niet kende. Het was Milan. 'Milan?' Zei ik geschrokken, niet wetend wat er aan het gebeuren was. Ik probeerde uit zijn greep te komen en zette een paar stappen naar achtere.
'Wat doe je? Waar is Blake?' Hij keek me aan en schudde met zijn hoofd. 'Je begrijpt het nog steeds niet zie ik. Elisabeth, begrijp het nou. Ik ben degene die jij verdiend.' Zei hij terwijl hij mijn arm beet nam. Ik probeerde me los te maken maar hij had me te stevig vast.
'Laat haar onmiddellijk los!' Hoorde ik Blake roepen. Ik draaide me om en zag hem daar staan, enkele meters verderop. Hij zag er boos uit. 'Waarom zou ik?' Antwoordde hij. 'Milan, alsjeblief.' Milan keek me aan en liet me los. Ik zag via mijn ooghoeken dat Blake mijn kant op kwam maar uit het niets verscheen de Orian. Ze stond een meter van me vandaan en keek me woedend aan. Ze was zo woedend dat het wel leek alsof er vlammen in haar ogen gloeiden. 'Wat doet u hier?' Vroeg ik. 'Jij hebt je niet aan je afspraak gehouden.' Begon de Orian.
'Hoe bedoelt u?' Antwoordde ik. Ik keek om me heen en zag dat Milan en Blake de Orian aanstaarden. 'Je krachten.' Zei ze kill en ze zette en stap dichter waarbij ik automatisch een stap naar achtere zette. 'Mijn krachten heb ik toch gegeven?' Ik kon niet goed volgen wat ze bedoelt. 'Dat deed je niet!' Schreeuwde ze het uit waardoor ik helemaal naar achter, tegen de muur aankwam. Ik voelde dat elke bot in mijn lichaam pijn deed. Ik opende mijn ogen die blijkbaar gesloten waren en zag dat Blake en Milan naar me toe kwamen maar de Orian was hun voor. Ze stond voor me en achter haar waren Blake en Milan. 'Omdat jij je niet aan de afspraak hield zal ik dat ook niet doen. En ik zal beginnen met Blake.' Zei de Orian lachend.
Mijn hart bonkte in mijn keel. Blake keek me aan en kinkte als teken dat het goed komt. De Orian draaide zich om en keek Blake aan. 'Blake, ik ga je terug vervloeken en zo zal je Elisabeth en Milan haten.' En de Orian begon luid te lachen. Mijn ogen werden groot, ik wil niet dat Blake weer emotieloos wordt, ik wil niet dat hij me niet meer herkent.
'Elisabeth.' Hoorde ik mijn naam. Het was Blake, hij keek me aan. 'Het komt allemaal goed.' Zei hij terwijl de Orian begon met de spreuk. Blake bleef me aanstaren, me geruststellen met zijn oceaan achtige, blauwe ogen waar ik altijd in verdrink. De Orian was stil. Blake verbrak de oogcontact. Ik schudde met mijn hoofd en stond op en negeerde alle pijn die ik voelde. Ik voelde de tranen opkomen en liep naar Blake toe. De Orian ging aan de kant en keek toe net als Milan. 'Blake?' Vroeg ik zacht terwijl ik met mijn hand over zijn wang ging. Hij opende zijn ogen. Misschien is het niet gelukt? Misschien is Blake toch niet vervloekt. Hij keek me aan en ik zag geen emotie in zijn ogen. Het was Blake niet. Ik schudde met mijn hoofd en zette een paar stappen naar achter. 'Dit mag niet gebeuren.' Begon ik hysterisch te roepen. Blake begon te lachen samen met de Orian. Ik voelde een hand op mijn schouder en keek om. Het was Milan. Hij keek me aan en glimlachte. 'Met mij ben je veilig.' 'Nu ga ik mijn andere afspraak ongedaan maken. Verwacht maar zo snel mogelijk een oorlog.' Zei de Orian en ze zei een spreuk en vuurde een vlam naar me toe.
Met een ruk werd ik wakker. Ik keek rond. Waar ben ik? Mijn hart klopte als een gek in mijn keel, mijn ademhaling was onregelmatig. 'Schat, rustig maar, het was maar een droom.' Hoorde ik Blake zacht zeggen terwijl hij zijn armen om me heen zetten en me dicht tegen zich aandrukte. Ik zette mijn hoofd op zijn borst en zo bleven we een tijdje. Ik probeerde mijn ademhaling onder controle te houden, wat na een tijdje lukte. Stel dat de persoon die me nu vast heeft geen Blake is maar Milan. Ik maakte me los en keek me hem aan. Het was Blake. Hij keek me bezorgd aan en zag de liefde in zijn ogen. Ik sloot voor even mijn ogen. 'Wil je erover praten?' Vroeg hij zacht terwijl hij langs mijn wang ging. Ik keek hem aan en knikte. Ik begon te vertellen. Ik vertelde Hoe het begon en hoe het eindigde en wat er gezegd werd, maar het stukje van Milan liet ik eruit.
'Ze vervloekte je weer en het lukte haar ook en de Orian zei dat er toch oorlog zal komen.' Eindigde ik. Hij keek me aan en trok me dichter tegen zich aan. 'Het komt allemaal wel goed, het was maar een droom.' 'Stel dat het een teken is, stel dat de Orian echt terug komt.' Ik begon te paniekeren. 'Stel dat er toch oorlog zal verklaard worden, maar deze keer officieel.' Je kon aan m'n stem horen dat ik paniekeerde. Er gebeurt te veel in m'n hoofd, mijn hersenen zijn te actief bezig. Ze maken theorieën. Blake zette zijn armen om me heen en probeerde me rustig te maken.
'Je hoeft niet te paniekeren of bang te zijn. De Orian vroeg je krachten en je gaf het haar. Je voelde en ik zag het zelf, dat je je krachten hebt opgeven. En dat gebeurde ook. Je voelt toch zelf dat je geen krachten hebt, toch?' Ik knikte. Hij stelde me gerust. Blake heeft helemaal gelijk. De Orian enigste voorwaarde waren mijn krachten meer niet en ik deed wat er me gevraagd werd.
'Het komt gewoon omdat je gestresst bent, wat heel normaal is omdat je al veel hebt meegemaakt op een korte tijd.' Voegde Blake nog toe. Ik keek hem aan en glimlachte. 'Je hebt vast gelijk.' Hij glimlachte en drukte een snelle kus op m'n lippen. We gingen beide terug liggen en probeerde weer te gaan slapen.
—-
Ik opende m'n ogen en sloot ze weer meteen. De zon scheen fel in m'n ogen. Ik draaide me om en zag dat Blake niet meer in bed lag. Ik stond recht en keek rond, hij was nergens te bekennen. Vreemd. Ik besloot maar om op te staan en me klaar te maken. Ik liep de badkamer in en deed m'n normale ochtendroutine.
Ik keek nog voor de laatste keer in de spiegel, zette mijn haren goed en verliet Blake's kamer. Het was vandaag goed weer dus besloot ik om voor een pastel roze rok tot boven mijn knieën te gaan een een witte simpele t-shirt met enkele pareltjes en koos voor simpele witte sneakers.
Outfit Elisabeth
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Ik liep door de gangen opzoek naar Blake. Waar zou hij toch zijn? Ik liep de trappen af, de gang links in en dan de gang rechts in en kwam uit bij de deur van de tuin. Misschien zit hij in de tuin? Ik opende de deur en liep de tuin in. De tuin is echt prachtig en heel koninklijk. Alles was perfect gemaaid en alle bloemen keken dezelfde kant op. Ik keek de grote tuin door en zag dat Blake aan de rivier stond helemaal achterin de tuin. Ik glimlachte en maakte aanstalten om naar Blake toe te gaan, tot ineens Milan te voorschijn kwam. Mijn lichaam stopte met bewegen.
——————————————————————————— Speciaal voor jullie een extra lange deel. Dat werd tijd, vinden jullie niet? Ik hoop dat jullie het leuk vonden. Zo ja, laat het me weten en zo niet laat het me ook weten.😄
De zomervakantie is officieel begonnen (al bijna twee weken). Ik ben echt blij, want ik was echt toe aan vakantie. Gaan jullie trouwens ergens op vakantie? EN OH MY GOD, HOE WAREN JULLIE SCHOOLRESULTATEN?
En voor ik het vergeet, vergeet geen stem achter te laten. Because if you did, I'm going to be super happy. Love y'all!!!!!❤️
