Everything is a choice!

Deel 12

Pov. Elisabeth
'Hoe bedoelt u?hoe...kan dat nou?' Zei ik en ik voelde de tranen opkomen maar probeerde ze tegen te houden. 'Ja, we zijn je ouders toen je geboren werd waren we heel blij, maar twee dagen na je geboorte vonden we jou niet meer en we hebben alle wachters gestuurd, iedereen gewaarschuwd, we hebben dag en nacht naar je gezocht maar we vonden je niet' de koning of terwijl m'n vader kreeg tranen in z'n ogen en ik zag dat hij zijn tranen probeerde tegen te houden, maar het lukte niet en voor ik het wist gaf ik ze een knuffel en de tranen bleven stromen. Ik weet niet hoelang dat we daar zaten maar opeens zei de koningin ik bedoel m'n moeder 'wil je met ons mee naar de ijs dimensie?  'Maar dat betekent dat ik m'n ouders hier moet verlaten ik bedoel de mensen die me hebben opgevoed' zei ik.

Ze keken me aan en m'n vader zei 'slaap er nog een nachtje over en morgen komen we wel langs' ik knikte. 'Maar meisje vergeet nooit we houden van je' zei m'n moeder en ik gaf haar nog een knuffel. Ik ging met hun mee naar buiten en ik zag een prachtige witte limousine voor de deur. Ik zwaaide nog naar hun en ging naar binnen. Toen dacht ik aan m'n ouders ik bedoel de mensen die me hebben opgevoed, ik kan ze toch niet zomaar verlaten? Voor ik het wist stonden de mensen die me hebben opgevoed voor me, waarom noem ik ze de mensen die me hebben opgevoed? 'Gaat het wel meisje?'  Vroeg m'n vader. Ik keek ze aan en knikte.

We gingen naar de kamer en m'n ouders wisten alles dat ik een ijs prinses ben, dat ik uit een andere dimensie kwam. 'We weten dat je echte ouders je hebben gevraagd...om met ze mee te gaan naar de ijs dimensie...waar je hoort te zijn en we zouden het niet erg vinden als je gaat, je bent de ijs prinses en we zijn blij dat je je echte ouders hebt gevonden' zei m'n moeder met een brok in haar keel. Ik vond het heel lief maar ik kan ze toch niet verlaten. Toen kwamen alle herinneringen naar boven, alle momenten samen met m'n ouders en ik liet een traan vallen. Ik keek naar m'n ouders en gaf ze een knuffel. Ik begon na te denken, er is zo veel gebeurd en nu dit nog. Ik zuchtte, ik keek m'n ouders aan en ik zag dat m'n moeder een traan weg veegde.

Ik kan ze niet zomaar verlaten, ze zijn mijn ouders, ze hebben me opgevoed, ze houden van me, maken me altijd aan het lachen en nu wanneer ik 16 ben verschijnen m'n echte ouders. Ik keek ze aan 'ik blijf hier jullie zijn m'n ouders' zei ik zacht. Is dit de juiste beslissing? Vroeg ik me zelf af.

Pov. Mason
Ik kan niet wachten om Prinses Stella weer te zien, ik probeerde te slapen maar lukte niet. Ik dacht alleen aan de verrassing die ik voor Stella had gepland. Maar zou ze het een leuke verassingen vinden? 'Hmmm...als Daniella het een goed idee vond dan zou Stella het prachtig vinden, toch?' Zei ik tegen mezelf. Maar stel dat ze nee zegt.

Pov. Daniella
Arme broertje van me, hij is tot z'n oren verliefd op Stella en Stella is ook tot haar oren verliefd op Mason. Zo schattig en Elisabeth is verliefd op Blake maar dat heeft ze zelf nog niet door. Zou Blake op haar zijn? 'Daniella toch wat is dat voor een domme vraag, tuurlijk is hij verliefd op Elisabeth heb je zijn blikken niet gezien' zei ik tegen mezelf. Ik moest van mijn eigen gedachte lachen iedereen is verliefd. Maar toen besefte ik dat ik de enige ben die geen geliefde heeft. Ik voelde een steek van jaloezie in m'n hart. 'Dat komt nog wel' zei ik tegen mezelf. Ik ben toch bijna 17 en dan moet ik m'n mate zoeken, wie zou eigenlijk m'n mate zijn? Ik probeerde hem in te beelden en met deze gedachte viel ik in slaap.

Pov. Stella
Ik lag in m'n bed aan het denken, ja jullie raden het al over Prins Mason. Pfff...zelfs slapen kan ik niet en als ik slaap dan droom ik alleen maar over hem. 'Hij heeft een prachtige lach, mooie groene ogen, een prachtige lach of heb ik dat al gezegd? Zou hij nu ook aan mij zitten te denken? Aaah hij ziet me toch niet staan' zei ik luid. Toen zag ik dat m'n moeder voor me staat, ik schrok me rot. 'Gaat het wel meisje je praat tegen jezelf?'   'Ja mam' zei ik droog en lachte naar haar. Toen zijn we een gesprek begonnen, we kletste wat bij het was echt leuk. Uiteindelijk viel ik in slaap.