Ik dacht dat ik wist wie ik was. Alles was één groot leugen. Ken je dat gevoel dat je alles hebt maar dat je eigenlijk niets hebt? Dat je alles over jezelf weet maar eigenlijk helemaal niets weet? Nee? Op begin ik ook niet.
Ophelia is een meisje va...
Pov. Daniella Het was al een week later en ik heb de waarheid nog altijd niet aan Elisabeth vertelt maar ik ben niet de enige, Stella moet de waarheid ook nog vertellen. Pfff... Maar ik heb besloten om de waarheid vandaag te vertellen. Ze moet alles weten voor ik 17 word. Toen besloot ik om Stella te bellen.
Pov. Stella Pfff....Het is al een week verder en ik heb de waarheid nog altijd niet vertelt aan Elisabeth. Pfff... 'Waarom heb ik het haar gewoon niet gezegd' zei ik luid op. Maar toen dacht ik dat Daniella de waarheid ook nog moet vertellen. 'Gelukkig ben ik niet de enige' zei ik zacht. Toen hoorde ik m'n gsm. 'Ja hallo?' 'Heey Stella ik ben het Daniella' ' Oh hey ' 'Stella, ik zat net de denken dat het tijd is om de waarheid te vertellen aan Elisabeth' 'Jaaa, omg ik dacht daar ook aan' antwoordde ik snel. 'Echt hahahah, we denken altijd hetzelfde' zei Daniella en we schoten allebei in de lach. ' Ik ga nu Elisabeth bellen en zeggen dat we komen' 'Okey is goed, tot zo' en ik haakte af. Ik kleedde me om.
Pov. Elisabeth Het is al een week verder en er is niet echt iets gebeurt, alleen dat ik, Blake beter heb leren kennen. Hmmm...Ik vond dat Stella en Daniella erg raar deden deze week alsof ze iets verzwegen. Toen hoorde ik mijn gsm ik had geen zin om op te nemen maar toen zag ik dat het Daniella is. ' Heey ' zei ik vrolijk. ' Heey, ik wou zeggen of ik en Stella even langs kunnen komen want...we hebben iets belangrijks te vertellen' zei Daniella. ' ja is goed kom maar langs' zei ik nog altijd vrolijk.
Na een tijdje wachten hoorde ik de bel ik stormde naar beneden en zag de meisjes en gaf ze een knuffel. Ze begroette ook mijn moeder en dan gingen we gelijk naar m'n kamer. We praten over van alles en nog wat en we hebben veel gelachen we konden gewoon niet meer. Toen begon Stella 'Oh ja je hebt ons nog altijd niets vertelt over... Blake' zei ze met een grijns ik zag dat Daniella begon te lachen. 'eeeuhh...niks speciaal hoor gewoon een klasgenoot' zei ik en opeens keken Stella en Daniella naar elkaar en begonnen te lachen. Ik keek hun aan met de blik van waarom lachen jullie en ze lachten gewoon verder. Ik werd een beetje geïrriteerd. 'je zegt tegen ons niks speciaal het is gewoon een klasgenoot, terwijl je wangen heel rood zijn' zei Daniella half lachend. Ze begonnen terug te lachen, toen veranderde ik snel van onderwerp, 'oh ja wat wouden jullie me eigenlijk vertellen?' vroeg ik. Ze werden opeens stil. 'Eeuhhmm..'begon Stella. 'Maar je moet ons eerst beloven om niet boos te worden' zei Daniella. 'Eeeehmmm..Ja, ik beloof het'. Toen begon Stella te praten. 'Dus wat we wouden zeggen is...kijk Elisa ik ben geen... geen gewone mens'. Ik keek haar vragend aan. 'Ja Elisa ik ben ook geen... gewone mens'. Nu keek ik Daniella raar aan. 'Dus wat ik wil zeggen is dat ik een... een weerwolf ben' zei Daniella. 'En ik ben een fee' zei Stella snel. Ik keek hun aan en schoot in de lach 'jullie denken toch niet dat ik dat zal geloven ' zei ik half lachend. Maar toen zag ik hun serieuse blikken. 'hmmm...okey dus jij Daniella zegt dat je een weerwolf bent en jij Stella zegt dat je een fee bent?' Ze knikte. 'laat dan een bewijs zien, Stella transformeer naar een fee en jij Daniella transformeer naar een weerwolf ' zei ik. Toen stond Daniella op en voor ik het wist stond er een weerwolf in het midden van m'n kamer. Ze was prachtig, ze had een mooie witte vacht.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
(dus dit is Daniella)
Toen transformeerde Daniella terug naar mens, ik kon m'n ogen niet geloven. Ik dacht dat ik aan het dromen was en toen stond Stella op en ze transformeerde ook maar in een fee. Ik keek haar aan ze had mooi lang zwart haar ze was gewoon prachtig, ze zag eruit als een...fee.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
(dit is dus Stella getransformeerd in een fee)
Ik keek hun aan en begon na te denken. 'Hebben jullie dan ook jullie eigen wereld?' vroeg ik nieuwsgierig. Het was eigenlijk wel leuk om te weten dat jou 2 beste vriendinnen magische wezens zijn. 'ja ik woon in de feeën dimensie' zei Stella trots. 'en ik woon in de weerwolven dimensie natuurlijk' zei Daniella. 'en hoe geraken jullie daar, is er een magische poort ofzo'. De meisjes begonnen te lachen en ze legde alles magisch uit. 'Eerlijk gezegd wil ik wel naar 1 van de dimensies gaan' zei ik opeens. Ze legde uit dat 'gewone' mensen de poort niet konden zien maar iets in mij zei dat ik de poort wel zal zien. Dus ik vroeg de meisjes of ze de poort kunnen laten zien ze twijfelde, maar deden het toch. Daniella nam haar steen en zei iets en toen verscheen de poort. De poort zag er magisch uit. 'ik kan de poort zien' zei ik magisch. De meisje keken mekaar aan. 'hoe kan dit? ' vroegen ze tegelijk. 'wacht, misschien kan ik de poort wel zien maar misschien kan ik niet door de poort gaan' zei ik. Ik ging voor de poort staan en ging er door en ik kwam in een magische wereld ik kon m'n ogen niet geloven. 'wat is het hier prachtig' toen kwamen Daniella en stella ook en ze sloten de poort. 'maar hoe kan je door de poort?' vroeg Daniella. 'er is maar 1 verklaring hiervoor, Elisa je bent geen 'gewone mens' zei stella. De meisjes keken me aan.
