Everything is a choice!

Deel 32

Pov. Daniella
We zijn al een tijdje aan het zoeken maar niets, we hebben niets kunnen vinden. 'Eigenlijk als de vroegere mensen het niet konden vinden hoe kunnen wij het dan vinden. Waar blijft de logica?' Zei mijn innerlijke wolf. 'Nee, we moeten positief blijven, het moet ergens zijn. Ik keek weer rond en mijn hoofd zei 'je weet dat Emma (innerlijke wolf) gelijk heeft.' Ik keek Zayd aan en zei 'gaan we transformeren dan wordt ons zicht beter?' Hij knikte en hij transformeerde naar een zwarte prachtige weerwolf. Hij is zo mooi. 'Hij is prachtig' zei Emma. Ik transformeerde zelf ook naar weerwolf en begon te rennen. Als wij transformeren dan worden onze zintuigen scherper.

Pov. Stella
Oke, ik ben dit echt beu aan het worden, we blijven maar zoeken en zoeken en toch hebben we niets gevonden. We zijn al een uur of drie bezig en mijn voeten doen echt pijn. 'Mason ik kan niet meer, ik heb voetpijn en we gaat toch niets kunnen vinden' zei ik. 'Liefje positief denken' antwoordde hij. Ik knikte hij heeft gelijk. Hij kwam dichter en voor ik het wist lag ik in zijn armen. 'Wat doe je?' Vroeg ik. 'Je had toch voetpijn, ik draag mijn prinsesje wel' zei hij. 'Zo lief, maar zo kunnen we niets vinden, dus ik ga me gewoon transformeren naar fee.' Zei ik beslist, alhoewel had ik liever nu in zijn armen gelegen.

Ik transformeerde naar fee en vloog. 'Nou ja, nu laat je me alleen achter.' Zei Mason verdrietig. Ik grinnikte en zei 'liefje, wil je dan dat ik pijn lijdt?' Zei ik nep verdrietig. 'Dit is niet eerlijk' zei hij ook nep verdrietig en we schoten tegelijk in de lach.

Pov. Elisabeth
Oke dit is echt hopeloos, we zijn namelijk 3 uur bezig en we hebben nog altijd niets gevonden. Ondertussen is het al donker geworden. 'Dit heeft geen zin' zei ik verslagen en ik ging op een grote steen zitten. 'We moeten positief blijven' zei Blake, maar je kon ook aan zijn stem horen dat dit allemaal geen zin heeft. Ik ging wat naar achter en raakte de boom, ik was zo moe en uit het niets viel ik naar achter, ik viel helemaal naar achter maar gelukkig was Blake hier hij heeft me juist op tijd kunnen trekken. 'Dank je' zei ik. Hij knikte en hij zei 'zou dit de bibliotheek zijn?' Ik haalde mijn schouders op en zei 'het kan, gaan we de rest waarschuwen?'

Hij knikte. Ik haalde mijn gsm tevoorschijn en wat een pech heb ik geen signaal. Als je je gsm niet nodig hebt werkt het perfect maar als je je gsm wel nodig hebt werkt het niet! 'Ik heb geen signaal, wat nu?' 'Ik heb een idee, kijk een leer' zei hij. Ik keek hem aan en knikte. Hij ging recht staan en hij zei iets wat ik niet echt verstond en uit het niets hoorde ik een luide geluid, pijnlijke geluid, het is niet zo leuk om aan te horen en binnen no time was iedereen er. 'Hoe hebt je dit gedaan?' Vroeg ik nieuwsgierig. 'Één van mijn vampieren krachten' antwoordde hij. Ik keek hem met open mond aan. 'Hoeveel vampieren krachten heb je dan?' Vroeg ik.

Blake wou net antwoordden maar Daniella verbrak hem en ze zei 'is dit het bibliotheek?' 'Wat zou het anders zijn? Gaan we naar binnen?' Zei Stella. Iedereen knikte, ik keek door het grote gat in de boom en het was donker je kon niets zien. 'Het is te donker, heeft iemand een zaklamp ofzo?' Vroeg ik. 'wacht ik heb iets beters' zei Stella. 'Wat dan' vroeg Mason. Ze transformeerde naar fee en er kwam een licht bol uit haar hand. Ze deed nog een spreuk en opeens schoten de lichtbollen rond, iedereen kreeg een lichtbol. 'Voilà nu heeft iedereen licht' zei ze trots. We schoten allemaal in de lach.

We besloten om de boom in te gaan. Blake ging als eerste en dan ging ik. Toen ik naar binnen ging in plaats van dat er hier een trap is is hier een glijbaan. Dit lijkt me zo leuk, het was een lange glijbaan en het was leuk, het draaide ook. Ik kwam beneden aan en zag dat Blake aan het wachten was. Ik liep naar hem toe wachtend op de andere, ondertussen keek ik ook rond. Het was hier best wel eng en je kunt ook zien dat er al in eeuwen niemand in is geweest. Overal lagen spinnenwebben en het was ook stoffig. Ik draaide me om en zag vier lange gangen. Hmm..ik dacht dat we eindelijk de bibliotheek hadden gevonden, maar de bibliotheek kan ook ergens in die vier gangen zijn, wie weet.

Ondertussen is iedereen aangekomen. We gaan voor de gangen staan,ze waren vier naast elkaar en als je er doorheen keek kon je niets zien, het was gewoon een lange pad dat geen einde kende. 'Welke nemen we?' Vroeg Daniella. 'Weet ik niet' antwoordde ik. 'We beginnen gewoon bij het begin, we nemen eerst de eerste gang en als er niets is dan nemen we gewoon de volgende' zei Zayd. Iedereen knikte. Ik liep samen met Blake als eerste door de gang gevolgd door de rest. Het was echt eng, ik keek rond hopend geen spin te zien. Gelukkig werkte de lichtbol van Stella nog. 'Ik denk dat er geen einde is aan deze gang' zei Stella zuchtend en ze had gelijk het leek alsof we jaren aan het stappen waren.

Het einde nadert, maar inplaats van iets te zien was er een muur voor ons, de gang stopte hier? 'Misschien is er een geheime knop ofzo' zei Blake. Iedereen begon te zoeken, maar niets. Ik raakte letterlijk alle stenen aan maar niets. 'Pff..voor niets tot hier gestapt, nu moeten we ons omdraaien' zei ik verslagen. We draaide ons om en liepen terug naar het begin van de gang.

We zijn de tweede gang ingegaan en we zijn nog steeds aan het stappen, maar deze gang is korter. De tweede gang stopte ook bij een muur. We hebben deze muur ook gezocht maar niets. Ik haat dit zo, we draaide ons terug om. Uit het niets begon Stella te schreeuwen en ze sprong in de armen van Mason. Was best wel grappig om te zien. 'Waarom schreeuw je?' Vroeg Ik. 'Omdat d-daar een s-slang is' zei ze en ze wees naar rechts. Ik keek naar de richting waar ze wees en zag een hele grote lelijk dikke slang en het beest leeft. Deze keer was ik het die begon te schreeuwen en achter Blake ging staan, ik hoorde Daniella ook al gillen.

'Rustig meisjes, we moeten stil zijn, anders komt die ons kant op en we mogen ook niet bewegen' zei Blake rustig. Iedereen werd opslag stil, we keken naar elke beweging die de slang deed, bang dat het naar onze richting ging komen. De slang kwam dichter en dichter. 'Wat nu? De slang komt dichter!' Riep Daniella. 'Ik heb een nieuw plan' zei Blake, iedereen keek hem aan en hij zei 'Rennen!!!' En iedereen ging ervandoor. We kwamen hijgend de gang uit, iedereen probeerde deftig adem te halen. Eigenlijk was het best wel grappig om te zien. Iedereen keek elkaar aan en we schoten allemaal in de lach.

We zijn uitgelachen en nu gaan we de derde gang in. We liepen en liepen deze gang is langer dan de tweede gang, denk ik. We liepen door tot we opeens een geluid hoorde, uit het niets kwamen er meer dan honderd pijlen onze kant op. 'Bukken!' Riep Zayd en iedereen bukte. 'Vanwaar komen al die pijlen?'hoorde ik Zayd vragen. 'En wie heeft ze geschoten?' Vervolgde Mason. We negeerde het en gingen verder. 'Wie weet wat er nog allemaal op ons staat te wachten' zei ik. We kwamen deze keer weer een muur tegen maar deze muur was anders. Er kwam zelfs een beetje licht, we hadden en beetje hoop.

----------
Hey lieve lezers van me,
Ik ben super blij ik heb bijna de 2k gehaald 😄
En dit is natuurlijk allemaal te danken aan jullie. Super bedankt ❤️.

Hoe vinden jullie deze deel en wat zou er achter de derde gang de bibliotheek zitten of staat er een nieuwe verrassing op hun te wachten🙈🙈🙈