Χτισμένη στο ψέμα {TYS17}

Φιλα με ακομα .....

Τα σώματα τους έκαιγαν , αποζητούσαν την επαφή . Δεβ άντεχαν άλλο χωριά . Το μυαλό τους Δεβ υπάκουε σε καμία εντολή πλέον μόνο η καρδιά είχε τα ηνία . Τα πρόσωπα τους πλησίασαν ,λίγο κάθε φορά ... σιγά σιγά . Κανένας δεν τους εβιαζε εξάλλου . Η νύχτα ήταν όλη δίκη τους . Μια νύχτα που θα κατέληγε σε μια βραδιά αφιερωμένη στον έρωτα και την μαγιά του . Τα μέτωπα τους ακουμπούσαν απαλά το ένα το άλλο . Εκείνος έκανε την αρχή , έσκυψε ελαφρά , μόνο τόσο όσο χρειάζονταν για να αγγίξει τα απλά ζουμερά της χείλη με τα δικά του .
Το φιλί ήταν στην αρχή απαλό , έκρυβε ίχνη ντροπής , δισταγμού , αμφιβολίας , ίχνη που γρήγορα λησμονήθηκαν μόλις το φιλί έγινε πιο βαθύ . Ο Αντώνης είχε φτάσει στα όρια του ,με δυσκολία κρατούνταν για να μην την κάνει δίκη του εδώ μπροστά σε όλους . Την ένιωσε να απομακρύνεται και αμέσως ένιωθε ένα κενό μέσα του . Τον κοιτούσε με μάτια που έλαμπαν από τον πόθο και τον δισταγμό . Έμειναν  έτσι για λίγα λεπτά . Ο Ανδρέας παρατηρούσε το βλεμμα της . Δεν ήταν μεθυσμένη , κι όμως το ποτό είχε κάνει την δουλειά του και την είχε απελευθερώσει . Απόψε ήταν εκθαμβωτική . Πιο πολύ από ποτέ . Όταν την είδε να μπαίνει μέσα στο μπαρ τα μάτια του καρφώθηκαν κρητικά πάνω της . Όσο ποτέ άλλωστε . Ήταν γοητευτική και σεξυ είχε σκεφτεί χωρίς όμως να προκαλεί , να θέλει να δείξει . Ότι ακριβώς αποζητούσε ...

Από την μεριά της η νοελια κοιτούσε μέσα στα μάτια του για απαντήσεις που βασάνιζαν εκείνη . Θα την πονούσε ; θα την μεταχειρίζονταν σαν παιχνίδι μιας βραδιάς ; θα μπορούσε άραγε να τον εμπιστευτεί ; Το μυαλό της Δεβ σκέφτονταν καθαρά . Λίγο το ποτό , λίγο η επιρροή που η γοητευτική του επιβλητικότητα είχε πάνω της , λίγο οι ξέφρενοι χτύποι της καρδιάς της που δεν την άφηναν να αρθρώσει λέξη. Όλα αυτά είχαν θολώσει το μυαλό της . Για το μόνο που ήταν πλέον σίγουρη ήταν πως ήθελε να ξανά γευτεί τα Χείλη του . Έκανε αυτή την κίνηση της αυτή τη φορά ,αφήνοντας ένα απαλό φιλί στα πρησμένα χείλη του και κάνοντας ένα μικρό νεύμα σαν να του έδινε την άδεια να προχωρήσει .
Ο Αντώνης σαν να το περίμενε ανυπόμονα τόση ώρα , σαν να ήθελε την συγκατάθεση της πρώτα , σαν να δίσταζε να αφήσει ελεύθερο τον εαυτό του ,επιτέθηκε σε χείλη της πιο άγρια , πιο απαιτητικά . Δάγκωσε λίγο πιο δυνατά από όσο έπρεπε το κάτω χείλος της και η γλώσσα του δεν άργησε να βρίσκεται μέσα στην στοματική της κοιλότητα ,να επεξεργάζεται κάθε σημείο της να την γεύεται .

Το φιλί διαρκούσε όλο και περισσότερο , κανένας δεν το σταματούσε , κανένας δεν είχε την πρόθεση να το κάνει . Το απολάμβαναν και οι δυο τόσο πολύ που δεν ήθελαν να καταστρέψουν την στιγμή . Δεν είχαν χορτάσει ο ένας τον άλλον τα σώματα τους φλέγονταν από πόθο .
Ο Αντώνης ήταν ο πρώτος που διέκοψε το φιλί , μόνο για να της ψιθυρίσει στο αυτί της με βραχνή και αισθησιακή φωνή .
"Πάμε να φύγουμε από εδώ μωρό μου ...."
"Να πάμε που ;"
" κάπου που Δεβ θα μας ενοχλήσει κανένας "
Η νοελια του έγνεψε καταφατικά σπάζοντας άλλον έναν κανόνα . Ποτέ μην υποκύψεις στην παρόρμηση της στιγμής . Μα δεν την ένοιαζε , δεν την απασχολούσε καθόλου . Όχι τώρα που όλα ήταν θολά που ο πόθος την έκανε τυφλή . Ίσως μόλις θα συνέρχονταν να το μετανιώνε πίκρα . Όμως τι μπορούσε να γίνει ; Περιπέτεια της μιας βραδείας σαν τόσες άλλες θα ήταν , τίποτα παραπάνω . Θα περνούσαν καλά και οι δυο τους και μετά οι δρόμοι τους θα χώριζαν . Εξάλλου γι αυτόν τον λόγο την είχε πλησιάσει εξαρχής . Για να την ρίξει στο κρεβάτι . Και όσο κι αν ένιωθε σαν σκουπίδι που τον άφηνε να την χρησιμοποιήσει με αυτό το τρόπο , η καρδιά της την έστελνε κατευθείαν στα δίχτυα της παγίδας του .
Τον ακολούθουσε τυφλά , χωρίς να κατάλαβενει πολλά γύρω της . Το ποτε έφτασαν στο σπίτι του της φάνηκε μόλις λίγα δευτερόλεπτα κι ας ήταν για πάνω από μισή ώρα στους πολυσύχναστους δρόμους της Αθήνας . Κοντοστάθηκε για λίγο , λες και κάτι μέσα της της έλεγε να σταματήσει , Μα δεν ασχολήθηκε για παραπάνω από ένα λεπτό με αυτό . Τον ακολούθησα γρήγορα μέσα . Τα φώτα ήταν κλειστά το ίδιο και οι κουρτηνες λες και δεν υπήρχε ίχνος ζωής εδώ μέσα .
"Δεν είναι κανείς στο σπίτι ;"
"Όχι , τους έδιωξα όλους με άδεια για σήμερα " της απάντησε χαλαρά . Μέσα του όμως σιγοβράζε ,η επιθυμία του να την κάνει δίκη του όλο και θέριευε .
Τον κοίταξε με περιέργεια , δεν τόλμησε όμως να ζητήσει τον λόγο . Τον άφησε για λίγο μόνο του . Ήθελε να εξερευνήσει αυτό το μαυσωλείο . Ο πάνω όροφος ήταν γεμάτος με δωμάτια που χρησιμοποιούνται από το υπηρετικό προσωπικό ενώ στον τρίτο όροφο 4πορτες μόνο οδηγούσαν στα τέσσερα δωμάτια . Μπήκε στα τρία από αυτά . Δυο κρεβατοκάμαρες , η μια πιο μεγάλη με αποχρώσεις του γκρι και του μαύρου μάλλον άνηκε στον Αντώνη , η άλλη λίγο πιο φωτεινή , με τοίχους βαμμένους σε λευκό χρωμα . Ήταν λίγο καταθλιπτική σκέφτηκε , της θύμιζε το δωμάτιο της στο ορφανοτροφείο . Πίσω από την Τρίτη πόρτα βρίσκονταν ένα αρκετά μεγάλο μπάνιο με τζακούζι , και όλες τις πολυτελείες . Ήταν έτοιμη να ανοίξει και την τεταρτη πόρτα όταν ένιωσε το χέρι του να την τραβάει μακριά από το χερούλι .
"Σε αυτό το δωμάτιο δεν επιτρέπεται να μπεις . Για κανέναν λόγο με κατάλαβες ; "
"Ναι ..."απάντησε λίγο φοβισμένη και παραδομένη στην επιρροή του .
Της έπιασε το χέρι απαλά και την οδήγησα στην κρεβατοκάμαρα που είχε μπει μόνη της πριν από λίγο . Λίγες στιγμές αμηχανίας πέρασαν πριν όλες οι αναστολές κατακρεμνηστουν .
Άρχισαν να βγάζουν τα ρούχα τους . Ο ένας του άλλου ενώ δεν διέκοπταν το φιλί τους . Είχαν μείνει γυμνοί , να κάνουν έρωτα μέσα στο κρύο , παγωμένο δωμάτιο . Η ζέστη από τα σώματα τους ήταν αρκετή για να μην δυσαρεστεί κανέναν .
Εκείνη την νύχτα την έκανε δίκη του , πολλές φορές , άλλωστε άγρια , κι άλλωστε πιο απαλά την έκανε να τελειώνει μέσα στα χέρια του . Ένιωθε την ανάσα της βαριά και αισθησιακή μύριζε το έντονο άρωμα της και ζαλίζονταν. Την έβλεπε βα τρέμει κάθε φορά που έφτανε στα όρια της .