Χτισμένη στο ψέμα {TYS17}

Δεν αντεχω να μεινω !

Δυο εβδομάδες αργότερα η νοελια ήταν έτοιμη να πάρει εξητηριο από το νοσοκομείο . Οι μέρες που είχε περάσει εκεί ηταν βασανιστικές . Υποβλήθηκε σε αρκετά χειρουργεία  προκειμένου να μπορέσει να ξαναπερπατήσει , αλλά πιο πολύ στεναχωριότανε που έβλεπε τους φίλους της θλιμμένους . Η Carol  της είχε πει πως ο Αντώνης είχε μείνει εδώ μέχρι εκείνη να ανοίξει τελειως τα μάτια της και έπειτα είχε εξαφανιστεί .
Η Νοέλια υπέθεσε πως θα είχε ήδη φύγει και από τηβ χώρα . Δεν ήξερε τον λόγο όμως όταν της το ανακοίνωσε , ήθελε να βυθιστεί ξανά  σε κώμα , προκειμένου να τον έχει κοντά της , αναζητούσε το άρωμα του σαν τρελή , ήθελε να τον αγγίξει για μια ακόμη φορά και ας ηταν η τελευταία , ακόμα και αν εκείνος ήταν αυτός που έφταιγε για όσα περνουσε .
Κοιτούσε έξω από το παραθυρο στιριζομενη  στα πόδια της . Χαίρονταν που τα χειρουργεία πέτυχαν και πλέον μπορούσε να συνεχίσει την ζωή της . Στην αρχή είχε πανικοβληθεί , δεν ήθελε να βλέπει κανέναν , είχε κλειστεί ξανά στον εαυτό της . Η καλή της φίλη όμως την έβγαλε από  το σκοτάδι της μοναξιάς γι ακόμα μια φορά και έμεινε στο πλάι της μέχρι την ημέρας ου έκανε ξανά τα πρώτα της βήματα . Η Νοέλια ένιωθε  απέραντη ευγνωμοσύνη προς την Carol . Είχε παραμελήσει όλα της τα μαθήματα στην σχολή προκειμένου να βρίσκεται δίπλα της και δεν έφευγε όσο και να της το ζητούσε η ίδια .
Ο μουντός καιρός του Λονδίνου της προσδίδε μια δόση μελαγχολίας . Ήταν πρωί όμως τα πυκνά σύννεφα προμήνυαν μια ισχυρή καταιγίδα και παντού άπλωναν το απέραντο σκοτάδι τους  . Στο βαθος μπορούσε να διακρίνει αστραπες να φωτίσουν στιγμιαία τον γκριζο ουρανό . Άνοιξε το παραθυρο , χρειάζονταν αέρα. Έσφυξε την ζέστη της ζακέτα πάνω της , και άφησε τον δροσερό αέρα να εισχωρήσει στο δωμάτιο . Οι φίλοι της θα έρχονταν να την πάρουν απο στιγμή σε στιγμή και η ίδια ανυπομονούσε να αφήσει πίσω της αυτό το θλιβερό δωμάτιο .
Πρώτη η Carol μπήκε χαρούμενη χοροπηδώντας στο δωμάτιο , κάτι που την έκανε να χαμογελάσει πλατιά .
" Είσαι τελείως τρελή !" Της φώναξε καθώς προσπαθούσε να συγκρατήσει τα γέλια της .
" καλημέρα και σε εσένα Νοέλ " της απάντησε χωρίς να χάσει την διάθεση της ούτε στιγμή .
"Νοέλ ;"
"Ναι είναι το καινούργιο σου ψευδώνυμο . Και είναι υπέροχο το ξέρω !"
Η Νοέλια κούνησε το κεφάλι της αποδοκιμαστικά , τη ίδια στιγμή που ο Stephan  έμπαινε μέσα μαζί με μια  τεράστια ανθοδέσμη από ορχιδέες , το αγαπημένο της λουλούδι .
Την πήρε στα χείρα της και πήρε μαι βαθιά ανάσα .
" είναι υπέροχα , σε ευχαριστώ ."
" φτάνει που είσαι καλά πλέον και αξίζεις όλα τα λουλούδια του κόσμου " της είπε πλησιάζοντας της και φιλώντας της απλά στα χείλη .
Η νοελια απομακρύνθηκε διακριτικά και του χαμογέλασε . Δεν μπορούςε να τον κοροϊδεύει άλλο . Το είχε αποφασίσει με τον εαυτό της τις τελευταίες μέρες και θα τον χώριζε . Θα του εξηγούσε πως η κατάσταση μεταξύ τους δεβ θα δούλευε , και ήλπιζε πως εκείνος θα την κατανοούσε και θα παρέμεναν φίλοι .
Πέτυχε την Caroline να την κοιτάζει εξεταστικά . Είχε καταλάβει , μόνο με ένα βλέμμα .
"Πάμε ; " έσπασε πρώτη την σιωπή θέλοντας να αποφορτίσει την ατμόσφαιρα .
Οι άλλοι δυο ενευσαν θετικά και προχώρησαν μπροστά της , καθώς εκείνη αποχαιρετούσε με χαρά κάθε μέρος αυτού του νοσοκομείου .