Χτισμένη στο ψέμα {TYS17}

Τοσο ιδια με τοτε ...

Την πλησίασε με αργό βήμα και στάθηκε ακριβώς πίσω της . Με το ζόρι συγκρατούσε τον εαυτό του για να μην την αγγίξει . Του είχε λείψει τόσο πολύ .
Η Νοέλια γύρισε να το κοιτάξει και της κόπηκε η ανάσα .
Ήταν ακόμα πιο όμορφος από ότι τον θυμόταν . Το σώμα του γυμνασμένο τα χαρακτηριστικά του προσώπου του τον έκαναν τόσο γοητευτικό . Και εκείνα τα μπλε του μάτια έφερναν κόμπους στο στομάχι της . Ητνα ντυμένος επίσημα , το λευκό του πουκάμισο αγκάλιαζε τέλεια τους κοιλιακούς του . Του έδινε μια άγρια ομορφιά . Ασυναίσθητα δάγκωσε το κάτω της χείλος . Το άρωμα του ήταν το ίδιο με τότε . Τρυπούσε τα ρουθούνια της και κατέκλυζε όλες της τις αισθήσεις
Ήθελε να τρεξει στην αγκαλιά του , να του φωνάξει ποσο του είχε λείψει να παραδοθεί στο χάος των φιλιών του . Όμως είχε αλλάξει . Δνε ήταν ίδια με τότε . Η σκληρή ζωή την είχε αναγκάσει . Αμέσως το βλέμμα της σοβάρεψε και τον κοίταξε με θυμό και με μίσος .
Παρατήρησε άλλη μια φορά το πρόσωπο του . Τα μάτια του ήταν έτοιμα να βγάλουν φλόγες ένιωθε πως θα τηβ έκαιγαν με το βλέμμα τους . Η ελάχιστη γενειάδα του αναδείκνυε την γοητεία του . Και τα χείλη του είχαν σχηματίσει ένα απαλό μειδίαμα . Χάθηκε προς στιγμή να τα κοιτάζει , συνήλθε όμως γρήγορα . Το τελευταίο που παρατηρούσε πάνω του ήταν θλίψη . Έμοιαζε ταλαιπωρημένος , θλιμμένος και ζητούσε απαντήσεις . Απαντήσεις που εκείνη μπορούσε να του δώσει αλλά δεν ήξερε άμα ήταν έτοιμη .

Ο Αντώνης είχε μείνει να την κοιτάζει έκθαμβος . Ήταν τόσο όμορφη , πιο όμορφη από ότι θυμόταν . Τα μεγάλα εκφραστικά της μάτια το κοιτούσαν με μίσος . Ναι τον μισούσε το γνώριζε αυτό . Το λευκό της φόρεμα τύλιγε τέλεια τις καμπύλες της και τον έκανε να αναστατώνεται . Ήθελε να την αρπάξει και να την φιλήσει , να την κάνει δίκη του εκεί , πάνω στο μπαλκόνι . Του είχε λείψει τόσο γαμημενα πολύ . Την είχε ψάξει για χρόνια ολόκληρα μέχρι που εκείνη η εφημερίδα έπεσε στα χέρια του . Έγραφε γι αυτή την τελετή απονομής και στα ονόματα των υποψηφίων βρήκε το δικό της . Τότε ξανάρχισε να χτυπάει η καρδιά του , βρήκε νόημα η ύπαρξη του . Ούτε π ίδιος είχε καταλάβει ποτε βρέθηκε μέσα στο αεροπλάνο με προορισμό την νέα Υόρκη . Είχε φτάσει λίγες μόνο ώρες πριν απ ο την τελετή . Την παρακολούθησε όλη από την αρχή μέχρι το τέλος μέχρι να κάνει εκείνη την εμφάνιση της . Ήξερε πως ητνα εκεί το ένιωθε καιως η καρδιά του χτυπούσε ακανόνιστα .
Και τωρά που τη είχε μπροστά του δεν είχε να πει τίποτα . Δεν ήθελε να μιλήσει μόνο ντα την κλείσει στην αγκαλιά του . Να αφήσει το άρωμα της να τον ηρεμίσει , να ακούσει την γλυκιά φωνή της μικρής του νεράιδας .
"Είσαι .... τόσο ίδια με τότε .... τόσο όμορφη .." της είπε τελικά με δυσκολία . Οι λέξεις έβγαιναν μισές κάτω παο την βαριά του ανάσα .
Η Νοέλια κατάπιε νευρικά , συνέχιζε να τον κοιτάζει με σοβαρό και δίχως αισθήματα βλέμμα και ας έκαιγε ολόκληρη μέσα της . Μην αφήσεις τα λόγια του να σε πειρρεασπυν υπενθύμιζε στον εαυτό της ξανά και ξανά .
"Δεν είμαι ίδια με τότε ...έχω αλλάξει ... εσυ με αναγκασες " του είπε απότομα δίχως χροιά στη φωνή Μα στο βάθος έκρυβε πόνο .
Ο Αντώνης επέμεινε να την κοιτάζει αποσβελομενος . Δεν ήταν αυτή η μικρή του αθώα νεράιδα . Δεν ήταν αυτή που συγχωρούσε τους παντες . Είχε αλλάξει , ναι το καταλάβαινε πλέον κι αυτός . Είχε μετατραπεί σε ένα ψυχρό τέρας , ένα τέρας που ο ίδιος είχε δημιουργήσει . Ήθελε να ουρλιαξει , να κοπανήσει το κεφάλι του στον τοίχο , και έπειτα να πέσει στα γόνατα της και να της ζητήσει συγνώμη . Να παρακαλέσει για να γυρίσει πίσω η νοελια του , εκείνη που ερωτεύτηκε τόσο παράφορα .
"Πρέπει να φύγω .." έσπασε εκείνη ήταν σιωπή βγάζοντας τον από τις σκέψεις του . Να φύγει ; όχι ! Δεν μπορούσε να φύγει έπρεπε να μείνει εδώ μαζί του . Να ξεκαθαρίσουν τα πάντα . Να της πει επιτέλους τη νιώθει για εκείνη .
"Νοέλια μη . Πρέπει αν μιλήσουμε ."
"Δεν έχουμε να πούμε τίποτα κυριε Χατζιου." Του είπε με τυπικότητα και έκανε να φύγει . Εκείνος την εμπόδισε πιάνοντας την από το μπράτσο .
"Άφησε με τώρα ! " γρύλισε μέσα απο τα δόντια της . Δεν άντεχε άλλο την πίεση αυτή έπρεπε να παομακρυνθει από κοντά του το συντομότερο .
Ο Αντώνης την άφησε αμέσως , κι εκείνη αποχώρησε σχεδόν τρέχοντας .
Εκείνος παρέμεινε εκεί να κοιτάζει τα αστέρια . Από τα μάτια του έτρεχαν δάκρυα . Δνε είχε κλάψει ποτε , μόνο για εκείνη . Έκλαιγε για την αγάπη του που έκανε φτερά , για τον πόνο που της είχε προκαλέσει . Έριξε το κρυστάλλινο ποτήρια του με δύναμη κάτω , ουρλιάζοντας απεγνωσμένα . Το εύθραυστο υλικό έσπασε σε εκατομμύρια κομμάτια μόλις ήρθε σε επαφή με τα κρύα πλακάκια και το κόκκινο κρασί χύθηκε παντού .
Έκλεισε για λίγο τα μάτια του Μα το μόνο που μπορούσε να δει ητνα τα δικά της να τον κοιτάνε όχι με μίσος πυτε με θλίψη μα άτονα λες και είχε στραγγιχτει όλη της η ζωή από αυτά .
Ήταν τόσο ηλίθιος , τόσο ηλίθιος που είχε δεχθεί εκείνο το γελοίο στοίχημα τότε . Θα μπορούσε να μείνει μακρυά της , να μην την είχε καταστρέψει , όμως τώρα ; Τώρα την είχε πληγώσει αθεράπευτα μα μόνη της δεν μπορούσε να τη ν αφήσει . Γιατί θα πέθαινε ο ίδιος .
Τη ν είχε να βγαίνει από το κτήριο και να προχωράει αναστατωμένη προς τα έξω . Σταμάτησε σε την μέση του δρόμου και γνωστό σε ξεσπώντας σε κλάμματα Ζ ο Αντώνης ένιωσε την καρδιά του να σταματάει και να ραγίζει , κάθε της δάκρυ ήταν και ένα χτύπημα στην καρδιά του , ένα χτύπημα που τον πονούσε αθεράπευτα . Έμεινε να την κοιτάζει σιωπηλός , δίχως να κάνει καμία κίνηση , ήθελε να τρεξει κοντά της, να της χαϊδέψει τα μαλλιά και να την καθησυχάσει λέγοντας της πως θα τα περάσουν όλα μαζί , πως όμως θα το έκανε αυτό απο την στιγμή που ο ίδιος ευθύνονταν για την κατάσταση της . Με ποια λόγια θα μπορούσε να την παρηγορήσει ;
Κι έτσι έμεινε εκεί , θεατής στον πόνο της καρδιάς του , θεατής στην μαύρη νύχτα . Ήθελε να πιει , και βλαστιμησε που είχε ρίξει το κρασί του κάτω . Ένιωθε το στομα του στεγνό .
Πέρασαν 10,15,20 λεπτά , αιώνας ολόκληρος έμοιαζαν στα μάτια του. Εκείνη δεν είχαν ου γίνει στιγμή ΠΑΟ την θέση της , έκλαιγε βουβά στην ησυχία της νύχτας και οι λυγμοί της έφταναν σαν καμπάνες στα αυτιά του .
"Ηρεμισε καρδιά μου " της ψυθίρισε πετώντας πως δεν θα τον ακούσει .
"Γιατί συνεχίζω να σε αγαπώ Αντώνη ;" νόμιζε πως την άκουσε να λέει μα δεν ήταν σίγουρος , σηκώθηκε στά πόδια της , βρήκε την αυτοκυριαρχία της και προχώρησε προς τον δρόμο . Ξεκλείδωσε ένα μαύρο αμάξι και την είδε να χάνετε μέσα στην μαυρίλα την νύχτας .
Γύρισε κ εκείνος την πλάτη του , φόρεσε μαι ψεύτικη μάσκα που φορούσε τα τελευταία 6 χροναι . Την μάσκα του σκληρού επιχειρηματία και επέστρεψε μέσα .. άρπαξε αμέσως ένα ποτήρι κρασί και άρχισε να το πίνει με μεγάλες γουλιές .
"Δεν σε προειδοποίησα να μείνεις μακρυά της ;"
Άκουσε μαι γυναικεία φωνή πίσω του και πάγωσε ....

ΚΑΛΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ !! ΗΡΘΕ ΝΕΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΜΕ ΠΟΛΛΕΣ ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙΣ . ΝΟΜΙΖΩ ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ Η ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΠΟΥ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΤΟΝ ΑΝΤΩΝΗ ΝΑ ΕΚΔΗΛΩΝΕΙ ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ ΤΑ ΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΤΟΥ . ΝΑ ΔΟΥΜΕ ΠΥΟΩΘΑ ΚΑΤΑΛΗΞΕΙ ΟΛΟ ΑΥΤΟ . ΤΑ ΕΠΟΜΕΝΑ ΔΥΟ ΘΑ ΜΠΟΥΝ ΑΥΡΙΟ
ΚΑΙ ΘΑ ΕΧΟΥΝ ΠΟΛΛΕΣ ΕΚΠΛΗΞΕΙΣ 😁😁😈😈
ΔΕΝ ΜΟΥ ΛΕΤΕ ΕΣΕΙ ΤΕΛΕΙΩΣΑΤΕ ΤΙΣ ΕΞΑΙΤΕΣΕΙΣ ΓΙΑΤΙ ΕΓΩ ΝΑΙ !!! ΕΧΘΕΣ ΚΑΙ ΕΙΜΑΙ ΣΕ MOOD ΔΙΑΚΟΠΩΝ😂😂
ΝΑΙ ΘΑ ΣΑΣ ΑΦΗΣΩ ΝΑ ΒΑΣΑΝΙΣΤΗΤΕ ΤΩΡΑ

ΦΙΛΙΑΚΙΑ ΓΛΥΚΕΣ