Χτισμένη στο ψέμα {TYS17}

Ματια ερμητικα κλειστα

Της πειρε ώρα για να επανέλθει στην πραγματικότητα και να τον αποθησει από κοντά της . Το χέρι της απλώθηκε πάνω στο μάγουλο του με δύναμη αφήνοντας του ένα κόκκινο σημάδι . Πρόσεξε τα χαρακτηριστικά του προσώπου του να σκληραίνουν στιγμιαία Μα μετά την κοίταζε πάλι με λατρεία .
"Μην τολμισεις να το ξανακάνεις αυτό " του γρυλισε θυμωμένα . Και μεγάλωσε ακόμα περισσότερο τηβ απόσταση τους .
"Νοέλια ..."
"Όχι Αντώνη αρκετά ! Φύγε ... "
"Δεν φεύγω από εδώ αν δεν με ακούσεις ." Εκείνη την στιγμή ο η ήχος από την μηχανή ενός αυτοκινήτου πλημμύρισε τον χώρο . Η Νοέλια πήρε μια κόφτη ανάσα .
"Ο Πέτρος γύρισε ... φύγε τώρα "
"Νομίζεις πως φοβάμαι τον αδερφό σου μικρή ;"
"Σε παρκαλω Καντο για εμένα "
Μπορούσε να διακρίνει τον φόβο στα μάτια της . Όμως για ποιον λόγο φοβόταν ; Για τον αδερφό της ή για εκείνον . Ενευσε καταφατικά το κεφάλι του και εξαφανίστηκε μέσα στη νύχτα .
Εκείνη γύρισε μέσα στο σπίτι ακριβώς την ώρα που άκουσε α κλειδιά στην πόρτα . Δνε θά προλάβαινε να τρεξει πάνω και να κρυφτεί στην ασφάλεια του δωματίου της .
Ο Πέτρος μόλις της είδε έτσι βρεγμένη και ταλαιπωρημένη κοκκαλωσε . Παράτησε τα πάντα στο πάτωμα και έτρεξε κοντά της βάζοντας την στην αγκαλιά του . Ούτε ο ίδιος δνε ήξερε ποσο πολύ την αγαπούσε αυτή την γυναίκα . Την λάτρευε πραγματικά .
"Ποιος σε πήραμε καρδιά μου ; πες μου και θα τον κανονίσω εγώ "
Η Νοέλια τραβήχτηκε απότομα από την αγκαλιά του .
"Όχι Πέτρο δεν θα σου πω . Γι αυτό ακριβώς τον λόγο θα πας να κανείς κακό στον πρώτο αθώο άνθρωπο επειδή έτυχε να ενοχληθω εγώ από τα λόγια του . "
"Μπορώ να κάνω τα πάντα για εσένα πριγκίπισσα . Αρκεί να είσαι χαρούμενη "
"Δεν το θέλω ! Καταλαβαίνεις πως δνε θέλω να σκοτώνεις ή να δέρνεις ανθρώπους έτσι απλά ; Θέλω πίσω τον καλό γλυκό αδερφό που θυμώνουν ."
"Δεν είμαι πλέον έτσι το έχουμε ξαναπεί αυτό .. πήγαινε στο δωμάτιο σου να αλλάξεις τώρα ... θα ξαναμιλήσουμε αργότερα και θέλω τα πάντα . Και μόνο αλήθειες ." Της είπε αυτός ψυχρά .
Η Νοέλια ανέβηκε βιαστικά στις σκάλες και βρέθηκε στο δωμάτιο της . Το μόνο μέρος ου έβγαζε την ψυχρή της μάσκα και ήταν ξανά ο παλιός καλός της εαυτός , αυτός που είχε λείψει σε όλους . Απαλλάχθηκε από τα ρούχα της βιαστικά και χώθηκε μέσα στην μπανιέρα βυθιζότας το κεφάλι της σχεδόν ολόκληρο μέσα στο ζεστό νερό . Βγήκε μόνο όταν το νερό είχα γίνει παγωμένο . Φόρεσε κάτι βολικό και στάθηκε για λίγο στο παραθυρο . Η βροχή είχε κοπάσει , ωστόσο μπορούσες ακόμα να την μυρίσεις στην ατμόσφαιρα . Φρεσκάδα αναμηγμενη με καυσαέριο . Μορφασε στιγμιαία και έπειτα κατέβηκε κάτω . Ο Πέτρος καθόταν στο σαλόνι πίνοντας ένα ποτήρι ουίσκι . Εκείνη πήγε και κάθισε δίπλα του αρπάζοντας το μπουκάλι και πίνοντας λίγο από αυτό . Ο Πέτρος της το πήρε αμέσως .
"Σου είπα πως δεν θέλω να πίνεις .." την κοίταξε με αυστηρό ύφος .
"Κι εγώ αδιαφορώ " του απάντησε πίνοντας ακόμα μια γουλιά από το ποτήρι εκείνη τη φορά .
"Γαμωτο Νοέλια Σταματα να πίνεις " της είπε στα ελληνικά , πάντα έτσι της μιλούσε όταν είχε νευριάσει πραγματικά .
"Παράτα με ."
"Θα μου πεις επιτέλους τι έγινε και ξαφνικά εξαφανίστηκες από την δεξίωση ; Σε έψαχναν οι δημοσιογράφοι . "
"Χεστηκα για τους δημοσιογράφους ... ξέρεις γύρισε ... "
"Ποιος γύρισε ;"
"Ο Αντώνης "του είπε τελείως φυσικά . Το ποτό την είχε πειράξει αμέσως . Πάντα την πείραζε όταν ήταν σα άσχημη ψυχολογική κατάσταση .
Έιδε τις φλέβες του να προεξέχουν από το δέρμα του και τα χέρια του να σφίγγουν σε γροθιές .
"Τον μπάσταρδο .." είπε με βαθειά φωνή
"Που τον είδες " καμία απάντηση ...
"ΝΟΕΛΙΑ ΠΕΣ ΜΟΥ ΠΟΥ ΤΟΝ ΕΙΔΕΣ !"
Η Νοέλια σαν να ξύπνησε εκείνη την στιγμή αποφάσισε να μην πει κουβέντα .
Ο Πέτρος σηκώθηκε και την έπιασε από το μπράτσο .
"Νοέλια δεν πιστεύω πως τον καλύπτεις ακόμα ! Μετά από όσα έχει κάνει ;"
Εκείνη το μόνο που μπόρεσε να κάνει ήταν να τον κοιτάξει στα μάτια . Κι εκείνος τότε κατάλαβε .. έκανε μερικά βήματα πίσω περνώντας το χέρι του ανάμεσα από τα μαλλιά του .
"Τον αγαπάς ακόμα έτος δεν είναι ;"
Πάλι απόλυτη σιωπή.
"Μιλά μου γαμωτο ! Μιλά μου !"
"Ναι εντάξει το παραδέχομαι τον αγάπαω απεγνωσμένα . "
"Θέλεις να γυρίσεις κοντά του ;"
"Όχι ! Σε καμία περίπτωση δεν θα έκανα κάτι τέτοιο . Με κοροϊδέψε με ταπεινωσε μια φορά . Δνε θα τον αφήσω να το ξανακάνει ."
"Τότε γιατί προσπαθείς να τον κρύψεις ;"
"Γιατί δνε θα αντέξω να τον δω με μια σφαίρα καρφωμένη στο κούτελο του . Εσείς παίζετε επικίνδυνα . Είμαι σίγουρη πως δνε θα πας να του μιλήσεις μόνο ."
"Έχεις δίκιο θα του κάνω την μούρη κρέας "
"Εμένα όμως αυτό θα με πονέσει . "
"Δεν σε καταλαβαίνω ..."
"Όταν ερωτευτείς θα με καταλάβεις . Είμαι κουρασμένη και έχω δουλειά αύριο . Πάω να κοιμηθώ θα τα πούμε ."
"Σε αγαπώ μικρή ." Της είπε πριν ανεβεί τις σκάλες
"Κι εγώ σε αγαπώ μεγάλε"
Μόλις βεβαιώθηκε πως δνε θα τον άκουγε σηκώθηκε απ ο την θέση του και πλησιάζοντας το παραθυρο κάλεσε έναν αριθμό στο κινητό του.
"Έλα αφεντικό ."
"Ο Αντώνης Χατζίου βρίσκεται στην νέα Υόρκη . Βρείτε τον και φέρτε τον μου νεκρό ή ζωντανό "
"Όπως διατάξετε "
Η κλίση τερματίστηκε την επόμενη στιγμή . Ήπιε μια γουλιά από το ποτό του ικανοποιημένος .
"Θα πληρώσετε για όλα ... για όλα " μονολόγησε κοιτάζοντας το σκοτάδι της νύχτας που αντανακλούσε την μαυρισμένη ψυχή του . Μόνο η αδερφή του του έδινε χαρά και τον έκανε να χαμογελάει , γιατί όμως έπρεπε να ερωτευτεί τον πιο θανάσιμο εχθρό του ;

Μια εβδομάδα πέρασε από εκείνη την νύχτα . Η ζωή κυλούσε με τους ίδιους έντονους ρυθμούς για την Νοέλια η οποία έτρεχε να μοιράσει τον χρόνο ως ανάμεσα στην δουλειά και την φίλη της . Πολλές φορές αισθανόταν πως οι 24 ώρες δεν ήταν αρκετές για να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της . Τα καλά νέα ήταν πως ο Αντώνης δεν την είχε ξανά ενοχλήσει καθόλου . Λες και είχε ανοίξει η γη και τον είχε κατάπιει . Η ίδια ήλπιζε πως θα είχε λογικευτεί και θα είχε φύγει μια για πάντα από την ζωή της . Που να ήξερε πως τα πράγματα ητνα πολύ χειρότερα .
Σήμερα θα επέστρεφε και ο carl από το ταξίδι του . Είχε κανονίσει να πάει η ίδια να τον πάρει και να πάνε να πιουν ένα χαλαρό ποτό μόλις τελείωνε η βάρδια της . Καθόταν στο γράφειο της και συμπλήρωνε κάτι καρτέλες ασθενών κοιτώντας το επιλογή της συναιχεια . Ήθελε να περάσει όσο πιο γρήγορα γινόταν αυτή η μέρα .. η μέρα των γενεθλίων της . Φαίνεται πως κανένας δεν τα είχε θυμηθεί και αυτό την χαροποιούσε ιδιαίτερα . Σε καμία περίπτωση δνε θα ήθελε μια έκπληξη όπως η περσινή . Δεν αρνούνταν πως είχε διασκεδάσει με την ψυχή της όμως φέτος θα ήθελε κάτι πιο ήρεμο . Και τι πιο ήρεμο από ένα ποτό με τον Carl που ίσως να κατέληγε δεν ια ενδιαφέρουσα νύχτα .

Ο Πέτρος είχε πνιγεί με τα έγγραφα πάνω στο γραφείο του . Το να είναι ιδιοκτήτης και διευθυντής μιας από το πιο γνωστές ετερειες στον κόσμο τον κούραζε . Μια εβδομάδα χωρίς ο Αντώνης να κάνει την εμφάνιση του , μέχρι και την αδελφή του είχε βάλει να παρακολουθούν ελπίζοντας πως σε κείμενη θα έκανε την εμφάνιση του όμως τζίφος .
Το κινητό του δονηθηκε η τώρα διακόπτοντας τον συλλογισμό του . Το σήκωσα αμέσως .
"Λέγε !"
"Τον βρήκαμε αφεντικό ."
"Ωραία παρακολουθήστε τον και όταν έρθει η κατάλληλη στιγμή οδηγήστε τον στην αποθήκη ." ....

ΝΑΙ ΚΑΙ ΔΕΥΤΕΡΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΜΑΑ ΣΕ ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΕΧΩ ΤΡΕΛΑ ΚΕΦΙΑ ΣΗΜΕΡΑ .
ΑΥΡΙΟ ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΑΜΑ ΘΑ ΑΝΕΒΑΣΩ ΟΜΩΣ ΘΑ ΡΟΣΠΑΘΗΣΩ ΤΟ ΥΠΟΣΧΟΜΑΙ
ΤΩΡΑ ΘΑ ΣΑΣ ΕΥΧΗΘΩ ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ ΦΙΛΑΚΙΑ 💕