Χτισμένη στο ψέμα {TYS17}

Αποστασεις ....

Το επόμενο Σάββατο ο Νοέλια βγήκε ραντεβού με τον Stephan ,ακολουθώντας πίστα τις οδηγίες της φίλης της . Το ραντεβού εξελίχθηκε σε ένα ανέλπιστα υπέροχο βράδυ . Αποδείχθηκε πως ο νεαρός άντρας δεν είχε καμία σχέση με όσους είχε γνωρίσει στη σχολή . Είχε απίστευτο χιούμορ που της ανέβαζε την διάθεση , ευγενικό χαρακτήρα και υψηλό επίπεδο μόρφωσης . Συζητούσαν για πολλές ώρες , είπαν για τις ζωές τους και αυνηδητοποιησαν πως είχαν πολλά κοινά . Στο τέλος της βραδιά αφού εκείνος κέρασε τα ποτά που είχαν πιει την συνόδεψε μέχρι την πόρτα του δωματίου της στην εστία .
"Σε ευχαριστώ για την βραδιά Stephan ήταν πραγματικά υπέροχη . Είχα να περάσω καλά εδώ και πολύ καιρό . "
"Εγώ πρέπει να σε ευχαριστήσω που δέχθηκες και μου έδωσες το προνόμιο να κυκλοφορήσω με μια απο τις πιο όμορφες και ίσως την εξυπονοτερη κοπέλα σε ολόκληρο το Λονδίνο . "
Η Νοέλια βρήκε τον εαυτό της να κοκκινίζει επικίνδυνα στο άκουσμα των λεγόμενων του . Του χαμογέλασε ντροπαλά και τον κοίταξε στα μάτια .
Τα μάτια του είχαν ένα πολύ ελκυστικό βαθύ μπλε χρωμα με πράσινες ανταύγειες .μπορουςε κανείς να τα χαζεύει για ώρες και να χαθεί μέσα στην μαγεία τους . Τα χαρκτηριστηκα του γενικώς ήταν όμορφα . Θα μπορούσαν να ελκύσουν κάθε γυναίκα , ακόμα και την ίδια . Όμως κάτι έλειπε , έλειπε αυτή η φλόγα που ένιωθε όταν βρίσκονταν δίπλα στο Αντώνη . Αυτός ο ακανόνιστος ρυθμός θα καρδιάς της όταν της μιλούσε , το φτερούγισμα που αισθάνονταν κάθε φορά που την ακουμπούσε .
"Καληνύχτα ." Είπε κάπως άβολα η Νοελια και πήγε να ανοίξει την πόρτα .
"Νοελια περίμενε λίγο "
Η κοπέλα έστρεψε τον κορμό της έτσι ώστε να τον αντικρυζει . Η απορρια ήταν φανερά σχηματισμένη στο βλέμμα της . Παρατηρούσε τον Stephan με απόλυτη προσυλωση . Κάθε έκφραση του προσώπου του , κάθε παραμικρή του κίνηση . Ναι ήταν όμορφος , τώρα που τον έβλεπε καλύτερα δεν μπορούσε να το αρνηθεί . Άρχισε να την πλησιάζει , μέχρι που η απόσταση μεταξύ τους έγινε σχεδόν μηδενική . Οι ανάσες τους έπεφταν η μια πάνω στην άλλη . Η δίκη της ήταν ακανόνιστη , διακοποτονταν και ξανάερχονταν χωρίς προειδοποίηση , σε αντίθεση με την ανάσα του νεαρού άντρα που ήταν σταθερή και ήρεμη . Έσκυψε το κεφάλι του  για να έρθει στο ίδιο ύψος με αυτή και άφησε ένα απαλό φιλί στο μέτωπο της .
"Καληνύχτα "της είπε γλυκά πριν την αφήσει μόνη μέσα στην απορρια στον άδειο διάδρομο . Μπήκε στο δωμάτιο κάπως μπερδεμένη .
Η Carol   κάθονταν μαζί με τον Ben  στο κρεβάτι της και μάλλον έβλεπαν κάποια ταινία αγκαλιασμένοι .
Η κοπέλα σήκωσε στιγμιαία το κεφάλι της μόλις άκουσε τον ήχο της πόρτας να ανοίγει . Αμέσως κατάλαβε πως η φίλη της ήταν προβληματισμένη . Έδιωξε  τον Ben με κάπως ατσούμπαλο τρόπο και έπειτα έστρεψε κατευθείαν την προσοχή της στην Νοελια .
"Λοιπόν πως πήγε ; "
"Καλά..... υποθέτω."
"Τόσο απαίσια ήταν ; " . Η Carol, γέλασε λίγο θέλοντας να κατευνάσει την ένταση που υπήρχε .
"Όχι ... αλήθεια ήταν καλύτερα από όσο περίμενα . Ο Stephan  είναι πολύ καλός και όμορφος και γλυκός .... απλά ..."
"Απλά ; "
"Είμαι μπερδεμένη ." Είπε η Νοελια και έπεσε με τα μούτρα πάνω στο κρεβάτι της .
"Θέλεις την συμβουλή μου ;"
"Ναι ...παρακαλώ πολύ ..."
Η Caroline  γέλασε δυνατά με την παράκληση την φίλης της και έκατσε δίπλα της στο κρεβάτι χαϊδεύοντας την πλάτη της στοργικά .
"Πιστεύω πως πρέπει να προχωρήσεις  Νοελια . Ο Stephan  είναι πολύ καλό παιδί και φίλος του Ben  . Θα σε βοηθήσει να ξεχάσεις τον μαλακα στην Ελλάδα . "
Η νοελια χαμογέλασε στα λογια την Carol .
"Αλήθεια πιστεύεις πως θα βοηθήσει ; "
"Είμαι σίγουρη . Μην ξεχνάς πως πάντα έχω δίκιο . "
"Εντάξει ,εντάξει σε εμπιστεύομαι . Θα του δώσω μια ευκαιρία . "
"Αξίζει τον κόπο θα με θυμηθείς "
"Θα μου πεις τι θα έκανα χωρίς εσένα ; "
"Πολύ πιθανόν να πέθαινες από μοναξιά και βαρεμάρα χωρίς την λαμπρή μου προσωπικότητα "
"Αντε από εκεί ψωνάρα "
"Ωραία ψωνάρα όμως ."
Η Νοελια ως απάντηση έστειλε ένα μαξιλάρι ακριβώς πάνω στο πρόσωπο την Carol . Το ένα μαξιλάρι ακολούθησε το άλλο μέχρι που τα δυο κορίτσια κατέληξαν να παίζουν έναν ατελείωτο μαξιλάροπολεμο .
.
.
.
.
.
.
Ο άντρας κάθονταν έξω στο μπαλκόνι , με ένα ποτήρι γεμάτο ουίσκι στο ένα χέρι και ένα αναμμένο τσιγάρο στο άλλο . Τα σκληρά χαρακτηριστικά του προσώπου του φαίνονταν ακόμα πιο σκληρά τώρα που ήταν εξαγριωμένος . Πως είχε τολμήσει να τον αφήσει ; . Μια γυναίκα να αφήσει αυτόν; Αυτό. Που όλοι έτρεμαν και φοβούνταν , που οποία γυναίκα ήθελε την είχε στο κρεβάτι του . Η γροθιά του συνάντησε με δύναμη τα κρύα κάγκελα . Ο ήλιος άρχισε να εμφανίζεται από τον ορίζοντα . Άλλη μια νύχτα που δεν έκλεισε μάτι , γιατί σκέφτονταν εκείνη , εκείνη που είχε εισβάλει στην ζωή του ελπιδοφόρα και τώρα τον είχε αφήσει έτσι , με φθηνές δικαιολογίες .
Δεν θα το ανέχονταν αυτό . Ήταν ο αρχηγός , ο ποιο πάνω από όλους . Όλα του ανήκαν , πράγματα και άνθρωποι . Είχε μάθει απο μικρός να πέρνει οτι θέλει  και μέχρι στιγμής δεν είχε προσπαθήσει και ποτέ πολύ . Η Νοελια όμως δεν ήταν σαν τις άλλες . Αυτό ήταν το λάθος του , ότι την υποτίμησε . Νόμιζε πως ήταν ένα αθώο φοβισμένο κοριτσάκι . Μέγα λάθος ! Ήταν ακριβώς το αντίθετο . Μια δολίως κενή , παθιασμένη και πανέξυπνη γυναίκα , που τον είχε τυλίξει έστω και άθελα της στα δυχτια της . Αυτή τη φορά όμως δεν υπήρχαν περιθώρια λάθους . Μια στραβή κίνηση και όλα θα καταστρέφονταν . Πρώτα έπρεπε να την βρει . Όλοι του οι άντρες σε κάθε χώρα ήταν σε επιφυλακή . Τους είχε στείλει φωτογραφίες, περιγραφές προσώπων , όλα όσα χρειάζονταν για να την βρουν . Ήταν δίκη του , μετά απ ο εκείνη την νύχτα , του ανήκε και θα τη επερνε πίσω με κάθε κόστος . Όσο και να του επερνε . Γι αυτήν είχε κάθε υπομονή , μπορούσε να περιμένει αιώνες . Μόνο για να πάρει την μικρή του στην αγκαλιά του .

.
.
.
.
.
.
Άλλος ένας μήνας πέρασε , και η Νοελια περνούσε καλύτερα από ποτέ . Με τον Stephan  είχαν πλέον σχέση και ήταν τόσο χαρούμενη . Ο Stephan  την πρόσεχε πολύ δεν την πιέζε σε τίποτα .  Είχαν βγει πολλές φορές έξω μαζί με την Carol  και τον Ben  και είχαν μοιραστεί κάποια παθιασμένα βράδια . Πλέον δεν σκέφτονταν τον Αντώνη σχεδόν καθόλου . Ήταν σε απόσταση , ο ένας τόσο μακριά από τον άλλον . Η κοπέλα ήταν ευτυχισμένη με την νέα της ζωή . Η έτσι νόμιζε , ο Αντώνης σαν πληγωμένο λιοντάρι , οργισμένος και τυφλωμένος από το πάθος  είχε ξεκινήσει ένα τεράστιο κυνήγι , για να βρει το ταίρι του . Γιατί αυτό πίστευε πως η Νοελια ήταν η μοίρα του , το δικό του λιμάνι που έπρεπε να αράξει .
Ήταν Τετάρτη βράδυ , η νοελια είχε μια αρκετά  κουραστική μέρα στην σχολή και σαν να μην έφτανε αυτό είχε ακολουθήσει και τον Stephan  στην προπόνηση του στο μποξ . Τώρα την μόνη ώρες το μπορούσε να βρει ησυχία , καθώς η Carol είχε ραντεβού με τον Ben προσπαθούσε να συγκεντρωθεί για να διαβάσει . Τελείως μάταιο αφού σε κάθε πρόταση τα βελφαρα της έκλειναν από κούραση . Είχε διάβασει μόνο μισή σελίδας δεν το κινητό της δονηθηκε . Άνοιξε τον μήνυμα που της είχαν στείλει και χαμογέλασε πλατιά .
"Βγες στην αυλή όμορφη σου έχω μια έκπληξη

                                                Όλος δικός σου,
                                                          Stephan ❤"

Δεν πάει στα κομμάτια ; Σκέφτηκε καθώς φορούσε τα δερμάτινα μποτάκια της . Θα την κάνω αύριο την εργασία .
Στην αυλή ο Stephan  την περίμενε στορηγμενος πάνω στην μηχανή του . Τον πλησίασε και τον αγκάλιασε σφιχτά αφήνοντας του ένα απαλό φιλί στα χείλη .
"Που θα πάμε ;" τον ρώτησε καθώς της έδινε το κράνος .
"Άμα σου έλεγα δεν θα ήταν έκπληξη ." Της απάντησε αυτός και της έδωσε ένα φιλί στην μύτη της .
Η διαδρομή που ακολούθησαν της ήταν πρωτόγνωρη και οδηγούσε έξω από το Λονδίνο . Σε λιγότερο από  μια ώρα είχαν φτάσει σε μια μικρή αλλά γραφική πόλη λίγα χιλιόμετρα έξω από το εκωφαντικο και πολυάσχολο Λονδίνο . Ο Stephan  την βοήθησε να κατέβει από την μηχανη και την οδήγησε στην κορυφή ενός λόφου από τον οποίο μπορούσε κανείς να δει  όλη την φωταγωγημένη κωμόπολη .
"Stephan  , μωρό μου ... Είναι πανέμορφα εδώ πέρα !"
"Σου αρέσει ;"
"Όχι μόνο μου αρέσει , το λάτρεψα ! Σε ευχαριστώ ου με έφερες το χρειαζόμουν. "
"Εγώ σε ευχαριστώ που με ακολούθησες , σκέφτηκα πως έπρεπε να επανόρθωσω για το μεσημέρι . "
"Να επανορθώσεις για πιο πράγμα ακριβώς ; "
"Που σε έσυρα εκεί μέσα "
"Στο μποξ εννοείς ; Δεν με πειράξε καθόλου μην ανησυχείς το ευχαριστήθηκα κιόλας "
"Είσαι σίγουρη ; "
"Ναι απολύτως σίγουρη "
"Είσαι υπέροχη το ξέρεις ; "
"Το προσπαθώ "του απάντησε χαμογελαστά . Της έπιασε το χέρι και αφού χάζεψαν λίγο την θέα κατηφόρισαν αγκαλιασμένοι προς την πόλη .
.
.
.
.
.
.
Σήκωσε το κινητο του που χτυπούσε τόση ώρα και μίλησε με σταθερή και σκληρή φωνή .
"Ακούω !"
"Την βρήκαμε αφεντικό ."
"Που είναι ;  Πες μου που είναι !"
"Στο Λονδίνο , κάνει μεταπτυχιακό. Υπάρχει όμως ένα ...
"Ερχομαι Λονδίνο ! "Του είπε αποφασιστικά  και του το έκλεισε στην μούρη πριν προλάβει να τελειώσει αυτό που ήθελε να του πει.