Χτισμένη στο ψέμα {TYS17}

Θα τα καταφερω ....

Όταν έφτασε στο αεροδρόμιο του Λονδίνου , είχες νυχτώσει . Ο καιρός ήταν βροχερός και παντού άνθρωποι κυκλοφορούσαν με τις ομπρέλες τους . Το ταξίδι της ήταν τελείως βαρετό . Ποτε κοίταζε έξω από το παράθυρο , ποτε προσπαθούσε να κοιμηθεί χωρίς επιτυχία . Δέχθηκε να πιει μόνο έναν καφέ που πρόσφεραν οι αεροσυνοδοί και ξεφτίλισε κάποια περιοδικά . Δικά της κάθονταν ένα ηλικιωμένο ζευγάρι αγγλική καταγωγής το προφανώς γύριζε από τις διακοπές του στην Ελλάδα . Ο μουντός καιρός ταίριαζε γάντι με την ψυχολογία της . Τα λίγα λεφτά που είχε στην διάθεση της δεν έφταναν για ταξί έτσι αναγκάστηκε να ταλαιπωρηθεί με τις συγκοινωνίες μέχρι να φτάσει στον προορισμό της . Το πανεπηστημιο ήταν ένα τεράστιο οικοδόμημα σε ένα καταπράσινο προάστιο του Λονδίνου , μακρυά από τους εκοφαντικους θορύβους του κέντρου . Παρατήρησε πως δεν ήταν η μόνη που είχε έρθει σήμερα . Πολλοί άλλοι φοιτητές διαφορετικών εθνικοτήτων είχαν μαζευτεί σε μια ουρά στη είσοδο μπροστά από την γραμματεία περιμένοντας να τακτοποιηθούν στα δωμάτια τους στην εστία . Στάθηκε κι αυτή πίσω από ένα ψηλό αγόρι περιμένοντας υπομονετικά την σειρά της . Για ακόμα μια φορά  προσπαθούσε να απασχολήσει τον εαυτό της , παρατείνοντας τις λεπτομέρειες που στόλιζαν τους τοίχους , μετρώντας ξανά και ξανά τα κάδρα , τα βραβεία και τις διακρίσεις πίσω από τις γυάλινες προθήκες , με μοναδικό της σκοπό να μην σκέφτεται εκείνον . Αν και ήταν πραγματικά αναπόφευκτο να μην αναρωτηθεί εάν θα είχε γίνει αντιληπτή η απουσία της . Κι αν ναι , τι θα είχε κάνει ; Θα την είχε αναζητήσει , ή ήταν κι γι αυτόν περιπέτεια της μιας βραδιάς ένα αποθυμενο που εκπλήρωσε κρίνο το βράδυ ;  Είχε αποφασίσει πως δεν ήθελε να γνωρίζει . Ήθελε να κρατήσει την ανάμνηση εκείνης της νύχτας ως μια από τις καλύτερες στην ζωή της .
Οι σκέψεις της την συνόδευσαν μέχρι τηβ στιγμή που έφτασε μπροστά στο γραφείο της γραμματείας . Μια μεσήλικη γυναίκα γύρω στα 55 κάθονταν στην καρέκλα απέναντι της και της ζητούσε το όνομα της . Αφού συμπλήρωσε τα απαραίτητα δηκαιολογητικα και απέσπασε τις πληροφορίες που ήθελε , πήρε την μικρή βαλίτσα της και προχώρησε στο κεντρικό κτήριο για να βρει το δωμάτιο της
Στο μέρος επικρατούσε πανικός . Παντού γύρω της οι μαθητές είτε έψαχναν τα δωμάτια τους είτε μετέφεραν κούτες με τα πράγματα τους . Κόντεψε να πέσει πάνω σε δυο άτομα πριν επιτέλους βρει την πόρτα με τον αριθμό 697 . Άφησε έναν αναστεναγμό ανακούφισης ελεύθερο πριν ανοίξει την ξύλινη σκαλιστή πόρτα και βρεθεί μέσα σε ένα εύρη χώρο δωμάτιο με δυο κρεβάτια και άπλετο χώρο για να τοποθετήσουν οι μαθητές τις προσωπικές τους πινελιές . Το δεξί κρεβάτι ήταν ήδη στρωμένο . Φαντάστηκε πως η συγκάτοικος της είχε ήδη τακτοποιηθεί και θα είχε βγει έξω .
Δεβ της πήρε περισσότερο από μια ώρα να τακτοποιήσει τα λιγοστά της ρούχα στην ντουλάπα της , να στρώσει το κρεβάτι της και να κρύψει σε ασφαλές μέρος το άλμπουμ με τις οικογενειακές της φωτόγραφιες . Έπεσε με δύναμη πάνω στο κρεβάτι και έκλεισε με αγαλιαση τα μάτια της , ελπίζοντας πως θα μπορούσε να κοιμηθεί μέχρι να επιστρέψει η συγκάτοικος της.
Λιγότερο από μια ώρα αργότερα άκουσε την πόρτα να ανοίγει και πετάχτηκε σαν ελατήριο από το κρεβάτι . Ήθελε να κάνει καλή εντύπωση , τουλάχιστον για αρχή .
Η πόρτα άνοιξε και ένα ψηλό κορίτσι με ξανθά μαλλιά και μεγάλα εκφραστικά γκρι-γαλάζια μάτια έκανε την εμφάνιση της . Από όσο μπορούσε να κρίνει πρέπει να ήταν γύρω στην ηλικία της ίσως ένα χρόνο μεγαλύτερη ,γνήσια Αγγλίδα γεγονός που επιβεβαίωσε λίγες στιγμές αργότερα όταν άκουσε την εκπληκτική προφορά της .
"Πρέπει να είσαι η νέα μου συγκάτοικος . Με λένε Caroline οι φίλοι με φωνάζουν Carol"
Της είπε με ένα χαμόγελο με το που έκλεισε την πόρτα πίσω της .
"Με λένε Νοελια ..χάρηκα " απάντησε πιο δυσταχτικα η Νοελια και χαμογέλασε αχνα με την σειρά της .
"Δεβ είσαι από εδώ έτσι ;"
"Όχι είμαι από την Ελλάδα ..."
"Ελλάδα ε; Όμορφη χώρα και πολύ ζωηρή είχα πάει μαι φορά μικρή με τους γονείς μου ."
"Ναι όμορφη και ζωηρή , το αντίθετο από ότι μου ταιριάζει " είπε η νοελια λίγο μελαγχολικά και κοφτά .
"Πληρώνεις ή με υποτροφία "
"Υποτροφία "
"Κι εγώ μεταπτυχιακό στην. Εγκληματολογία στο δεύτερο χρόνο "
"Θα κάνω μεταπτυχιακό στην ιατρική ..."
"Πρέπει να ήσουν διαβαστερη"
"Ναι ....προσπαθούσα δηλαδή "
Ο ήχος της πόρτα που κάποιος χτυπούσα ηχούσε στο δωμάτιο , πριν μια ψιλή και γεροδεμένο αντρική φιγούρα που φαίνονταν να γνωρίζει την Carol κάνει την είσοδο του στο δωμάτιο .
"Ben! Ποτέ έφτασες ; "
"Πριν από λίγο Carol . Η Κοπέλα ;"
"Μα τι αγένεια με συγχωρείτε .Νοελια από εδώ το αγόρι μου ο Ben αριστούχος στο έτος του , Ben από εδώ η Νοελια η καινούργια μου συγκάτοικος από την Ελλάδα . "