Χτισμένη στο ψέμα {TYS17}

Μακαρι να μην σε ξαναεβλεπα ποτε

Το γαμήλιο τραπέζι πραγματοποιήθηκε στην παραλία . Π χώρος είχε ενοικιαστεί ειδικά για την περιστάσεις και είχε διακοσμηθεί με άσπρα και γαλάζια τριαντάφυλλα , τραπέζια με λευκά τραπεζομάντιλα , όλα για να θυμίζουν την θαλασσινή αύρα . Κοχύλια και αστερίες ήταν το ντεκόρ πάνω στα τραπέζια ενώ απομακρυσμένα βρίσκονταν τα τραπέζια με το μπουφέ . Απαλή μουσική πλημμύριζε τη ατμόσφαιρα και σε συνοδεία με τον παφλασμό των κυμματων αποτελούσαν την απόλυτη αρμονία .
Η νοελια κρατώντας από το μπράτσο την stephan που δεν είχε σταματήσει τα κοπλιμεντα για την εμφάνιση της , έφτασε στο σημείο πρώτη για να υποδεχτεί τους καλεσμένους , όπως είχε υποσχεθεί στην φίλη της . Αν και οι γάμοι της προκαλούσαν πάντων τα μια δυσφορία , ο γάμος της Caroline ήταν ο καλύτερος ου είχε παρευρεθεί τελευταία και μέχρι στιγμής το διασκέδαζα με την ψυχή της . Η πάντοτε καλή διάθεση του Stephan ήταν υπεραρκετή για να εμψυχώνει και τη ίδια .
"Ηταν ένας υπέροχος γάμος . Η Carol ητνα τόσο ευτυχισμένη ."
"Μην ανησυχείς μωρό μου , ο δικός μας θα είναι καλύτερος ."
"Αλήθεια ; Θα μπορούσε να υπάρξει πιο όμορφος γάμος από αυτόν ;"
"Θα φροντίσω εγώ για βα υπάρξει "
Η νοελια δεν ποτε σε παρα βα κοιτάξει με θαυμασμό τον άντρα δίπλα της . Τηβ αγαπούσε πράγματι τόσο πολύ που θα μπορούσε να φέρει τον κόσμο ανάποδα για να εκπληρώσει κάθε της επιθυμία .

Κι εσυ πιγες και τον απάτησες . Ανόητη !
Η σπαστική φωνή του ύοσυνηδειτου της την έκανε να χαμογελάσει πίκρα . Εκείνη η νύχτα τελικά θα στοιχιωνε για πάντα τις σκέψεις τις . Δεν άντεχε να προσποιείται μπροστά στον αγαπημένο της , πως τίποτα δεν είχε συμβεί . Από τηβ άλλη δεν μπορούσε και να τον χάσει . Γνώριζε πολύ καλά πως το μόνο πράγμα που δεν άντεχε ο Stephan ήταν η απιστία και πως δεν θα τηβ συγχωρούσε ποτε εάν μάθαινε για την αμαρτία της . Ένιωσε τον αέρα να λιγοστεύει και την αναπνοή της να δυσκολεύει λεπτό με λεπτό ,παρότι βρίσκονταν κυριολεκτικά πάνω στην θάλασσα .
"Νοελια είσαι καλά ;"
"Ναι μην ανησυχείς ..,,θα πάω να ρίξω λίγο νερό στο πρόσωπο μου . Σε παρακαλώ εχε το νου σου στους καλεσμένους για λίγα λεπτά . "

Έφυγε χωρίς να περιμένει τη απάντηση του και στάθηκε μπροστά στην άκρη της ακτογραμμής . Το κύμα χτυπούσε απαλά τα πόδια της μέσα από τα σανδάλια . Το νερό των αγγλικών θαλασσών ητνα παγωμένο ακόμα και τους καλοκαιρινούς μήνες όμως αυτή τη στιγμή δεν την ενοχλούσε καθόλου .
Ρεμβάζε το ηλιοβασίλεμα για πάνω από 10 λεπτά όταν αποφάσισε να επιστρέψει κοντά στον Stephan . Ένιωθε άσχημα που τον άφησε τόση ώρα να εκτελεί το δικό της καθήκον , και μάλιστα κάτι που το θεωρούσε απίστευτα ανιαρό . Προς μεγάλη της έκπληξη ωστόσο ο stephan είχε εξυπηρετήσει τους πάντες στην εν τέλεια και συνομιλούσε με ένα ζευγάρι καλεσμένων που μόλις είχε φτάσει . Οι δυο φιγούρες από μακριά κάτι της θύμιζαν Μα δεν έδωσε σημασία . Συνέχισε να πλησιάζει , έχοντας φορέσει ένα από τα πιο αστραφτερά χαμόγελα της . Ένα χαμόγελο που της κόπηκε αμέσως μόλις έφτασε κοντά στον Stephan .
"Γύρισες αγάπη μου ; "
Ένιωθε πως το στόμα της είχε στεγνώσει και η επιθυμία να ξαναφύγει και να επιστρέψει κοντά στη θάλασσα ήταν πιο μεγάλη από ποτε . Το ζευγάρι απέναντι της , της ήταν πολύ γνωστό . Ειδικά ο άντρας . Την πανέμορφη ξανθιά γυναίκα την είχε δει μόνο στις φωτογραφίες των περιοδικών .
Είχε καταλάβει πως με την έκφραση που είχε πάρει θα προσήκοντα έτσι επιστράτευσε όλες τις τις δυνάμεις και χαμογέλασε ξανά .
"Ναι αγάπη μου ! Ο κύριος ;"
"Ο κύριος είναι ο Αντώνης Δελόγλου , και η αρραβωνιαστικιά του . Είναι πολύ σημαντικοί επιχειρηματιες . Όμως τα ονόματα τους πρέπει να σου είναι γνωστά . Εξάλλου είναι από την χώρα σου . "