Χτισμένη στο ψέμα {TYS17}

Ποιος εισαι στα αληθεια ;

"Εγω......Δέχομαι θα έρθω όπου θέλεις .." του απάντησε βαριεστημένα .
"Το ήξερα πως θα δεχόσουν νοελια είσαι έξυπνο κορίτσι ."
"Δεν είχα και άλλη επιλογή "του είπε με ένα ειρωνικό χαμόγελο να στολίζει τα χείλη της .
"Δεν σε πίεσα χρυσή μου , άμα είχες τα λεφτά που μου χρωστάς δεν θα χρειαζόταν να με ακολουθήσεις . Για καλή μου τύχη όμως είσαι μονίμως ταπί ."
"Θα πιάσω σύντομα δουλειά σε νοσοκομείο ... θα στα ξεπλήρωσω τα χρήματα μόλις πάρω το πρώτο μου μισθό ." Το απάντησε νευριασμενη και έκανε να φύγει , η ανατριχιαστική των του ωστόσο την σταμάτησε λίγο πριν βγει από την πόρτα .
"Σήμερα στις 9να είσαι έτοιμη ...θα σου σταλεί σπίτι τι πρέπει να φορέσεις ."
Η νοελια ενευσε καταφατικά και προχώρησε προς την έξοδο φανερά εκνευρισμένη . Δεν της άρεσε να ανοίκει σε κάποιον , της άρεσε η ανεξαρτησία . Τώρα όμως , καθώς οι γονείς της της είχαν αφήσει ένα τεράστιο χρέος να ξεπληρώσει έπρεπε να δουλεύει για αυτόν τον ηλιθιο .
Θυμάται ακόμα τη πρώτη φορά που μπήκε σε αυτό το σπίτι . Ήταν 18 Χρόνων μόλις είχε έρθει στην Αθήνα για να αρχίσει τις σπουδές της . Μια μέρα , καθώς γύριζε στο μικρό της διαμέρισμα την πλησίασε ο Μάρκος , το δεξί χέρι του "μεγάλου" όπως τον αποκαλούσε . Την οδήγησε με το ζόρι σε αυτό το ερείπιο και την πήγε μπροστά από το αφεντικό , τοβ διαβολο τον ίδιο . Μόλις τον αντίκρισαν τα μάτια της πάγωσε στη θέση της , ανυμπορη να κουνηθεί στο ελάχιστο . Το πρόσωπο του αγριεμένο , με μαύρα βαθειά μάτια , χωρίς καμία έκφραση , κανένα συναίσθημα εμφανές .
Όσα ακολούθησαν την στιγμάτισαν . Ο πατέρας της , αυτιά το θεωρούσε τον πιο τίμιο άνθρωπο στο κόσμο είχε μπλεξίματα με την μαφία και είχε αφήσει ένα τεράστιο χρέος πίσω του , το οποίο φορτώθηκε η ίδια . Από τότε δουλεύει για τον αρχηγό εδώ . Το σώμα της του ανήκει. Μέχρι βα ξεπληρώσει τουλάχιστον . Δεβ ήξερε άμα θα μπορούσε να απαλλαχθεί ποτέ απου αυτούς εδώ τους ανθρώπους , ήθελε όμως να το πιστεύει.

Ο Μάρκος την είδε να βγαίνει από το κτήριο εκνευρισμένη και έκανε να την πλησιάσει ,κοντοσταθηκε όμως μόλις είδε το χέρι της να σηκώνεται για να τον εμποδίσει .

Φτάνοντας στην εξώπορτα του διαμερίσματος της , είδε ένα μεγάλο μαύρο κουτί να την περιμένει . Όταν το άνοιξε ήρθε αντιμέτωπη με ένα πανέμορφο λευκό μακρύ φόρεμα , ακριβώς στα μέτρα της με ένα βαθύ σκίσιμο στη δεξιά πλευρά . Συνοδεύονταν με ένα ζευγάρι πλατφόρμες σε χρυσό χρωμα και ένα μικρό σημείωμα το οποίο πέταξε στον κάδο χωρίς να το διαβάσει . Είδε την ώρα στο ρολόι  . Ήταν λίγο μετά της 4 και αποφάσισε να ξεκουράστει μέχρι να έρθει η ώρα να ετοιμαστεί.
9παρα τέταρτο στέκονταν έτοιμη μπροστά από τον μοναδικό ολόσωμο καθρέφτη στο διαμέρισμα της . Τα μαλλιά της έπεφταν σγουρά πάνω στους ώμους της ενώ το λευκό φόρεμα αγκάλιαζε υπέροχα το σώμα της αναδεικνύοντας τις ελκυστικές καμπύλες της . Το πρόσωπο της φαίνονταν όμορφο , μια ομορφιά που επισκιάζονταν από τα θλιμμένα μάτια της και το κατσουφιασμενο της ύφος . Προσπαθούσε να κρατήσει το εαυτό της ήρεμο περνώντας βαθιές ανάσες και υπενθυμίζοντας στον εαυτό της όλες εκείνες τις φορές που είχα τολμήσει να αντιμιλήσει στον "μεγάλο " . Είχε περάσει μέρες σε απαίσια υπόγεια με ελάχιστο φαγητό και νερό , να κακοποιητε και να είναι αλυσοδεμένη . Θυμόνταν τα σημάδια που είχαν αφήσει αυτές οι τιμωρίες πάνω στο σώμα της και θλίβονταν . Η κόρνα του αυτοκινήτου ακούστηκε και την έκανε να αναπηδησει από τις σκέψεις της. Έκλεισε βιαστικά τα παραθυρόφυλλα και κλείδωσε την παμπάλαια πόρτα πριν κατέβει με μεγάλη προσοχή τα παλιά σκαλοπάτια της πολυκατοικίας της .