Χτισμένη στο ψέμα {TYS17}

Τυχαια.....

Ο καιρός είχε αλλάξει απότομα , αυτό παρατηρούσε καθώς αγνάντευε από το μεγάλο παραθυρο . Το πρωί που είχε πρώτο ξυπνήσει ένας υπέρλαμπρος ήλιος στόλιζε το αλλωτε καταθλιπτικό Λονδίνο , και χάριζε απλόχερα τις ακτίνες του στον Τάμεση που παιχνίδιζε με το φως . Τώρα μαύρα σύννεφα είχαν μαζευτεί στον ουρανό , προμηνυοντας μια δυνατή μπόρα .Η κοπέλα δίπλα του κοιμούνταν ακόμα , τα κατάξανθα μαλλιά της απλώνονταν στο κρεβάτι . Τράβηξε μια δυνατή τζούρα από το τσιγάρο του πριν το σβήσει και κλείσει το παραθυρο . Αύριο το βράδυ ήταν ο γάμος , κι όσο κι αν δεν θα ήθελε να βρίσκεται εκεί , κάτι τον τραβούσε στο Λονδίνο . Ο ίδιος γνώριζε πολύ καλά τι ήταν , απλώς το μυαλό του αρνούνταν να το παραδεχθεί . Το Big Ben χτύπησε δυνατά 4 φορές . Η ώρα είχε περάσει ασυνήθιστα γρήγορα . Κοίταξε το κρεβάτι μια τελευταία φορά . Θα μπορούσε να την ξυπνήσει , να κάνουν μια βόλτα δίπλα στο ποτάμι μαζί , σαν ένα κανονικό ζευγάρι . Μόνο που όλο αυτό θα ήταν τεράστια ειρωνία , όσο ερωτευμένη κι αν ήταν η η κοπέλα μαζί του τόσο κι αυτός την απεχθανόταν για πολλούς λόγους . Πρώτα γιατί τον είχαν σχεδόν αναγκάσει να τον παντρευτεί , και έπειτα γιατί ο χαρακτήρας της ήταν χειρότερος και από μικρού παιδιού που δεν του έκαναν χατήρια .
Φόρεσε το παλτό του και βγήκε έξω . Αν και Ιούλιος μήνας το κρύο ηταν αισθητό , και τσουχτερό για όποιον δεν το είχε συνηθίσει . Κατηφόρισε αδιάφορα τις μεγάλες λεωφόρους , χαζεύοντας περιστασιακά τις βιτρίνες . Το κινητό του δονηθηκε καθώς πλησίαζε το βρετανικό κοινοβούλιο . Στη οθόνη αναγράφονταν το όνομα της μέλλουσας συζύγου του και ακριβώς από κάτω ο αριθμός . Θέλοντας και μη σήκωσε το ακουστικό και το τοποθέτησε στο αυτί του .
"Τι έγινε Αναστασία ;"
"Που είσαι βρε αγάπη μου ; Ήθελα να πάμε για ψώνια "
"Έχω δουλειά Αναστασία . Δεν ήρθα στο Λονδίνο για να κάνω βόλτας , πήγαινε μόνη σου " της έκοψε απότομα την φορα , γνωρίζοντας πως η δουλειά θα ήταν πάντα η τέλεια δικαιολογία για να την αποφεύγει .  Του μίλησε για λίγα ακόμα λεπτά , αναφέροντας του κάποια ανούσια κουτσομπολιά για τον αυριανό γάμο και έπειτα η κλίση τερματίστηκε αφού βέβαιωθηκε πως θα πήγαινε μόνη της για ψώνια και θα αργούσε να γυρίσει . Πλέον ανέμελος και κάπως ανακουφισμένος συνέχισε τον περίπατο του . Φτάνοντας μέχρι τις όχθες του Τάμεση , πέρασε τις μαγευτικές γέφυρες και στάθηκε για λίγο να παρατηρήσει τα καράβια που επλεαν πανω στο πλωτό ποτάμι . Γύρω του άνθρωποι περνούσαν , σταματούσαν ,χάζευαν  ή έτρεχαν βιαστικά . Ζευγαράκια που ζήλευε περπατούσαν πιασμένα  νχέρι χέρι ή αγκαλιασμένα τρυφερά , και σταματούσαν για ελάχιστα δευτερόλεπτα για βα τραβήξουν κάποια φωτογραφία ή να αναταλλαξουν ένα παθιασμένο φιλί . Χαμογέλασε πίκρα στην σκέψη των φιλιών που είχε μοιραστεί με την νοελια , αν και ήταν ελάχιστα , μετρημένα στα δάχτυλα . Πήρε μια μεγάλη ανάσα πριν συνεχίσει την πορεία του κατεβαίνοντας από την γέφυρα .
Περπάτησε ανέμελα χαζεύοντας για λίγο ακόμα τις στολισμένες βιτρίνες και τους χαρούμενους ανθρώπους, ζηλεύοντας την ευτυχία τους και θελωντας να κλέψει λίγη για τον εαυτό του  , μέχρι που την βόλτα του διέκοψε η δυνατή βροχή που ξέσπασε δίχως καμία προειδοποίηση  . Έβλεπε τους ανθρώπους γύρω του να τρέχουν για να καλυφθούν , ενώ ντόπιοι που ηταν Προετοιμασμένοι για τον ασταθή καιρό έβγαζαν ψύχραιμοι τις ομπρέλες τους , χωρίς να διακόψουν τις συζητήσεις ή τα ψώνια τους . Ο ίδιος στέκονταν κάτω  από ένα υπόστεγο , προσπαθώντας να προστατευτει από την θυελλώδη καταιγίδα , ωστόσο ήταν ήδη μουσκεμένος μέχρι το κόκκαλο . Ήταν σίγουρος ότι μετά απ ο αυτό το περίμενε ένα γερό κρυολόγημα . Στην μνήμη του ανακάλεσε αναμνήσεις που έπρεπε να είχε θάψει βαθιά στην καρδιά του , γιατί οι αναμνήσεις του μαζί της μόνο εκεί ανήκαν . Θυμόταν ακόμα κι αν είχαν περάσει τόσα χρόνια την λεπτοκαμωμένη φιγούρα της νοελια να κάθεται στη άκρη του δρόμου , βρεγμένη από πάνω μέχρι κάτω και να τον βρίζει . Ένα μικρό γελακι του ξέφυγε στην θύμηση της σκηνής . Η θύελλα κόπασε για λίγο λδιβουνας του την ευκαιρία να μετακινηθεί από την θέση του και να αναζητήσει καταφύγιο σε ένα κοντινό καφέ . Το μάτι του ελπιδοφόρα έπεσε πάνω σε μια μικρή Μα γραφική καφετέρια και άνοιξε το βήμα του προχωρώντας προς τα εκεί .