Χτισμένη στο ψέμα {TYS17}

Δεν μπορω να το κανω

Με τα δάχτυλα του έτριψε το μέτωπο του προσπαθώντας να ηρεμίσει . Η κοπέλα απέναντι του είχε κάνει κι εκείνη μαι παύση . Η έντονη διαφωνία τους είχε εξαντλήσει .
"Της κανείς κακό γιατί δεν το συνηδητοποιεις ;"
"Δεν μπορώ ! Δνε μπορώ να μεινω μακρυά της . Και απλώς την βοηθάω . Για να μπορεί να προστατευτεί αν γίνει κάτι ."
"Ποιον κοροϊδεύεις Αντώνη ; Δεν μπορείς να μείνεις σε φιλικό επίπεδο με εκείνη ."
"Δεν θα αντέξω να την χάσω τελείως , θα το παλέψω ."
"Για τελευταία φορά μείνε μακρυά της "
"Όχι Βερόνικα τέλος ! Θα συνεχίσω να της παραδίδω μαθήματα "
"Είσαι ξεροκεφαλος . Αν πάθει κάτι θα αντέξεις να ζήσεις με τις τύψεις που θα σε βαραίνουν ; "
"Πάψε ! δεν θα πάθει κάτι ! Θα είναι έτοιμη ! θα μπορεί να προστατευτεί "
"Ποσο εγωιστής μπορεί να είσαι ;"
"Την αγαπώ ! Την χρειαζομαι χωρίς εκείνη δεν υπάρχει ζωή για εμένα ."
"Υποσχέθηκες πως θα έμενες μακρυά της ."
"Κατάλαβε με μικρή .."
"Δεν μπορώ να σε καταλάβω Αντώνη ... συγνώμη " η μικρόσωμη κοπέλα σηκώθηκε όρθια και βγήκε από το δωμάτιο αφήνοντας τον μόνο του να βασανίζεται από τις σκέψεις του .
Το κινητό τον επανέφερε στην πραγματικότητα . Το σήκωσε στα χέρια του και άνοιξε το μήνυμα που φώτιζε την οθόνη .
"Δεν μπορώ να έρθω σήμερα συγνώμη ."
Πέταξε την συσκευή με δύναμη κάτω κανοντας την να διαλυθεί σε μικρότερα κομμάτια και πλησίασε στο μικρό ντουλάπι . Έβγαλε το αγαπημένο του ποτό και γέμισε το ποτήρι του κατεβάζοντας το καυστικό υγρό κατευθείαν στο στομάχι του . Ένας ήχος ικανοποίηση βγήκε από το στομα του και αμέσως ξαναγεμίσε το ποτήρι .
Τα τελευταία χρόνια μακρυά της το ποτό είχε γίνει ο καλύτερος του φίλος . Τον παρηγορούσε σιωπηλά δίχως να τον κρίνει για το οτιδήποτε , γι αυτό και το λάτρευε .
Το ένα ποτό διαδέχθηκε το άλλο μέχρι που το μυαλό του θόλωσε και η λογική του χάθηκε . Ένα χαζό χαμόγελο από την μέθη είχε σχηματιστεί στα χείλη του άνω η εικόνα της τον συνόδευε μέχρι να κλείσουν τελείως τα μάτια του .

Κοιτούσε επίμονα την οθόνη του κινητού της . Δεν της είχε απαντήσει και ας είχε διαβάσει το μήνυμα της . Το άφησε πάνω στο τραπέζι απογοητευμένη και έστρεψε την προσοχή της στην ανοιγμένη ντουλάπα της προσπαθώντας να παοφασισεο τι θα φορεσει . Ποτε δεν νοιαζόταν ιδιαίτερα για την εμφάνιση της στην δουλειά όμως τώρα είχε να βγει αμέσως μετά και δεν ήθελε να είναι τελείως απεριποίητη .
Οι φωνές του carlκαι του αδερφού της που συνομηλουσαν στο κάτω όροφο έκαναν τον ήδη έντονο πονοκέφαλο της να γίνει χειρότερος . Αναστέναξε βαθιά καθώς σκέφτονταν το φορτωμένο της προγραμμα .
Κατέβηκε στην κάτω όροφο δυσανασχετώντας . Η φασαρία είχε σταματήσει σημάδι πως πι άντρες του σπιτιού είχαν αποχωρήσει . Η μυρωδιά του αχνιστός καφέ από την μηχανή την έκανε να χαμογελάσει ελάχιστα και να ανακτήσει δυνάμεις . Για καλή της τύχη ο δρόμος ήταν ακόμα άδειος και έφτασε στο νοσοκομείο σε χρόνο ρεκόρ . Χαμογέλασε ευθημα σε ορισμένες νοσοκόμες και μπήκε στο γραφείο της .
Μια τεράστια ανθοδέσμη με τα αγαπημένα της λουλούδια στόλιζε το τραπεζάκι .