Χτισμένη στο ψέμα {TYS17}

Μεθυσμενα χειλη

Στερέωσε τον εαυτό της πάνω στο πάγκο ενώ ανέπνεε βαριά . Ήθελε να βρίσει τον εαυτό της που αφήνονταν τόσο εύκολα . Λίγο ακόμα και θα τον είχε αφήσει να την φιλήσει . Άνοιξε ένα καινούργιο μπουκάλι με κρασί . Κοίταξε μια το ποτήρι της και έπειτα ξανά το μπουκάλι και έφερε το στόμιο στα χείλη της κατεβάζοντας μια γερή γουλιά .
Έπειτα γέμισε το ποτήρι της και ξαναγύρισε στο σαλόνι . Ο Carl ακόμα δεν είχε τελειώσει το τηλεφώνημα του και ο Αντώνης στέκονταν στην ίδια θέση λίγο χαμένος . Δεν του έδωσε σημασία , μόνο άφησε το μπουκάλι πάνω στο τραπέζι και κατευθηνθηκε στο μπαλκόνι . Η νύχτα ήταν αρκετά γλυκιά για τηβ εποχή . Ο ουρανός ήταν καθαρός και τα αστέρια έλαμπαν περιφανη πάνω από την θορυβώδη πόλη. Ένιωσε δυο χέρια να τυλίγονται γύρω ΠΑΟ την μέση της και μια ανάσα να καίει τον λαιμο της . Το γνωστό άρωμα την έκανε να λυγίσει ελάχιστα τα πόδια της και να αναγκάσει τον άντρα πίσω της να την κρατήσει για να μην πέσει . Ξαφνικά ένιωσε το κρασί να την ζαλίζει . Ή νόμιζε πως ήταν το κρασί . Δίχως να μπορέσει να ελέγξει τις κινήσεις της εγυρε το κεφάλι της πάνω στο στέρνο του και εισεπνευσε βαθιά θελωντας να κρατήσει μέσα της την μυρωδιά του για πάντα .
"Μου αρέσει που σε επιρρεαζω  ακόμη " η φωνή του σαν ναρκωτικό στα αυτιά της την έκανε να φτάσει  στην δίκη της νιρβάνα . Χαμογέλασε ελάχιστα , ίσα για να κινηθούν τα χείλη της . Τα μάτια της έλαμψαν πιο δυνατά και από τα αστέρια στον ουρανό . Ο απαλός αέρας κούνησε ελαφρώς τα μαλλιά της .
"Δεν με επηρεάζεις ." Του είπε όσο πιο αδιάφορα μπορούσε.
"Κι όμως . Μπορώ να νιώσω το κορμί σου να τρέμει σε κάθε μου λέξη , την καρδιά σου να χτυπάει ακανόνιστα και τα πόδια σου να λυγίζουν . "
"Κανείς λάθος .." του είπε ξεπνοα
"Γιατί το αρνησαι μωρό μου ;" η Νοέλια τον έσπρωξε από κοντά της και έκανε να μπει μέσα , το δυνατό του Χάρι όμως την κράτησε κοντά του . Μπορούσε να νιώσει την ζεστασιά του κορμιού της .
"Άσε με !" Του είπε χαμηλόφωνα Μα θυμωμένα , τονίζοντας προσεκτικά την κάθε της λέξη .
"Όχι μωρό μου. Όχι αν δεν το παραδεχθείς "
"Να παραδεχθώ πιο πράγμα ;"
"Ότι σε επηρεάζω ακόμα "
"Δεν ...δεν πας καλά !"
"Πες το !"
"Όχι ..."
έσκυψε και την φίλησε με μανία στα χείλη . Ένα βίαιο και παθιασμένο φιλί που έλεγε αυτά που δεν μπορούσαν να ειπωθούν με λέξεις . Εκείνη προσπάθησε να απομακρυνθεί ποτε σπροχνοντας τον ποτε χτυπώντας τον Μα εκείνος δεν λέγε να απομακρυνθεί . Είχε κολλήσει το σώμα του πάνω στο δικό της ,και δάγκωσε το κάτω χείλος της με δύναμη .
Τα χείλη της κοπέλα άνοιξαν λεφτά καθώς η γλώσσα του εισέβαλε στο στόμα της αφήνοντας κανένα σημείο ανεξερεύνητο .
Η Νοέλια έκανε γρήγορα ένα βήμα πίσω , αιφνιδιάζοντας τον .
"Μην το ξανακάνεις αυτό "
"Τα χείλη σου έχουν την γεύση του κρασιού , πιστεύω πως μπορώ να μεθύσω μόνο από τα φιλία σου ."
"Είναι καλύτερα να φύγεις " του μίλησε ψυχρά , κοιτώντας τον στα μάτια .
"Τόσο πολύ με μισείς τελικά ;"
"Σε μισώ ,σε μισώ όσο δεν γίνεται να μισήσει άνθρωπος ."
"Και δνε κε αγαπάς ;"
"Σε αγαπώ ακόμα περισσότερο , όμως το μίσος με έχει κυριεύσει . Με έκανες να ζω μια ζωή μέσα στα ψέμματα "
"Νοέλια .." τα μάτια της είχαν πάρει ένα σκούρο πράσινο χρωμα , κρύβοντας την θλίψη και τον πόνο της .
"Αρκετά Αντώνη . Έχω προχωρήσει , δεν είμαι πλέον το αδύναμο κορίτσι που είχες γνωρίσει ."
"Αυτό ακόμα να το συνηθίσω "
"Να το κάνεις και γρήγορα .."