Χτισμένη στο ψέμα {TYS17}

Καποιο βραδυ .....

Της πήρε ώρα για να συνέλθει από την επιρροή του φιλιου τ του . Είχε περάσει κα πόση ώρα που είχε φύγει απο κοντά της αφήνοντας την μαρμαρωμένη . Αυτός π άνθρωπος κατάφερνε να καταστρέφει τον ψυχικό της κόσμο σε δευτερόλεπτα .
Ο αέρας είχε γίνει πιο δυνατός , σύννεφα είχαν μαζευτεί απειλητικά στον ουρανό . Μπορούσε να μυρίσει την βροχή που έρχονταν . Με αργές κινήσεις σηκώθηκε από το παγκάκι και γύρισε πίσω στο διαμέρισμα της Carol
Βρήκε το κινητό της παρατειμενο πάνω στο κρεβάτι . Δίπλα στην ανοιχτη της βαλίτσα . Είχε έρθει η στιγμή να μαζέψει τα πάντα . Όλη της την ζωή στην Αγγλία και να αποχωριστεί το παρελθόν .
Επισε την συσκευή στα χέρια της και ξάπλωσε σου μαλακό στρώμα .
"Είσαι έτοιμη για αύριο μικρή ;"
Ο Πέτρος της είχε στείλει μυνημα πριν από δυο ώρες . Του απάντησε αμέσως χωρίς δισταγμό ,
"Ναι σχεδόν έτοιμη .. εσυ ;" οχι χεν ητνα καθόλου έτοιμη .
"Πάντα είμαι έτοιμος μικρή ... γιατί άργησες να απαντήσεις ;"
"Είχα πάει βόλτα και το ξέχασα στο σπίτι συγνώμη ."
"Με ανησυχήσες !"
"Δεν είμαι μωρό πλέον Πέτρο . Είμαι κουρασμένη ... καληνύχτα ."
"Καληνύχτα πριγκιπισα σε αγαπώ ."
Ήταν το τελευταίο μήνυμα που αντάλλαξαν . Ακούμπησε το κινητό της στο κομοδίνο και κοίταξε την άδεια βαλίτσα . Άρχισε να τοποθετεί προσεκτικά τα ρούχα της και κάποια προσωπικά αντικείμενα μέσα και όταν πλέον τελείωσε ξάπλωσε εξαντλημένη στο στρώμα .
Προσπάθησε να κοιμηθεί μα ο ύπνος δεν έλεγε να την πάρει . Έξω είχε αρχίσει να βρέχει καταρακτοδως και αστραπές φώτιζαν τον σκοτεινό ουρανό .
Πέρασε  την ώρα της παρατηρώντας την βροχή , μέχρι που εκείνη σταμάτησε και οι πρώτες αχτιδες του ηλίου έκαναν δειλά δειλά την εμφάνιση τους , σημάδι πως είχε ξημερώσει . Ένα μεγάλη ουράνιο τόξο έκανε την εμφάνιση του πάνω από  τον Τάμεση αντανακλώνται τα χρώματα του στα ήρεμα νερά . Ορισμένα πλοιαριαδιέσχιζαν τον ποταμό ενώ από τις γέφυρες μπορούσε να διακρίνει πως οι πολυάσχολοι Εγγλέζοι είχαν ήδη βγει στους δρόμους  ακόμα κι αν εχθές έπιναν και γλεντούσαν μέχρι αργά .
Κι εκείνη με την σειρά της σηκώθηκε από το κρεβάτι και αφού ντύθηκε με μαι τελευταία αλλαξιά που είχε κρατήσει έξω πήρε την βαλίτσα της και κινήθηκε προς το σαλόνι . Στην κουζίνα η Carol έφτιαχνε πρωινό με μια ευθημη διάθεση που της κόπηκε αμέσως μόλις είδε τις αποσκευές .
"Το βράδυ δεν φεύγεις ;"
"Ναι όμως θα πάω νωρίτερα Από το σπίτι του Πέτρου . Τι μαγειρεύεις εκει ;" την ρώτησε με σκοπό να αλλάξει συζήτηση .
"Ένα παραδοσιακό αγγλικό πρωινό . Τόσα χρόνια αρνουσουν να το δοκιμάσεις όμως τώρα δεν την γλειτωνεις ."
"Καλά απλά προσπάθησε να μην βάλεις φωτιά στο σπίτι "
"Δεν είμαι και τόσο άχρηστη !"
"Την τελευταία φορά που επιχειρήσεις να βρασεις μακαρόνια ο συναγερμός φωτιάς άναψε ."
"Είναι πολυ ευαίσθητος . Επειδή τώρα υπήρχε λίγος καπνός άρχισε να βαράει σαν τρελός ."
"Είχες αφήσει να πιει όλο το νερό και άρπαξαν φωτιά τα μακαρόνια " της είπε γελώντας
"Δνε θα ξαναγίνει . "
"Καλά καλά ... πάω να κάνω ένα ντουζ ... μην καταστρέψεις τον κόσμο ."
"Μμμμ μην λες βλακείες "
Η Νοέλια προχώρησε γελώντας μέχρι το μπάνιο και ξεφωρτωθηκε τα ρούχα της .
Άφησε το κρύο νερό να πέσει πάνω στο δέρμα της κια ένιωσε αναζωογονημένη. Ητνα τόσο ωραίο το συναίσθημα που εύχονταν να μην βγει ποτε .
Τελείωσε πάνω στην ώρα που η Carol φώναζε πως το πρωί ο ήταν έτοιμο .
Μέχρι εκείνη την στιγμή πίστευε πως δεν πεινούσε καθόλου όμως το στομάχι της που έκανε περίεργους θορύβους την διέψευσε . Σχεδόν έτρεξε για να φτάσει στην κουζίνα . Οι υπέροχες μυρωδιές πλημμύρισαν τα ρουθούνια της . O Ben είχε ήδη καθίσει στο στρωμένο τραπέζι . Βάφλες ,αυγά , λουκάνικα και black pudding το πιο αηδιαστικό πράγμα στο κόσμο.
"Λοιπόν πως σου φαίνεται ;"
"Είμαι έκπληκτη που τίποτα δεν είναι καμένο και που δεν υπάρχει φωτιά ."
"Εσυ που με έλεγες άχρηστη ."
"Είσαι σίγουρη πως τα έκανες όλα μόνη σου ;"
"Καλά ίσως να είχα και λίγη βοήθεια αλλά τα περισσότερα τα έκανα μόνη μου . "
"Το κατάλαβα ."
"Μην μιλάς και κάτσε φάε ."
Η Νοέλια δεν έφερε καμία αντίδραση . Κάθισε στην καρέκλα της και έβαλε μια γερή μπουκιά σαλάτας στο στομα της .
"Δνε θα δοκιμάσεις τίποτα άλλο ; Μόνο χόρτα θα φας ;"
"Είναι το πιο ασφαλές ... άσε που όπως ξέρεις δνε τρέφω ιδιαίτερη συμπάθεια για κανένα από αυτά τα πράγματα ."
"Δεν πρόκειται να σε πείσω ;"
"Με τίποτα !" Οι δυο κοπέλες ξέσπασαν σε γέλια .
Μετά το πρωινό κάθισαν όλοι μαζί να δουν μια ταινία . Η ώρα είχε πάει 5 όταν πλέον η Νοέλια έπρεπε να φύγει .
Η Carolineείχε γραπωθεί πάνω της εδώ και πέντε λεπτά εμποδίζοντας κάθε κίνηση της .
"carol... πρέπει να φύγω. "
"Άλλαξε γνώμη σε παρακαλώ ! "
"Δεν γίνεται ... έχω πάρει την απόφαση μου ."
"Υποσχέθηκες πως θα έρχεσαι ."
"Φυσικά και θα ερχομαι όποτε μπορώ .."
"Θα μου λείψεις "
"Κι εμένα "
Αντάλλαξαν μια τελευταία αγκαλιά και πείτε αποχωρίστηκαν .
Ο Πέτρος την περίμενε έξω από την πολυκατοικία . Μόλις την είδε την έκλεισε σε μαι προστατευτική αδελφική αγκαλιά , μια απ όρια αγκαλιές που είχαν λείψει στην Νοέλια .
"Αποχαιρετήσες τους φίλους σου ;"
"Ναι όσο δύσκολο και να ήταν ."
"Μην στεναχωριέσαι μικρή ... θα δεις πως όλα θα γίνουν καλύτερα "
"Το είχα αγαπήσει το Λονδίνο ."
"Και τώρα ; το αγαπάς ακόμα ;"
"Το μέρος ; Ναι φυσικά και το αγαπώ .. οι αναμνήσεις είναι αυτές που με στέλνουν μακρυά "
Ο Πέτρος ενευσε καταφατικά πριν πάρει την βαλίτσα της και την βάλει στο αμάξι . Θα πήγαιναν αμέσως στο αεροδρόμιο . Αν ήταν τυχεροί ισαπ ου θα προλάβαιναν την πτήση τους .
Η Νοέλια είχε πει ψέματα στην Carol για την ώρα της πτήσης . Γνώριζε πως θα ερχόταν στο αεροδρόμιο για να την αποχαιρετήσει και να την εμποδίσει . Κι ήξερε πως στο τέλος θα έμενε πίσω . Όμως δεν έπρεπε να μείνει πίσω . Κο γι αυτό είπε ψέμματα ,
Π χώρος αναμονής του αεροδρομίου ήταν γεμάτος κόσμο . Άλλοι είχαν μόλις φτάσει και έψαχναν κάποιον για να τους βοηθησει με τις μετακινήσεις , Κο άλλοι έτρεχαν με τις βαλίτσες στο χέρι για να προλάβουν την πτήση τους . Η ίδια δεν ήξερε πως να νιώσει . Ίσως ανακουφισμένη όμως δνε μπορούσε να το προσδιορίσει . Κοιτούσε τον μεγάλο πίνακα ανακοινώσεων για να εντοπίσει την πτήση της .
"Λονδίνο - Νέα Υόρκη  καθυστέρηση μιας ώρας " . Μάλιστα ,σκέφτηκε , τώρα θα έπρεπε να περιμένει μια ώρα εκεί μέσα . Ο Πέτρος έκανε κάποια τηλεφωνήματα κ ο εκείνη είχε καθίσει με συντροφιά ένα βιβλίο μπροστά από τις διαφανές τζαμαρίες . Λάτρευε να χαζεύει τα αεροπλάνα που απογειωνονταν και προσγειωνόταν στο μεγάλο αεροδιάδρομο . Τα χρώματα του δειλινού είχαν στολίσει τον ουρανό και έμοιαζαν με ουτοπικό τοπίο . Κάτι που μόνο στα παραμύθια φαντάζονταν κανείς πως θα συναντούσε .
Η ώρα πέρασε γρήγορα . Δεν είχε καταλάβει πως βρέθηκε να κάθεται στο αεροπλάνο ,σε μια θέση δίπλα στο παραθυρο και να αποχαιρετά βουβά το φωτεινό μέσα στην μαυρίλα της νύχτας Λονδίνο . Έριξε μια μάτια δίπλα της , ο Πέτρος είχε ήδη κοιμηθεί . Και η ίδια ένιωθε καταβεβλημενη , έβαλε τα ακουστικά στα αυτιά της και καθώς οι στίχοι  από το γνώριμο τραγούδι στριφογύριζαν στο μυαλό της βυθίστηκε σε έναν γλυκό ύπνο ...
"Κάποιο βράδυ σου 'χα πει πως θέλω
να γυρίσω όλο το κόσμο, όλο το κόσμο
Και συ μου γέλασες γλυκά και μου πες
το φιλί μου μυρίζει δυόσμο, μυρίζει δυόσμο

Κάποιο βράδυ σου 'χα πει πως θέλω
να πετάξω σαν πουλί πάνω από το κόσμο
Και συ ζωγράφισες φτερά σ' ένα λευκό χαρτί
και μου πες φως μου, μη φύγεις φως μου..."

ΔΕΥΤΕΡΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ . ΔΕΝ ΝΩΜΙΖΩ  ΝΑ ΕΧΕΤΕ ΠΑΡΑΠΟΝΟ ....
ΑΠΟ ΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΗΓΑΙΝΟΥΜΕ ΚΑΠΟΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ
ΚΑΙ ΕΠΕΙΔΗ ΕΧΩ ΣΤΟ ΝΟΥ ΜΟΥ ΝΑ ΒΑΛΛΩ 4 ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ΣΤΗΝ ΟΣΤΟΡΙΑ ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΟΝΟΜΑΤΑ
ΑΥΤΑ ΤΩΡΑ ΠΑΟ ΕΜΕΝΑ
ΕΛΠΙΖΩ ΝΑ ΤΟ ΑΠΟΛΑΥΣΑΤΕ
ΤΟ ΤΡΑΓΠΥΔΙ ΤΟΥ ΡΟΚΚΟΥ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ ΠΟΛΥ ❤️😍

ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ

Η ΗΛΙΟΚΑΜΕΝΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ 😔😔😖😓