Χτισμένη στο ψέμα {TYS17}

Το τελευταιο φιλι σου

Στιγμές αργότερα η Νοέλια βρισκόταν στην είσοδο της πολυκατοικίας όπου βρίσκονταν το διαμέρισμα της Carol . Ο Πέτρος είχε μόλις στρίψει στην γωνία αφού πρώτα την είχα αναγκάσει να του υποσχεθεί πως θα του τηλεφωνούσε με την πρώτη ευκαιρία . Ένα μελαγχολικό χαμόγελο είχε απλωθεί στα χείλη της . Της είχε λείψει ο αδερφός της . Με σταθερό χέρι χτύπησε το κουδούνι και ανέβηκε χρησιμοποιώντας τις σκάλες στον 4ο όροφο. Η πόρτα του διαμερίσματος ήταν ήδη ανοιχτή και η Carol στέκονταν στο κατοφλι λες και πατούσε σε αναμμένα κάρβουνα . Με το που τη είδε έτρεξε κοντά την έσφιξε σε μια δυνατή αγκαλιά .
"Carol ... δεν μπορώ να αναπνεύσω "
Η κοπέλα την άφησε αμέσως και έκανε μερικά βήματα προς τα πίσω .
"Ναι συγνώμη απλώς... φοβήθηκα πως θα σου έκανε κάτι ."
"Τσάμπα ανησυχείς . Είδες ; είμαι μια χαρά ."
"Που στο καλό είχε εξαφανιστεί τόσες ώρες ; Κοντεύει να ξημερώσει .  Μην έτοιμη να καλέσω την αστυνομία "
"ΕΙ ΕΙ περίμενε . Μια μια οι ερωτήσεις . Αλλιώς το κεφάλι μου θα σπάσει . "
"Καλά καλά ... πες μου τι έγινε ."
"Να περάσω πρώτα μέσα ή θα τα πούμε οκά στο πόδι να μας ακούσουν και οι γείτονες ."
Η Carol  δεν μπόρεσε να εμποδίσει ένα μικρό γελακι . Έκανε στην άκρη αφήνοντας την Νοέλια να πέρασει μέσα .
Το διαμέρισμα της Caroline  ήταν πολύ όμορφο . Οι τοίχοι είχαν απαλές αποχρώσεις του μοβ και του άσπρου . Τα έπιπλα μοντέρνα και η θέα ... απλά μαγευτική .
Κάθε καλεσμένος μπορούσε να απολαύσει τον Τάμεση από τα μεγάλα παράθυρα του σαλονιού . Η Νοέλια χάνονταν μέσα στην ομορφιά του Λονδίνου . Την λάτρευε αυτή την πόλη . Ήταν κρίμα που θα έπρεπε να την αποχωριστεί .
"Θέλεις καφέ ;"
"Ναι ... σκέτο "
Σε λίγα λεπτά η ζέστη μυρωδιά του καφέ είχε πλημμυρίσει τα ρουθούνια της . Ένα χαμόγελο ευχαρίστησης είχε απλωθεί στο πρόσωπο της . Δέχθηκε με χαρά το φλιτζάνι και αφού κάθισε αντίκρυστα από τηβ Carol στον μεγάλο καναπέ ήπιε μια μεγάλη γουλιά . Περίμενε με υπομονή την πρώτη ερώτηση της Carol. .

"Αντε θα μου πεις τι έγινε ή θα με σκάσεις"
Και τότε η Νοέλια άρχισε μιλάει . Να εξηγεί στην φίλη της όλα όσα έγιναν τις προηγούμενες ώρες λες και ητνα σενάριο επιστημονικής φαντασίας . Παρατηρούσε τις αλλαγές στις εκφράσεις του προσώπου της φίλης της . Μια στιγμή υποδήλωναν θαυμασμό , την επόμενη ακριβώς έκπληξη και τέλος αγωνία .

"Μου κανείς πλάκα !" Της είπε στο τέλος
"Καμία πλάκα ."
Έμειναν για λίγο σιωπηλές , η Νοέλια ήθελε να αποφορτιστεί από την πίεση της στιγμής και η Caroline  σεβόταν απόλυτα την επιθυμία της και διατηρούσε την σιωπή .
Μέχρι που η Νοέλια ξέσπασε σε λυγμούς . Η Carol απεγνωσμένη την έχωσε στην αγκαλιά της προσπαθώντας να την ηρεμίσει ,
"Ήμουν τόσο ηλιθια Carol.  Για ακομα φορά στη ζωή μου αφέθηκα και πάλι προδόθηκα απο την ζωή "
"Νοελια ... ψυχή μου δεν φταις εσυ σε τίποτα. Που να ήξερες με ποιον σκοπό σε είχε πλησιάσει .."
"Έπρεπε να ξέρω . Αυτό είναι το μεγαλύτερο μου λάθος . Πως ήμουν τόσο τυφλή και δνε το κατάλαβα ;ΠΕΣ ΜΟΥ ΠΩΣ ;! "
"Επειδή τον ερωτεύτηκες . Απόλυτα και ακαριαία . Κι ακόμα είσαι ερωτευμένη μαζί του . Γι αφού σε πονάει τόσο " διαπίστωσε η Carol .
Όμως δνε ξαναμίλησε την άφησε να ηρεμίσει , να ξεσπάσει . Απομακρύνθηκε από το σαλόνι και κατευθηνθηκε στην κρεβατοκάμαρα .
Ο Ben είχε γυρίσει σπίτι πιο πριν τη Νοέλια και είχε πέσει σχεδόν κατευθείαν για ύπνο . Έβγαλε το κινητό απο την τσέπη της και το σήκωσε στο αυτί της .
"Caroline? "
"Άκουσε με να σου πω ! Παρτο σαν συμβουλή . Μην τολμισεις να την ξανά πλησιάσεις . Αρκετά την πληγωσες. "
"Την Νοέλια την αγαπάω "
"Ξεπερασμένο το κόλπο . Πλέον θα βρίσκεις εμένα μπροστά σου . "
Τερμάτισε την κλίση . Επέστρεψε στο σαλόνι . Η φίλη της είχε ηρεμίσει και πλέον είχε βυθιστεί σε έναν ήσυχο ύπνο .την σκέπασε μια μαι κουβέρτα και έπειτα πήγε να ξαπλώσει και εκείνη .
Η φίλη της την χρειαζόταν και όφειλε να σταθεί δίπλα της .