Χτισμένη στο ψέμα {TYS17}

Αβολη νυχτα

Το ξυπνητήρι δίπλα της την έκανε να πεταχτεί απο τον ήρεμο ύπνο της . Δεν θυμόταν να το είχε βάλει εχθές αλλ μάλλον θα το έκανε από συνήθεια συλιγιστηκε . Το έκλεισε με βιαστικές κινήσεις και γύρισε πλευρό για να ξανά βολευτεί στο μαξιλάρι της . Πίστευε πως ο Carlθα είχε ήδη σηκωθεί για να πάει στην δουλειά του έτσι απλώθηκε άμα χταπόδι πάνω στο άδειο κρεβάτι .
Λίγη ώρα αργότερα άκουσε γέλια πάνω από το κεφάλι της και μια φωνή να προσπαθεί να την ξυπνήσει .
"Έλα βρε μωρό μου θέλω να ξαπλώσω κι εγώ "
"Να πας να βρεις δικό σου κρεβάτι ...εγώ δεν κινούμε "
Του απάντησε με βραχνή φωνή και απλώθηκε καλύτερα πιάνοντας και τα δυο μαξιλάρια .
"Μα αυτό είναι το κρεβάτι μου .."
"Αδιαφορώ ! Πήγαινε να κοιμηθείς με τον Πέτρο "
Δεν άκουσε καμία απάντηση από το μέρος του και ευχαριστημένη έκλεισε τα μάτια της .
Δνε κατάλαβε το πως βρέθηκε στον αέρα ριγμένη στους ώμους του Carl.
"ΕΙ άσε με κάτω !"
"Όχι τόσο εύκολα μικρή . Θα πληρώσεις που μου πήρες το μαξιλάρι μου "
"Μμμμμ ...σιγά μην το κατοχεορωσες κιόλας "
"Επιβαρύνεις την θέση σου "
"Σε παρκαλω άσε με κάτω "
"Όπως επιθυμείς " ξάφνικα το δέρμα της ήρθε σε επαφή με το κρύο νερό και ανατρίχιασε ολόκληρη . Μια μικρή κραυγή βγήκε από το σώμα της καθώς σηκώθηκε αμέσως όρθια πάνω αναζητώντας μια πετσέτα .
"Μα καλά είσαι τρελός άνθρωπε μου ; κρύο ντουζ ; θα με κανείς να πάθω πνευμονία "
"Αυτή ήταν η τιμωρία σου ."
"Θα μου το πληρώσεις ..." κουρμουρισε καθώς αναζητούσε στεγνά ρούχα . Έβλεπε τον ήρεμο ύπνο της να εξαφανίζεται . Η αλήθεια ήταν πως είχε ανάγκη λίγες ακόμα ώρες ύπνου . Είχε κοιμηθεί αργά και ανήσυχα , μόλις το ξημέρωμα κατάφερε να την πάρει κανονικά ο ύπνος .
"Αφού μου χάλασες που μου χάλασες τον ύπνο μου ελπίζω να έφτιαξες τουλάχιστον πρωινό ."
"Μην ανησυχείς ο καφές σου είναι ήδη έτοιμος ."
"Τέλεια γι αυτό σε λατρεύω ." Η Νοέλια κατέβηκε τις σκάλες δυο δυο σαν μικρό παιδί και έκατσα Μα δύναμη στην καρέκλα αρπάζοντας την κούπα της .
Η ζέστη μυρωδιά του καφέ και η έντονη γεύση του στο στομα της την έκανα να ξυπνήσει για τα καλά . Ο Carl κατέβηκε λίγα λεπτά αργότερα και κάθισε δίπλα της .
"Ξέρεις πως θα ήταν προτιμότερο να έτρωγες και κάτι εκτός Απο τον καφέ έτσι δεν είναι ;"
"Δεν έχω συνηθίσει να παίρνω πρωινό . Ο καφές εξάλλου είναι το μόνο που χρειαζομαι ."
"Δεν συμφωνώ με αυτό αλλά τέλος πάντων ."
"Πως και δεν πηγές στην δουλειά ;"
"Ιδιοκτήτης είμαι . Όποτε θέλω πάω όποτε θέλω όχι . Ήθελα να περάσω λίγο χρόνο μαζί σου , θα πάω αργότερα . Κακό είναι ;"
"Όχι ! Φυσικά και όχι , όμως θα έρθει η Carol σε λίγο από εδώ . Και ξέρεις θα πούμε τα δικά μας ."
"Δεν ανησυχώ ποτε δεν έρχεσαι στην ώρα της ."
"Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί ένα την συμπαθείς ."
"Γιατί προσπαθεί να σε απομακρύνει από εμένα "
"Η Carol μόνο το καλό μου θέλει . Εντάξει ίσως μερικές φορές να γίνεται κάπως υπερβολική Μα δεν έχει καλές προθέσεις ."
"Καλά καλά ..."
"Ω έλα τωρα μη είσαι μουτρωμενος "
Το γλυκό του χαμόγελο ο επέστρεψε πάλι στα χείλη του .
"Μην ξεχνάς πως σήμερα έχουμε και το δείπνο ."
"Δεν το ξεχνάω . Σπίτι σου δεν θα γίνει ;"
"Ναι θέλουν να παρεβρίσκονται και οι γονείς μου . Θα νιώθουν πιο άνετα εκεί ."
"Ωραία εντάξει κανένα πρόβλημα . Θα βρίσκομαι εκεί απο νωρίς για να ασχοληθώ με τις ετοιμασίες ."
"Μωρό μου ξέρεις πως δεν χρειάζεται . Μπορούμε να καλέσουμε κετερινγκ ."
"Όχι ! Θα τα αναλάβω εγώ . Εξάλλου η μαγειρική είναι το χόμπι μου ."
"Δεν μαγειρεύεις και πολύ συχνά "
"Με την δουλειά είναι αδύνατο . Γυρίζω τόσο κουρασμένη που δνε μου μένει όρεξη για τίποτα . Εξάλλου και πι δυο μας τσιμπάμε κάτι στην δουλειά και ο Πέτρος όλο και κάπου τρώει . "
Ο Carl έριξε μια μάτια στο ρολόι του και σηκώθηκε πάνω .
"Δεν πρέπει αν αργήσω άλλο . Στις 9 να είσαι έτοιμη " της είπε και αφού της εδώσε ένα τρυφερό φιλί κατευθηνθηκε προς την πόρτα . Η Νοέλια τον χάζευε . Με το κουστούμι γίνονταν ακόμα πιο γοητευτικός , του ταίριαζε γάντι . Αυτό που την άγχωνε τώρα ήταν το σημερινό δείπνο . Ανέκαθεν οι γονείς του δεν τη ναι αν συμπαθήσει ιδιαίτερα . Την θεωρούσαν κατώτερου επιπέδου και την φέρονταν τυπικά έως και ψυχρά θα έλεγε . Απ ο την άλλη ένα ολόκληρο βράδυ με ξένους στο τραπέζι ήταν κάτι συνάμα βαρετό και αναγκαίο κακό για την ίδια . Δεν συμπαθούσε τις επαφές με κενούς ανθρώπους , ποσο μάλιστα να προσποιείται πως ενδιαφέρονταν στο ελάχιστο για τις δουλειές τους .
Αναστέναξε βαριά με την σκέψη της και σηκώθηκε να άνοιξη την πόρτα που χτυπούσε σαν τρελη . Η Carol μπήκε μέσα κρατώντας στην αγκαλιά της τον μικρό και με ένα χαμόγελο μέχρι τα χείλη .
" ο μικρός σου έχει αλλάξει την ζωή πραγματικά !"
"Ναι έφερε τις ισσοροπια σε όλα . Μέχρι και η μητέρα μου τον αποδέχθηκε . Να μου έμοιαζε και λίγο καλά θα ήταν. "
"Ωω έλα τώρα δεν μπορείς να είσαι σίγουρη δυο χρόνων παιδί είναι "
Μωρε σου λέω είναι ίδιος ο πατέρας του είναι ! Αυτοί οι δυο θα με τρελάνουν ."
"Αφού τους λατρεύεις ! Κι εγώ λατρεύω τον μικρό μπόμπιρα "
"Αντε να κανείς κι εσυ τα δικά σου παιδιά ."
"Ώπα Ηρεμισε ! Εγώ δεν είμαι για τέτοια πράγματα ." Της είπε με ένα πικρό χαμόγελο . Η Carol άφησε τον Harryνα παίξει με τα παιχνίδια του και στράφηκε προς την φίλη της .
"Νοέλια βλέπω πως αγαπάς τα παιδιά . Κάθε φορά που παίζεις με τον μικρό βλέπω την χαρά στα μάτια σου ! Θέλεις πολύ να γίνεται μητέρα κ ο αυτό φαίνεται ."
"Carol  μην ανοίγεις πάλι αυτή την συζητήση. Ο Carl δεν είναι έτοιμος για ένα τέτοιο βήμα και πιστεύω πως ούτε εγώ είμαι ."
"Πάλι αυτός φταίει λοιπόν."
"Μη μιλάς  έτσι . Έχει δίκιο , έχει καριέρα μπροστά του δεν μπορώ να τον εγκλοβισω με ένα παιδί . Ίσως στο μέλλον να μου δωθεί η ευκαιρία ."
" Νοέλια βάλτο στο μυαλό σου ο Carl δεν θα θελήσει ποτε ένα παιδί . Μόνο για την καριέρα του νοιάζεται πραγματικά "
"Αυτό δεν είναι αλήθεια !"
"Ω ναι ; Και μπορείς να μου πεις που βρίσκεται τώρα ;"
"Εκεί που οφείλει να βρίσκεται ... στη εταιρία "
" ακριβώς . Ολόκληρος διευθυντής και δεν μπορεί να αφιερώσει μαι μέρα στην αγαπημένη του ."
"Μην αρχίζεις πάλι!"
"Καλά καλά σταματάω . Ποια είναι τα σχέδια σου για απόψε ;"
"Ηλπιζα απλά να χαλαρώσω αλλά ο. Carl έχει ήδη κανονίσει δείπνο με κάτι καινούργιους συνεργάτες και φυσικά τους γονείς του " τόνισε απρόθυμα τους τελευταίους .
"Μην τους αφήνεις να σε πιρρεαζουν με τα σχόλια τους . Είσαι πολύ καλύτερη τους ."
"Όσο και να προσπαθώ στο έλεος βρίσκουν κάτι για να με μειώσουν . "
"Μήπως έπρεπε να έχεις μιλήσει στον carl γι αυτό ;"
"Όχι ...τι να του πω δηλαδή ; πως πι γονείς σου με μισούν ; Τους λατρεύει σιγά μην ακούσει εμένα ."
"Εγώ πάντως θα έβρισκα κάποια δικαιολογία ."
"Ξέρεις πως δνε μπορώ να το κάνω αυτό . Είναι πολύ σημαντικ ο για εκείνον  να βρίσκομαι δίπλα του .... "
"Ναι να υποφέρεις εσυ για να κάνει ο άλλος επίδειξη ."
"Λοιπόν κομμένα τα σχόλια . Ας συζητήσουμε για κάτι άλλο . "
Η ώρα πέρασε ευχάριστα με τις δυο φίλες να συζητούν περί ανέμων και υδάτων και να παίζουν με την μικρό Harry που με την εξυπνάδα του εξέπλησε τους πάντες . Όταν πλέον είχε έρθει η ώρα ντύθηκε όμορφα και προσεγμένα και πήγε στο σπίτι του Carl . Ητνα μαι πανούργο μονοκατοικία που πλέον δεν την χρησιμοποιούσε καιθολου  καιως έμενε μαζί της .
Καταπιάστηκε αμέσως με την κουζίνα και έπειτα ΠΑΟ πολλές ώρες ετοιμασίες όλα ητνα στη εντέλεια . Ο Carl ευγενικός και τζντλεμαν όπως πάντα την γέμισε με κοπλημεντα . Ευτυχώς εκείνη ήταν ακόμα στην κουζίνα όταν ήρθαν οι γονείς του , και λίγο αργότερα ο καινούριο συνέταιρος.
Τότε ήταν και που ο αγαπημένος της την είχε φωνάξει κοντά του για της τον γνωρίσει . Έβγαλε την πόδια της και αφού βεβαιώθηκε πως τίποτα δεν φαινόταν άσχημο πάνω της προχώρησε με ένα τεράστιο χαμόγελο προς το σαλόνι .
Ένα ζευγάρι μπλε μάτια καρφώθηκαν στα δικά της κάνοντας το αίμα της να παγώσει .
"Γριές μωρό μου ; " το χέρι του Carl  τυλίχθηκε γύρω απο την μέση της . Ο άντρας από την απέναντι πλευρά σφίχτηκε ελάχιστα στην κίνηση αυτή Μα δεν το έδειξε ,
"Ναι...ήρθα ..."
"Δεν θα μας συστήσετε με την όμορφη δεσποινηδα ;" είπε με ένα αυτάρεσκο χαμόγελο ο Αντώνης αρχίζουν αν ένα επικίνδυνο παιχνίδι χ
"Ναι φυσικά . Μωρό μου από εδώ ο Αντώνης Χατζίου ο καινούργιο μου συνεργάτης . Κύριε Χατζίου από εδώ η Νοέλια η μνηστή μου ." Οι τλευταιες λέξεις έπεσαν σαν βόμβα . Τόσο για την ίδια όσο και για τον Αντώνη.
Ξυπνώντας παι τον λήθαργο άπλωσε το χέρι της για μαι χειραψία κι εκείνος της το έσφιξε μετακινώντας την διακριτικά προς το μέρος του .
"Επίτηδες το έκανες έτσι ;" του ψιθύρισε στα ελληνικά εκείνη .
"Σου το ορκίζομαι πως αυτή τη φορά κι εγώ βρέθηκα προ εκπλήξεως " της απαντησε στο ίδιο  τόνο αυτός .
Αυτή θα είναι μια πολύ άβολη νύχτα .σκεφτηκε καιως απομακρύνε το χέρι της χαρίζοντας του ένα αστραφτερό χαμόγελο που τον έκανε να φουντώσει ολόκληρος .....