Η ανάσα της ήταν ασταθής , το μυαλό της ζαλισμένο. Κοιτούσε το άντρα μπροστά της με μάτια γεμάτα περιέργεια . Αναζητούσε απαντήσεις γι αυτό το παθιασμένο φιλί που είχαν μοιραστεί πριν από λίγο . Δεν είχε ξανάνιωσει έτσι . Λες και χιλιάδες πυροτεχνήματα έκαναν πάρτυ μέσα στην κοιλιά της . Το πρώτο της φιλί , κάτι που φιλούσε για μια ξεχωριστή στιγμή τώρα το είχε δώσει σε αυτόν τον σχεδόν άγνωστο . Ναι ήταν ρομαντική , ήθελε να είναι όλα στην εντέλεια . Και τώρα πήγαιναν όλα ανάποδα .
Γιατί δεν μιλάει ; αναρωτιώνται καθώς τον κοιτούσε ευθεία στα μάτια . Η ανάσα της είχε επανέλθει πλέον σε κανονικούς ρυθμούς και το μυαλό της είχε συνέλθει από το παραλήρημα της στιγμής .
Αποφάσισε να μιλήσει αυτή πρώτη .
"Πρέπει να φύγω ..."
"Carol περίμενε . Όλο αυτό που έγινε πριν από λίγο "
"Ήταν ένα λάθος της στιγμής . Καταλαβαίνω δεν χρειάζεται να μου εξηγήσεις . "
Δεν του άφηςε τον χρόνο για να της απαντήσει , ήταν αρκετά αναστατωμένη . Του γύρισε πλάτη και ξεκίνησε να περπατάει όσο πιο φυσικά μπορούσε . Όταν ένιωθε πως είχε απομακρυνθεί αρκετά έκλεισε τα μάτια της και πειρε με βαθειά ανάσα ,αγγίζοντας στιγμιαία τα χείλη της. Είχε νιώσει παράξενα , πως γίνονταν ένα απλό φιλί από έναν άγνωστο να την κάνει να αναστατώνεται τόσο πολύ . Έριξε μαι μάτια στο ρολόι της , ήταν μετά τις 3 το βράδυ . Οι μεγάλες λεωφόροι είχαν σχέδιο αδειάσει . Λίγα αυτοκίνητα μετακινούνταν προς όλες τις κατευθύνσεις . Σταμάτησε ένα ταξί και μπήκε μέσα . Έδωσε στον οδηγό την διεύθυνση της και έγειρε το κεφάλι της στο παραθυρο . Σε όλη την διαδρομή σκέφτονταν εκείνον , τα ζουμερά χείλη του , τα γαλάζια μάτια του και το υπεροχα σχηματισμένο του πρόσωπο .
Στο σπίτι δεν βρήκε κανέναν , υπέθεσε πως ο πατέρας της θα κοιμούνταν δεδομένου της ώρας , επομένως πήγε κι εκείνη στο δωμάτιο της και σωριάστηκε με δύναμη στο κρεβάτι της . Με τα μάτια ερμητικά κλειστά , προσπαθούσε να αποκοιμηθεί για αρκετή ώρα πριν , στο τέλος την πάρει ο ύπνος .
Το επόμενο πρωί , ξύπνησε από φωνές . Προέρχονταν από το γραφείο του πατέρα της και έμοιαζε σαν κάποιος να συνομιλεί έντονα με κάποιον αλλον . Σηκώθηκε βαριεστημένα και αφού έριξε λίγο νερό στο πρόσωπο της κατευθηνθηκε στο γραφείο του .
Μέσα βρήκε τον πατέρα της με την μικρή της αδερφή να μιλάνε σε υψηλούς τόνους .
"Τι γίνεται εδώ πέρα ;"
"Caroline ξύπνησες ;"
"Ναι... θα ήταν αδύνατον να μην το κάνω με τόση φασαρία που κάνετε . "
Έριξε μια μάτια στο μέρος της αδερφής της , ένοιαζε συνχισμενη και στεναχωρημένη μαζί . Σίγουρα είχε γίνει κάτι που τηβ είχε αναστατώσει αρκετά , κάτι το οποίο ο πατέρας τους δεν ενέκρινε .
"Θα μου πείτε τι έγινε ;"
"Η μητέρα σου ...." ξεκίνησε να λέει ο πατέρας της ωστόσο η Emerald τον διέκοψε Κ ια συνέχισε εκείνη .
"Η μαμά ! Είχε τροχαίο " . Ήταν έτοιμη να ξαναβάλει τα κλάμματα . Αντίθετα η Carol ήταν απίστευτα ήρεμη . Μπορεί κάποιος να την έλεγε άσπλαχνη αλλά δεν μπορούσε να νιώσει λύπη για έναν άνθρωπο που της συμπεριφέρθηκε με αυτό τον τρόπο όσο εκείνη προσπαθούσε να αναρρώσει στο κρύο δωμάτιο του νοσοκομείου .
"Έπαθε κάτι σοβαρό ;"
"Όχι μόνο ένα σπάσιμο στο πόδι της είχε , όμως ο οδηγός του οχήματος έχασε ακαριαία την ζωή του . " Της απάντησε ο πατέρας της καθησυχαστικά . Η Carol έγνεψε απλά το κεφάλι της και ανασηκωσε τους ώμους της αδιάφορα .
"Να της πεις περαστικά όταν την επισκεφτείς "
"Τι ;Γιατί εσυ δεν θα έρθεις ;"
"Όχι Emerald δεν έχω καμία δουλειά να επισκεφτώ την Solen"
"Είναι μητέρα σου Carol ! Αυτός είναι λόγος ! "
"Μητέρα μου ; Τώρα θυμήθηκε πως έχει και δεύτερη κόρη ; Ήμουν τόσο καιρό στο νοσοκομείο παλεύοντας για την ζωή μου και εκείνη έτρεχε με γκόμενους ! Ήταν και τότε μητέρα μου ; "
"Μην μιλάς έτσι γι αυτή ! Μας αγαπάει και τις δυο "
"Εσένα αγαπάει μόνο Emmerlad επειδή έχεις γίνει αυτό που ήθελε και από εμένα αλλά της το αρνήθηκα . Έχεις γιεν οι μαριονέτα της ! Κατάλαβε το πως σου ελενχει κάθε σου κίνηση "
"Δεν είναι αλήθεια αυτό ! Δεν έχω γίνει μαριονέτα της !"
"Αλήθεια ; τότε γιατί κάνεις χορό γιατί σου αρέσει ;"
"Όχι...."
"Τότε για ποιον λόγο το κάνεις;"
"Επειδή ... μου το είχε ζητήσει η μαμά . Αλλά αυτό Δεβ είναι απόδειξη ! Περνώ μόνη μου αποφάσεις για την ζωή . Εσυ απλά ζηλεύεις γιατί δεν θα γίνεις επιτυχημένη σαν εμένα !" Της πέταξε με θράσος η Emerald.
"Αλήθεια αυτό πιστεύεις για εμένα ; Ντρέπομαι για εσένα Emerald . Πως γίνεται να ζηλεύω την αδερφή μου ! Ποιος σου τα έχει πει αυτά !"
"Αυτή είναι η αλήθεια ! Πάντα με ζηλεύες ! "
"Άμα αλήθεια το πιστεύεις αυτό τότε δεν έχω να πω κάτι μαζί σου ."άρπαξε την τσάντα της από το τραπέζι του σαλονιού και έφυγε απο το σπίτι νευριασμενη . Η μητέρα της είχε καταφέρει να στρέψει εναντίον της ακόμα και την ίδια της την αδερφή . Πλέον δεν την μισούσε απλά , ένιωθε να την συχαινεται . Περιπλανιόταν στους δρόμους αρκετές ώρες πριν γυρίσει στο σπίτι . Ο πατέρας της της είχε στείλει μήνυμα πως θα αργούσε στην δουλειά όποτε ήταν μόνη . Έβαλε κάτι πρόχειρο να φάει και κάθησε στο καναπέ κοιτώντας το πανεπηστημιο που θα άρχιζε σε 2μερες . Χαμογέλασε στην σκέψη πως τα όνειρα της θα γίνονταν επιτέλους πραγματικότητα , χωρίς να έχει κανέναν να την εμποδίζει σε αυτό .
Τις επόμενες δυο μέρες είχε βαλθεί να πακετάρει όλα της τα πράγματα . Παρα της παράκληση του πατέρα της να μην μένει μέσα στην σχολή αλλά να γυρίζει σπίτι μόλις τελείωνε τα μαθήματα , εκείνη τόνισε πως ήθελε τηβ πλήρη ανεξαρτησία της , και πως δεν θα ήθελε να διαφέρει από τους υπόλοιπους μαθητές .
Το κτήριο που στέγαζε το πανεπηστημιο της ήταν τεράστιο , χτισμένο σε νεοκλασικό στυλ και άριστα διατηρημένο . Ήταν αρκετά τυχερή να μένει μόνη της σε κάποιο δωμάτιο αντί για να έχει κάποιον συγκάτοικο . Τηβ πρώτη μέσα της εκεί , αφού τα μαθήματα δεν είχαν αρχίσει ακόμα αποφάσισε να εξερευνήσει κάθε σπιθαμη του κανουργιου της σπιτιού .
Επισκέφθηκε τηβ βιβλιοθήκη , την καφετέρια και ορισμένες τάξεις , καθώς και το γράφει ότου διευθυντή για να πάρει το προγραμμα της .
Επιστρέφοντας πλέον σου δωμάτιο της ένιωθε εξαντλημένη , και ανηπομονουσε να χωθεί κάτω απο τα σκεπάσματα του κρεβατιού της . Οι σκέψεις της την είχαν αποσυντονισει από την πραγματικότητα , και κατάφερε να επανέλθει στον αληθινό κόσμο μόνο όταν έπεσε πάνω σε κάτι σκληρό . Ανύψωσε το βλεμμα της μόνο για να δει δυο γκάζια μάτια να την κοιτάζουν με ένα τεράστιο χαμόγελο . Ήταν εκείνος . Δεν πίστευε πως θα τον ξαναεβλεπε όμως από ότι φαίνεται η μοίρα της είχε αλλά σχέδια .
Εκείνο το απόγευμα είχαν την ευκαιρεια να γνωριστούν καλύτερα , και μέσα σε μια εβδομάδα είχαν γίνει αχώριστοι . Η Carol τον θεωρούσε ως έναν πολύ καλό της φίλο , αρνούμενη τα υπόλοιπα συναισθήματα που της γεννούσε . Από την άλλη ο Ben προσπαθούσε συνεχώς να της δείξει πως ένιωθε πολλά πραπανω από μια απλή φιλία .
Τους πρώτους μήνες , η Carol ένιωθε την πίεση των μαθημάτων να την πιέζει ασφυκτικά , και τα απογεύματα Μα τον Ben ήταν μια ευχάριστη διαφυγή από την πραγματικότητα . Είχαν πάει σινεμά και για ποτό .
"Καλημέρα όμορφη !"
"Καλημέρα και σε εσένα Ben " του απάντησε χαμογελώντας η κοπέλα καθώς τακτοποιούσε τα τελευταία της βιβλία στην τσάντα .
"Φορτωμένο προγραμμα σήμερα ;"
"Όχι , είναι Παρασκευή εξάλλου ."
"Ναι επιτέλους η εβδομάδα μοιάζει τόσο μεγάλη εδώ μέσα ."
"Ben βρισκόμαστε εδώ από επιλογή , είναι λογικό να πιεζόμαστε λίγο ."
"Το λες αυτό επειδή δεν σπουδάζεις νομική ."
"Η ψυχολογία είναι το ίδιο δύσκολη ."
"Καλά καλά Caroline δεν θέλω ντα τσακοθουμε . Λοιπόν τι λες πάμε στο jack's το βράδυ ;"
"Θα είναι και οι φίλοι σου ;"
"Όχι σήμερα θα είμαστε οι δυο μας .λοιπον τι λες ;"
"Εντάξει ας πάμε .."
Η μέρα πέρασε το ίδιο βασανιστικά με τις υπόλοιπες . Το προγραμμα της ήταν αν και όχι τόσο φορτωμένο το ίδιο κουραστικό . Όταν πλέον γύρισε στο δωμάτιο της ένιωθε τόσο κουρασμένη , δεν είχε καμία όρεξη να βγει έξω το βράδυ . Είχε δώσει όμως την συγκατάθεση της και θα ήταν αγένεια να τηβ πάρει πίσω .
Κοίταξε το ρολόι στο κινητό της , ήταν λίγο πριν τις 5 και ο Ben θα ερχόταν να την πάρει γύρω στις 10 . Χαμογέλασε στην σκέψη πως θα μπορούσε να απολαύσει λίγες ώρας ύπνου μέχρι το βράδυ . Έβαλε το ξυπνητήρι της και έπεσε με δύναμη πάνω στο κρεβάτι . Βυθίστηκε αμέσως σε έναν γαλήνιο ύπνο .
Ξύπνησε βαριεστημένα με τον ήχο του ξυπνητηριού και χώθηκε απευθείας στο μπάνιο . Άφησε το κρύο νερό να πέσει πάνω της με δύναμη , ξυπνώντας την τελείως . Ένιωθε τηβ ανάγκη να είναι όμορφη σήμερα .
Τα μετρίου μήκους ξανθά μαλλιά της έπεφταν στους ώμους της φτιαγμένα σε ανάλαφρες μπούκλες . Το λεπτό μα όχι κοκαλιάρικο σώματος αγκάλιαζε υπέροχα ένα μαύρο στενό κοντό φόρεμα . Επέλεξε να φορέσει τις αγαπημένες της μπαλαρίνες . Από μέσα της ευχαριστούσε τοβ θεό που είχε ένα ικανοποιητικό ύψος και δεν χρειαζόταν να φοράει συνέχεια αυτά τα άβολα τακούνια .
Ο Ben πάντα συνεπής στα ραντεβού του τηβ περίμενε ακριβώς στις 19 έξω στον διάδρομο . Με το που την αντίκρισε πάγωσε στιγμιαία στην θέση του , μην μπορώντας να διαχειριστεί αυτό που είχε μπροστά του . Η Caroline μπορούσε να τον επιρρεασει πάντα όμως αυτό που είχε μπροστά στα μάτια του τον άφηνε άφωνο .
"Άντε Ben θα πάμε ;ή μήπως θα κοιτάζεις για πολύ ώρα ;" του είπε εκείνη περιπαιχτικά προχωρώντας ελάχιστα μπροστά του . Χωρίς να χάνει χρόνο εκείνος τηβ ακολούθησε .
Στο μπαρ φρόντισε να μην την αφήνει ούτε για λίγο από κοντά του , ένιωθε μια κτητικότητα που μέχρι στιγμής του ήταν άγνωστος όρος . Είχαν πιει λίγο παραπάνω , ήρθαν πιο κοντά και κατέληξαν να μοίρα αστούς μια νύχτα πάθους . Μετά από αυτό ακολούθησαν κάποιες μέρες αμηχανίας από την κάθε πλευρά ξεχωριστά , κατάφεραν όμως να τα ξεπεράσουν και να αρχίσουν μια υπέροχη σχέση .Τα επόμενα 7 χρονιάς τους βρήκαν και πάλι μαζί , αχώριστοι . Το πρώτο καλοκαίρι η Caroline είχε γνωρίσει στον πατέρα της το άντρα που την έκανε να χάνει τηβ γη κάτω από τα πόδια της . Ο Harold χαρούμενος που η κόρη του θα αυτή τόσα είχε δώσει σχεδόν αμέσως τηβ συγκατάθεση του .
Κατάφερε 3 χρόνια αργότερα να τελειώσει το βασικό της πτυχίο και βάδιζε σταθερά για το μεταπτυχιακό της όπως και ο Ben . Ένιωθε ολοκληρωμένη , νόμιζε πως δεν θα μπορούσε να συμβεί κάτι που να της χαλάσει την ευτυχία . Την μητέρα της δεν την είχε ξαναδεί από τότε , ούτε τηβ Emerald έμαθε ωστόσο από τις εφημερίδας πως παντρεύτηκαν και οι δυο .Λοιπόν αυτό είναι το τελευταίο μέρος για τη ζωή της Caroline . Στην διάρκεια της ιστορίας θα έχει και αλλά κεφαλαία που θα μας προσανατολίζουν στην ζωή της , όμως θα είναι παρακάτω .
STAI LEGGENDO
Χτισμένη στο ψέμα {TYS17}
Storie d'amoreΗ Νοελια απο τότε που ήταν μικρό κορίτσι ονειρεύοταν να περάσει στη σχολή που ήθελε και να φύγει απο το απεχθές ορφανοτροφίο στο οποίο μεγάλωνε μετά το θάνατο της μητέρας της. Οταν πλέον τα καταφέρνει οι ελπίδες τηε αναπτερόνονται και το μέλλον της...