Χτισμένη στο ψέμα {TYS17}

Λευκο νυφικο

Η νοελια δεν γύρισε καθόλου στο σπίτι της . Πήγε κατευθείαν στο διαμέρισμα της Carol για να την βοηθησει με τις ετοιμασίες . Φυσικά και γνώριζε πως η φίλη της θα την βομβάρδιζε με ένα σωρό ερωτήσεις για την χθεσινή της εξαφάνιση , όμως ήλπιζε πως θα μπορούσε βα τις αποφύγει διακριτικά . Έξω η μέρα προμηνυονταν καλή , ιδανική για τον γάμο της καλύτερης της φίλης . Λίγο πριν χτυπήσει το κουδούνι το τηλέφωνο της χτύπησε και π αριθμός του Stephan έκανε την εμφάνιση του . Πήρε μια βαθειά ανάσα για να καταπνίξει τις ενοχές τις και το σήκωσε .
"Καλημέρα μωρό μου !" Η φωνή του ακούγονταν ευθημη και κάτι έσπασε μέσα της . Πέρασαν κάποια δευτερολεπτά πριν του απαντήσει .
"Καλημέρα και σε εσένα !" Έβαλε όλη της την μαεστρία για να προσποιηθεί πως όλα ητνα φυσιολογικά . Μέσα της όμως αηδιαζε με τον εαυτό της που αναγκαζόταν να του λέει ψέμματα κατάμουτρα .
"Πως πέρασες εχθές ;"
"Καλά , ξέρεις στο κλαμπ με τα κορίτσια . Μετά μαζευτήκαμε σπίτι της Carol και κοιμηθήκαμε εκεί . Δεν έγινε κάτι συναρπαστικό , ήταν μια ευχάριστη και ήσυχη βραδιά . Εσυ πως τα πέρασες ;"
Συνέχιζε τα ψέμματα , το ένα μετά το άλλο . Φυσικά και δνε ενδιαφέρονταν για το πως πέρασε , δνε την ένοιαζε καθόλου , δεν μπορούσε να επικεντρωθεί στα λόγια του , το μυαλό της έτρεχε άλλου.
Στην προηγούμενη απαγορευμένη νύχτα . Με το ζόρι συγκρατούσε τον εαυτό της και δεν του ξεστόμισε την αλήθεια .
Λίγο πριν κλείσει το τηλέφωνο τον άκουσε να την λέει αγάπη του . Εκείνη δεν ανταπέδωσε , ξεφωνησε ένα απλό γεια και τερμάτησε την κλίση .

Η πόρτα του σπιτιού της Caroline άνοιξε πα ο έναν μεσήλικα ευγενικό κύριο , ντυμένο με ένα αυστηρό κουστούμι , που όπως έμαθε αργότερα ητνα ο πατέρας της φίλης της . Ιλντα τα κορίτσια από το χθεσινό βράδυ ητνα εκεί , περικύκλωναν την Carol η οποία καθόταν σε μια μεγάλη πολυθρόνα και περιποιούνταν από τις ειδικευμένες κοπέλες . Στην αρχή έδειχνε να μην της δείξει κανένας σημασία , κι αυτό τη ανακούφισε . Για λίγο ακόμα Δεν θα έπρεπε να δώσει εξηγήσεις . Εξάλλου Δεβ πολύ έκανε παρέα με κανένα απο τα υπόλοιπα κορίτσια . Ήταν όλες συμμαθήτριες της Carol και δεν είχαν πολλά κοινά . Η παρέα τους ήταν ευχάριστη αλλά οι αδιάκριτες ερωτήσεις τους και το επικριτικό βλέμμα ορισμένων την έκαναν να κρατάει αποστάσεις .
Κάθισε στην άκρη του δωματίου και παρέμεινε σιωπηλή , επιδιώκοντας να μην γίνει αντιληπτή για όσο περισσότερο γίνεται . Έπειτα από μισή ώρα κι ενώ οι ελπίδες της είχαν αυξηθεί η φίλη της έστρεψε το κεφάλι της προ το μέρος της . Στην αρχή την κοίταξε με σηκωμένα φρύδια και έπειτα με ένα πλατύ χαμόγελο . Με το χέρι της έκανε νόημα να έρθει να κάτσει μαζί τους .
Η νοελια με απροθυμία σηκώθηκε από βολική την βολική της καρέκλα και κάθισε μαζί με την υπόλοιπη παρέα .
"Θα μου δώσεις εξηγήσεις για εχθές μετά τον γάμο . Τώρα διασκέδασε το ." Της είπε καθησυχαστικά η φίλη της και η νοελια ένιωσε ένα τεράστιο βάρος να απομακρύνεται από πάνω της .