Beyond the Hills

Chapter 58 - Thoughts

Makalipas ang limang araw, palabas na ng hospital si Maine...

Maine:  Ma, maayos na po ba yung kwarto?

Rosario:  Oo, pero makakabuti siguro na si Adie doon na muna saa Bartolome at baka mamaya sa kalikutan non eh kung ano pa mangyari sa sugat mo.

Tisoy:  Ako na muna ang magaalaga kay Adie, si  Yaya aalalayan ka muna para hindi ka mapwersa sa pagkilos mo.

Tahimik  si Tisoy habang nagmamanehong pauwi, nagiisip... "Sana pwedeng sa Bartolome na lang siya nagpauwi para ako na lang ang magaalaga sa kanya."

Napatingin si Maine kay Tisoy.

Maine:  ang lalim naman non?!

Tisoy:  Alin?

Maine:  yung buntunghininga mo,  may problema ba?

Tisoy:  Wala,  I'm just relieved na ok ka na.

Ngumiti na lang si Maine. Pagdating sa bahay, tumatakbong sinalubong ni Adie si Maine.

Tisoy:  Adie, Mama cannot carry you yet.

Adie:  tatit Mama?

Maine: Yes baby masakit ng konti.

Inalalayan ni Tisoy si Maine papunta sa kwarto nito, natawa sila ng ginaya siya ni Adie at inalalayan sa kamay.

Adie:  Layk this Papa?

Tisoy:  Yes baby, pero slow lang ang lakad.

Adie: Sowi Mama.

Naupo si Maine sa kama at nilagyan ni Tisoy ng unan sa likod para makasandal sa headboard.

Tisoy:  Adie, you still cannot sit on Mama's lap, just sit on the bed beside Mama.  Yaya will stay here with Mama so she can take care of her.

Adie: Ok Papa

Tisoy:  Papa, will take care of you. We will sleep at our house OK?

Nalungkot ang mukha ni Adie.

Maine:  Adie, You are always with Mama everyday, don't you like to be with Papa? Papa can teach you how to make a chair, you can play on the swing everyday too.

Tisoy:  We will just sleep there because there is no room here but when you wake up in the morning we will go here and you can take care of Mama.

Ngumiti na si Adie.  Kinausap ni Tisoy si Yaya.

Tisoy:  Ya, bawal siyang magbuhat ha. Pwede naman na siyang kumilos.  Kung gustong magluto pero kailangan lang magpapahinga dahil baka mapwersa yung sugat niya.

Yaya:  Sige po Sir akong bahala.

Nang mga araw na yon isa-isang dumalaw ang mga taga Bartolome kay Maine. May mga dalang prutas, gulay at kung ano ano pa.

Aling Mameng: Dyoskong bata ka napakatapang mo. Balita ko parang hinamon mo pa si Badong.

Maine: Hindi naman ho kung baga eh nirereverse psychology ko lang.

Aling Mameng: Kung ano man ang ibig sabihin niyan ewan ko pero natutuwa akong ligtas ka na.

Maine: Salamat po.

Minsan naman ang pamilya ni Diane ang dumalaw.

Mang Kanor: Ikaw talaga kababalik mo nga lang parang gusto mo na naman kaming iwan ah

Maine: Hindi naman po. Hiningi lang talaga ng pagkakataon kaya ko ginawa yon.

Diane: Pareho kayo ni Tisoy isinugal ninyo ang buhay ninyo para sa isa't isa.