Hurts Like Hell

5ᴛʜ ᴇᴘɪꜱᴏᴅᴇ

×

ɪ ᴡᴀɴᴛᴇᴅ ᴛᴏ sʜᴏᴏᴛ ᴛʜᴇᴍ

×

Το επόμενο πρωί ξύπνησα πιο αργά απο όλους. 2:00 το μεσημέρι, πράγμα που αποτελεί ρεκόρ για εμένα αφού πάντα ξυπνούσα πρώτη. Για μια στιγμή νόμιζα πως όλα ήταν ένα όνειρο αλλα μετά επανήλθα στην πραγματικότητα και συνειδητοποίησα πως όλα ήταν αληθινά και πως όντως έγιναν.

Το πρώτο πράγμα που έκανα ήταν να ανοίξω το κινητό μου κι να τσεκάρω για πιθανών μυνήνατα και ειδοποιήσεις. 10 αναπάντητες απο τον Josh.

Πληκτρολόγησα γρήγορα τον αριθμό του και τον κάλεσα. Μετά απο λίγα δευτερόλεπτα μου απαντάει.

"Hay άνοιξε τώρα την τηλεόραση!"

Μου είπε πριν καλά καλά προλάβω του πω ένα γειά. Κατέβηκα κάτω στο σαλόνι και αφού βεβαιώθηκα πως ήμουνα μόνη μου, βρήκα το τηλεκοντρόλ της τηλεόρασης και πάτησα το ON.

"Ξαφνικές επιθέσεις παρουσιάστηκαν σήμερα τα ξημερώματα και πολυπληθέστεροι βομβαρδισμοί στο κέντρο της Reginia. Όλα τα αστυνομικά σώματα βρίσκονται σε άμυνα προσπαθώντας να χωρίσουν τις 2 ανώνυμες συμμορίες που παλεύουν μέχρι θανάτου εδώ και ώρες όμως τα αποτελέσματα είναι τα ίδια."

Άκουσα την παρουσιάστρια να λέει και σχεδόν μου έπεσε το τηλεκοντρόλ απο τα χέρια. Ο μπαμπάς μου.

"Josh σε παίρνω σε λιγο." Τερματίζω απότομα την κλήση και παίρνω τον μπαμπά μου όμως όπως πολυ καλά φανταζόμουν , δεν απάντησε. Όχι δεν γίνεται να συμβαίνει αυτο.

Πήρα την μητέρα μου με την ελπίδα να μου δώσει την απάντηση που τοσο επιθυμούσα.

"Έλα αγάπη μου."

"Μαμά που είναι ο μπαμπάς;"την ρωτάω ανήσυχη μα εκείνη αργεί να απαντήσει.

"Εμ είχε ένα μικρό ατύχημα και είμαστε στο νοσοκομείο αλλα μην αγχώνεσαι θα γίνει καλα." Μου λέει τόσο ήρεμα σε σημείο που με εκνευρίζει.

"Έρχομαι." Της ανακοινώνω και τρέχω στο δωμάτιο μου να αλλάξω.

Δεν θα το αντέξω αν ξαναπάθει κάτι. Την τελευταία φορα, σχεδόν τον σκότωσαν και φοβόμουν πως στην επόμενη δεν θα τα κατάφερνε.

Βγήκα στο δρόμο και για καλή μου τύχη ενα ταξί εμφανίστηκε μπροστά μου. Μπήκα μέσα, του είπα που να με πάει.