49ᴛʜ ᴇᴘɪsᴏᴅᴇ

858 110 9
                                        

×

ʟᴏᴠᴇ ᴀɴᴅ ʜᴀᴛʀᴇᴅ

×

Άνοιξα τα μάτια μου βιαστικά και σηκώθηκα όρθια χωρίς να προβλέψω πόσο θα πονέσει το κεφάλι μου. Χαιδεύω το πάνω μέρος του και μουρμουρίζω. "Γαμώτο..."

Εκείνος γυρνάει και με κοιτάει με ένα αμυδρό χαμόγελο στα χείλη του και εγώ χαζεύω τα βαθιά λακάκια που στόλισαν το πανέμορφο πρόσωπό του. Είναι τόσο υπέροχος.

"Επιτέλους! Είσαι ξύπνια." Ξαναγυρνάει το βλέμμα του στον σκοτεινό δρόμο μα εγώ τον σκοντάω σοκαρισμένη. Είναι όντως αυτός.

"Harry?" Ρωτάω έχοντας ακόμα εντύπωση πως δεν είναι καν αληθινός. Όλα φαίνονται τόσο εξωπραγματικά, σαν να μην υπήρχει. Κανονικά θα είχα ανέβει πάνω του και θα τον αγκάλιαζα μέχρι που θα ασφυκνιούσε για λίγο οξυγόνο.

Και πίστεψε με δεν θα τον άφηνα ποτέ. Άλλα νιώθω υπερβολικά πολύ άδεια μέσα μου για να κάνω όλες αυτές τις σκέψεις μου πραγματικότητα.

Εκείνος με ξανακοιτάει. "Χειζ;" σηκώνει το ένα φρύδι του και εγώ αναστενάζω. Μου έλειψε διάολε. Μα δεν μπορώ να μην του είμαι θυμωμένη για όλα όσα έκανε. Ή μάλλον για όσα δεν έκανε.

"Που ήξερες που ήμουν;"ρωτάω.

"Ξέρεις με ποιόν μιλάς έτσι; Θα σε έβρισκα ακόμα και αν ήσουν σε άλλο πλανήτη." Τίνει το χέρι του πάνω στο μυρό μου και με χαίδευει εκεί για λίγο.

"Τότε γιατί με άφησες να περιμένω τόσο;" ψυθιρίζω σμίγοντας τα φρύδια μου αποτρέποντας να κλάψω μπροστά του μέχρι να μου απαντήσει."Ξέρεις πως πέρασα;Αφού λές ότι θα με έβρισκες χωρίς δυσκολία για ποιόν γαμημένο λόγο με άφησες να περιμένω τόσο Harry?" Η φωνή μου σπάει στα λόγια αυτά.

Περίμενα να μου πει και να με κάνει να καταλάβω. Αντιθέτως, άρχισε να γελάει πνιχτα μπροστά μου κάνοντας όλα όσα ένιωθα για αυτόν να γίνουν στάχτη και να εξαφανιστούν.

"Σιγά ρε πως κάνεις έτσι.Αφού σε πρόσεχε ο Nick... έτσι δεν είναι;" λέει και νιώθω κάτι υγρό να βρέχει το μάγουλο μου. Τραβιέμαι από το άγγιγμα του και εκείνος σταμάταει το αυτοκίνητο.

"Ώστε δεν ήξερες πως ο Nick δούλευε για τους Swords And Glory ε; Ώστε δεν ήξερες πως η πολύ αγαπημένη σου Hayley με ισοπέδωσε από όλες τις πιθανές μεριές που κανένας μπορούσε. Δεν έχεις ιδέα πως αισθανόμουν 2 μήνες κλεισμένη σε ένα γαμημένο κελί σαν να ήμουν κανά σκουπίδι! Είχε δίκιο. Γιατί να νοιαστείς." Ουρλιάζω και παρατηρώ πως το πρόσωπο τυ Harry έχει γίνει κόκκινο.

Hurts Like Hell Where stories live. Discover now