Hurts Like Hell

22ᴛʜ ᴇᴘɪꜱᴏᴅᴇ

×

ᴇᴠᴇʀ sɪɴᴄᴇ ɴᴇᴡ ʏᴏʀᴋ

×

Ό

λοι εξαφανίστηκαν για λίγο με αποτέλεσμα να μείνω μόνη μου. Προφανώς θα μέναμε στο σπίτι του Chris για τις υπόλοιπες 2 μέρες πράγμα που δεν με πείραζε τόσο αλλά και πάλι. Δεν τον πολύ συμπαθουσα.

Ήταν 10:00 το πρωί όταν άνοιξα τα μάτια μετά από 3 ώρες ύπνου. Αναγκάστηκα να κοιμηθώ στις 7, όχι επειδή δεν νύσταζα ή επειδή δεν ήθελα να κοιμηθώ αλλά επειδή όταν το είπα στο Harry μόνο που δεν με σκότωσε.

Έτσι, έμεινα ξύπνια όλο το βράδυ περιμένοντας να κοιμηθούν ή έστω να νιστάξουν. Αλλά, αυτό προσευχόμουν από τις 12. Και εκείνοι το δυάλισαν στις 7.

Κρατούσα στα χέρια μου το ζεστό φλιτζάνι με το τσάι μου και το φύσαγα που και που για να κρυώσει. Ήμουν η μόνη που είχε ξυπνήσει οπότε βρήκα την ευκαιρία να χαλαρώσω λιγάκι. Το κινητό μου δονίστηκε και το άνοιξα για να δω ποιός ήταν.

Μπαμπάς

Είσαι καλά αγάπη μου; Στείλε μου όταν ξυπνήσεις.

Η ειρωνεία είναι ότι βρίσκομαι τουλάχιστον 15 χιλιόμετρα μακριά από το σπίτι μου και εκείνος νομίζει ότι θα κοιμηθώ σε μία φίλη μου. Η αλήθεια είναι ότι αισθανόμουν άσχημα που του έλεγα ψέματα και υπήρχαν φορές που ήθελα να του 'ανοιχτώ'. Ποτέ όμως δεν το έκανα.

Το κινητό μου ξαναχτύπησε και συνειδητοποίησα ότι με καλούσε ένας άγνωστος αριθμός. Απάντησα.

"Ναι;"

"Hayley γιατί δεν απάντας γαμώ ανυσήχησα!" η φωνή του ακούστηκε από την άλλη γράμμη και τα μάτια μου πετάγοντε έξω.

Στο μυαλό μου απεικονοίζοντε όλα. Εκείνη την νύχτα, που φοβήθηκα όσο τίποτα τον μόνο άνθρωπο που άγαπησα. Αυτόν που άφησα να με γνωρίσει και να δεί ποια είμαι. Σε αυτόν που άνοιξα την καρδιά μου πιο πολύ από ότι έκανα και σε εμένα.

Του το έκλεισα αμέσως. Το τελευταίο πράγμα που ήθελα είναι να ξανα νιώσω τύψεις και νοσταλγία. Έπρεπε να τον ξεχάσω.

"Καλημέρα." Ακούω τον Harry να μουρμουρίζει με την πρωινή του φωνή και αμέσως νιώθω πεταλούδες στο στομάχι μου.

Γιατί πάντα νιώθω έτσι όταν ακούω την φωνή του;

"Καλημέρα." Απαντώ το ίδιο.