Hurts Like Hell

16ᴛʜ ᴇᴘɪꜱᴏᴅᴇ

×

ᴋɪss ᴍᴇ

×

Μπροστά μου στεκόταν ο Johnny. Μπροστά στα ματιά μου και για μια στιγμή πίστευα ότι έχανα τις αισθήσεις μου.

Και αυτή την φορά όχι από το σχεδόν ανύπαρκτο καθαρό οξυγόνο.

"Johnny?"Λέει σοκαρισμένος ο Harry και σκοπίζει τον ιδρώτα στο πρόσωπο του. 2 σεκιουριτάδες σηκώνουν τον Ryan από το πάτωμα και τον κουβαλάνε προς την έξοδο.

"Τι κοιτάτε ρε;" ρωτάει επιθετικά ο Harry και σηκώνει το χέρια του στον αέρα αναστενάζοντας.

"Ακολουθίστε με." Μας λέει ο Jοhnny και όσο σοκαρισμένοι και μπερδεμένοι και αν είμασταν, τον υπάκουσαμε. Εγώ εμείνα με τον Harry πίσω τους.

Ακουμπούσε τα χέρια του εφόσον το αίμα κυλούσε αδιάκοπα. Τον κοίταξα σοκαρισμένη και εκείνος έσμιξε τα φρύδια του ενώνοντας το βλέμμα του με το δικό μου. Είχε λαχανιάσει και φαινόταν έτοιμος να λυποθιμήσει.

Οι σκέψεις μου ταξίδευαν στην παντελώς περίεργη και ανεξήγητη επιθετική του πλευρά. Και φυσικά ο λόγος που προσπάθησα να καλύψω όλες μου τις ερωτήσεις ήταν κρυμμένο μέσα στις απέραντες μου υποθέσεις.

"Γιατί το έκανες αυτό;" Τον ρώτησα πλησιάζοντας τον. Αντιθέτως, αυτός απέφυγε το βλέμμα μου κοιτώντας αλλού, με προσπέρασε και περπάτησε προς τους άλλους. Παραξενεύτικα λίγο με την αντίδραση του.

Δεν μπορείς απλά να πλακώνεις κάποιον στο ξύλο στα καλά καθούμενα. Είναι ανίκουστο και εντελώς παράλογο.

Έτρεξα από πίσω του για τους προλάβω. Μπήκαμε σε ένα δωμάτιο στην άλλη άκρη του μπαρ, μακριά από τον υπόλοιπο κόσμο. Έκει πέρα φυλάσονταν τα ποτά και για αυτό υπήρχαν παντού ράφια με κρασιά και άλλα.

Όμως δεν μείναμε εκεί. Στην μέση του δωματίου υπήρχε μια ξύλινη πόρτα, δύσκολη να διακρίνεις εφόσον είχε το ίδιο χρώμα με τον τοίχο.

Δεν ήταν τυχαία αθέατη.

Ένα τεράστιο δωμάτιο με ένα γραφείο βρισκόταν μέσα σε αυτό το μυστήριο δωμάτιο με 6 μεγάλους δερμάτινους καναπέδες και ένα παράθυρο που κάλυπτε τον τοίχο μπροστά μας. Ο Johnny, κάθισε στην καρέκλα του και ακούμπησε τα πόδια του επάνω στο γραφείο του.

"Πότε σε βγάλανε;"
"Το έσκασες;"
"Γιατί πήγες φυλακή ρε;"

Όλες αυτές οι ερωτήσεις έφευγαν απο τα στόμματα όλων μας. Όλοι είμασταν το ίδιο σοκαρισμένοι. Εκείνος μας χαμογέλασε και ανακάτεψε τα μαλλιά του.