Hurts Like Hell

44ᴛʜ ᴇᴘɪsᴏᴅᴇ

×

ɪᴛ ɪs ᴊᴜsᴛ ᴛʜᴇ sᴛᴀʀᴛ

×

1 ΕΒΔΟΜΆΔΑ ΜΕΤΆ

Δεν μπορώ να πω πως αυτές οι 7 μέρες ήταν οι καλύτερες αλλά ήταν αρκετά υποσχόμενες.

Δεν άλλαξαν πολλά. Απλώς τρέχαμε όλη την ώρα όταν ακούγαμε βήματα ή πυροβολισμούς. Ίσως και να ήρθαμε πιο κοντά. Ίσως και να φιληθήκαμε περισσότερες φορές για να ξεχαστούμε από τον σίγουρο θάνατο. Ποιός θα έλεγε όχι.

Άλλοτε πάλι κοιμόμασταν σε παγκάκια, κοντά σε άγνωστες πόλεις και δρόμους που ίσως να μην υπήρχαν σε χάρτη. Δεν μας ένοιαζε το που είμασταν αρκεί να είμασταν ζωντανοί. Και οι δύο ξέραμε ότι θα πεθάνουμε κάποια στιγμή. Και όταν γίνει θα πιάσουν και εμένα και τον Harry και θα μας βασανίσουν. Εμένα επειδή ήξερα και δεν μίλησα και τον Harry επειδή σκότωσε τον 'εγκέφαλο' της Swords And Glory και που το έσκασε με την κόρη του.

Έπαιζε με την φωτιά μπορώ να πω. Οι συνέπειες των πράξεων του δεν θα ήταν απλά ένας θάνατος αλλά αργά και επώδυνα βασανιστήρια ώσπου το αίμα του να μην κυλά και η καρδιά του να γίνει παγωμένη. Και εγώ ίσως τον περιμένο στα κάγκελα του άλλου κόσμου για να τον καλωσορίσω. Όπως και να έχει δεν θα είμαστε μόνοι.

Καθόμουν στην ζεστή άμμο μιας θάλασσας κάπου μακριά από την Reginia. Βρήκα συντροφιά κοιτώντας τα αταίριαστα χρώματα του ουρανού που όσο περνούσε η ώρα άλλαζαν και γινόντουσαν ένα. Ήταν μαγικό το πόσο γρήγορα περνούσε η ώρα. Δεν κάναμε και κάτι σοβαρό. Απλώς κοιτούσαμε τον ουρανό και το απέραντο της θάλασσας σαν να πιστεύαμε πως ίσως τελικά βγούμε ζωντανοί από όλο αυτό.

Έζησα και αγάπησα. Καθόμουν στην άμμο της παραλίας μας και καθώς ο ηλιος έδυε, σε σκεφτόμουν. Σκεφτόμουν τα μάτια σου, το χαμόγελό σου. Το βλέμμα σου. Θυμήθηκα όλα εκείνα τα βράδυα που τα περνούσαμε εδώ πέρα ο ένας πάνω στον άλλον και γελούσαμε για ηλίθια πράγματα. Θυμάμαι, όταν σε έπεισα να κολυμπήσουμε στην θάλασσα και να βγάλουμε ολα μας τα ρούχα για να δούμε ποιος θα αντέξει πρωτος. Όταν με γύρισες κρυφά σπίτι επειδή η γονείς μου θα με σκότωναν αν ήξεραν οτι έβγαινα έξω τέτοια ώρα.