Hurts Like Hell

55ᴛʜ ᴇᴘɪꜱᴏᴅᴇ

≢

Wᴇʟᴄᴏᴍᴇ ʜᴏᴍᴇ

≢

❝my soul will find yours.❞

Harry's POV

"Ξέρεις κάτι; Τόσο καιρό, με έκανες να σε αγαπήσω. Με έκανες να θέλω να περνάω κάθε δευτερόλεπτο της ημέρας μαζί σου κάθε στιγμή ακόμα και στο μέλλον. Και Harry...πίστευα πως ένιωθες το ίδιο." Η φωνή της σπάει. Ανεβαίνει από πάνω μου και πιέζει το όπλο της ακριβώς στη μέση του κουτελού μου.

Δεν ξέρω πλέον πια βρίσκεται μπροστά μου.

Γαμώτο με πονάει το γόνατο μου.

"Σκοπεύω να σε πληγώσω. Με τον ίδιο τρόπο που πληγώσες εμένα. Με τον ίδιο τρόπο που πλήγωσες εκείνο τον άντρα. Και ακόμα περισσότερο."

"Ποια είσαι;" Την κοιτάω κλαίγοντας από τον πόνο και χτυπώντας με στην κοιλιά σηκώνεται από πάνω μου.

Θέλω να σηκωθώ και να την βοηθήσω να ξυπνήσει αλλά δεν μπορώ.

Για πρώτη φορά στη ζωή μου, δεν μπορώ.

"Η Χειζ, Harry." Μου απαντά.
"Πιο λογική από ποτέ."

Και φεύγει. Με έναν τρόπο που ουρλιάζει να την κινυγήσω αλλά δεν την αναγνωρίζω. Της φωνάζω να γυρίσει πίσω αλλά αυτή με αγνοεί όπως δεν έκανε ποτέ. Πίεζω το γόνατο και το αγκαλιάζω για να απείληνω τον πόνο αλλά δεν τα καταφέρνω.

Γαμώτο η σφαίρα είναι ακόμα εκεί μέσα.

Σηκώνομαι και βάζω το χέρι μου μέσα στην πληγή, Ουρλιάζω από τον πόνο, όχι μόνο επειδή πυροβολήθηκα αλλά επειδή έφυγε. Και αυτό πονάει περίσσοτερο από εκατοντάδες σφαόιρες κολλημένες στο στήθος μου. Πονάει πιο πολύ από την κόλαση.

Αφού την βρίσκω την τραβάω και προσπαθώ να αγνοήσω τα αίματα που τρέχουν από το γονάτο μου. Ζαλίζομαι τόσο γαμημένα πολύ. Ήταν σαν να την έπιασε λύσσα, σαν να σταμάτησε να είναι η Χειζ. Σαν να μην ήξερε ποιός ήμουν εγώ.

"ΔΙΑΟΛΕ!" Ουρλιάζω και πεταώ μια κοτρόνα μακριά. Δεν μπορώ να ελέγξω τον εαυτό μου θέλω απλά να βαρέσω κάτι. Ίσως είναι κάποιος γαμημένος εφιάλτης.

Οι Hurts Like Hell τρέχουν προς το μέρος μου πανικόβλητοι. "Harry τι σκατά!"Αναφωνεί η Jessica και με πλησιάζει αλλά την διώχνω μακριά μου. Τα μάτια μου είναι κόκκινα και πονάω ολόκληρος. Δεν θέλω τίποτα άλλοα πλά να βρούν την γαμημένη κοπέλα μου.