Hurts Like Hell

54ᴛʜ ᴇᴘɪsᴏᴅᴇ / ᴇᴘɪʟᴏɢᴜᴇ

Πάρτε τον επίλογο επειδή πήγαμε 30 αστεράκια!!!Μπορεί άραγε να φτάσει 30 και αυτό το κεφάλαιο;😉♥️

×

ᴛʜᴇ ʙᴇɢɪɴɴɪɴɢ ᴏғ ᴛʜᴇ ᴇɴᴅ
ᴇᴘɪʟᴏɢᴜᴇ

×

[Ακούτε το τραγούδι.]

"Μπαμπά;" το πτώμα του πέφτει στο έδαφος με δύναμη.

"Μπαμπά!" Ουρλιάζω αγγαλιάζοντας τον.

"Σε παρακαλώ όχι ξύπνα!Ξύπνα!" νιώθω την καρδιά μου να προσπαθεί να δώσει λίγη ζωη στην δική του. Αλλά όσο και αν το θέλω, δεν μπορώ να τον επαναφέρω.

Ακουμπάω την πληγή του στο στήθος του και γεμίζω αίματα. Ακόμα και τότε, με κοιτούσε όπως συνήθιζε να κοιτάει την αθώα και αγαπημένη του κόρη. Αυτή που δεν είναι εγώ.

Ακουμπάω το κεφάλι μου και γατζώνομαι απο το πτώμα του ακούγοντας τους χτύπους της καρδιά του. Τουλάχιστον, όταν υπήρχαν. Κάποιος με σπρώχνει με δύναμη μακριά από τον μπαμπα μου και με σερνει μακρυά από το χαός. Όσο και αν ουρλιάζω να με αφήσει δεν το κάνει.

Ξαναπατάω τα πόδια μου στην γη έχουμε τελείως απομακρυνθεί από τους πάντες. Με αγκαλιάζει και το άρωμα του Harry είνσι το μόνο πράγνα που με ξυπνάει από τον θρήνο μου.

Ο πατέρας μου πέθανε.

O Harry τον δολοφόνησε;

Δεν μπορούσα να σκεφτώ όλα είχαν θολώσει. Ο αδελφός, η μαμά μου και τώρα ο μπαμπάς μου. Έχασα την οικογένεια μου. Δεν έχω πλέον κανέναν ούτε τον εαυτό μου.

Και πάνω που προσπάθησα να χτίσω την ευτυχία μου πάνω από την δυστυχία μου, η ελπίδα απεβίωσε πρώτη.

"Είσαι καλά έτσι; Εννοώ δεν- δεν νομίζω να σου έκανε κάτι ο μπάτσος ε; " Ψυθιρίζει στο αυτί μου και εξετάζει το σώμα μου όλο για πιθανά σημάδια. Μπορεί εξωτερικά να φαίνομαι σώα, αλλά το μέσα μου ζήτα απεγνώσμενα βοήθεια.

Τον κοιτάω με ότι δύναμη μου έχει μείνει. Τον κοιτάω και το μόνο που βλέπω είναι έναν δολοφόνο. Και ξαφνικά ότι ένιωθα για αυτόν τον δολοφόνο, έγινε σκόνη. Στάχτη.

Το μάτια μου είναι κόκκινα, πονάνε και όταν νόμιζα πως είχα βρει έλπιδα, η κόλαση με κάλεσε σπίτι. Και εγώ πήγα.