Hurts Like Hell

13ᴛʜ ᴇᴘɪꜱᴏᴅᴇ

×

ʜᴇ ᴄᴏɴᴛʀᴏʟʟᴇᴅ ᴍᴇ

×

Εχθές. Μια απο αυτές τις μέρες που θες να διαρκέσουν για πάντα. Οι στιγμές όπου ευχόσουν να ξαναζούσες σαν να ξαναδιάβαζες για πρώτη φορά το αγαπημένο σου βιβλίο. Αυτή η αίσθηση που σου μεταδίδουν, σε κάνουν να νιώθεις απλά υπέροχα και τόσο μοναδικά. Ένιωσα σαν να ήμουν ένα παιδί όπου οι γονείς του το πήγαν στο χωριό του Αί Βασίλη και του επέτρεπαν να φάει όσα ζαχαρωτά θέλει. Μόνο που εγώ, εκεί όπου πήγαινα ήταν η κόλαση αυτοπροσώπως.

Ο τρόπος όπου ο Harry ψέλλισε το "Είσαι μέσα" ήταν κάτι σαν ύμνος στα αυτιά μου. Ένιωσα σαν να ξαναγεννήθηκα. "Ήταν αληθινό και όχι μια παραίσθηση." έλεγα συνέχεια στον εαυτό μου.

Ενώ θα έπρεπε να διαβάζω για το διαγώνισμα της επόμενης ημέρας, εγώ κοιτούσα το όπλο που πλέον δεν φοβόμουν τόσο. Το εξέτασα και με τους αντίχειρες μου ακουμπούσα το αρχικό του ονόματος μου στην λαβή του. Η.

Το χάζευα σαν να ήταν το πιο πολύτιμο πράγμα που είχα αντικρίσει, το ακριβότερο βραβείο. Ήταν σκαλισμένο στην λάβη του με καμπυλώτα, λεπτομεριακά σχέδια δίνοντας τους μια μοναδική αίσθηση όταν το ακούμπαγες.

Αλλά, το πιο παράξενο πράγμα ήταν το πώς σε έκανε να νιώσεις. Τόσο δυνατή σαν να κρατούσα όλον τον κόσμο στην παλάμη μου, σαν να μπορούσα να τον έλεγξω. Μόνο που, δείλιαζα να ακουμπήσω την σκανδάλη. Το χάιδευα μα φοβόμουν.

Με έλεγχε.

Ένας ήχος απο τα σκαλιά ακούστηκε και κατάλαβα ότι ερχόταν κάποιος στο δωμάτιο μου. Έκρυψα γρήγορα το όπλο κάτω απο το κρεβάτι και έπιασα το στυλό στα χέρια μου κάνοντας πως γράφω.

Χτύπησε την πόρτα 2 φορές και μόλις του είπα να περάσει, άνοιξε και μπήκε μέσα.

Ο μπαμπάς μου. Ο πολύ αγαπημένος μου μπαμπάς. Όλοι τον έβλεπαν σκληρό και αυταρχικό αλλά μόνο εγώ ήξερα ποιος στα αλήθεια ήταν.

Μπορεί η δουλειά του να τον έκανε πιο αυστηρό και χαμηλών τόνων αλλα ήταν ο μπαμπάς μου. Αυτός που όταν ήμουν μικρή με μάθαινε ξύλο με τον Άλεξ και όταν τσακωνόμασταν μας ανάγκαζε να αγγαλιαστούμε. Πριν πεθάνει ο αδέλφος μου, όλα ήταν καλά. Μετά, αλλάξαμε. Όλοι.

"Μπορούμε να μιλήσουμε;" με ρώτησε και κάθισε στην άκρη του κρεβατιού μου. Το βλέμμα του έδειχνε πόσο ανύσηχος και αγχωμένος ήταν. Μόνο αυτό, με ανυσηχούσε.