Hurts Like Hell

23ᴛʜ ᴇᴘɪsᴏᴅᴇ

×

ɪ ᴅɪᴅɴ'ᴛ ᴄᴀʀᴇ

×

Harry's POV

Η τελευταία μας μέρα στη Νέα Υόρκη , στην πόλη που θεωρητικά μεγάλωσα. Τόσες αναμνήσεις, τόσα συναισθήματα. Προσπαθούσα απεγνωσμένα να τα αποκρούσω. Αμά τα θυμόμουν θα έφτανα στο άκρο της τρέλας.

Δεν θα έφτανα ως εκεί αν δεν ζούσα.

Έβαλα το τσιγάρο ανάμεσα στα δόντια μου και ρούφιξα δυνατά την νικοτινή και την πίσσα. Αυτά τα δύο συστατικά ήταν τα μόνα που κατάφερναν να με φτάσουν σε σημείο αποκορύφωσης και προσωρινής γαλήνης. Αν και θανατηφόρα, έτσι θα μπορούσα να μείνω για λίγο ήρεμος. Για μια φορά στη ζωή μου.

Θυμάμαι πως ρωτούσα συνέχεια τον εαυτό μου. Γιατί; Γιατί ζούσα ακόμα μετά από όλα αυτά. Μπορεί να μην πίστευα στον Θεό αλλά και πάλι ήξερα πως θα βρεθεί κάτι στον δρόμο μου που ίσως με κάνει καλύτερο.

Μπούρδες.

Η Χέιζ κατεβαίνει από τον επάνω όροφο και την παρατηρώ ενώ κατευθύνεται προς την κουζίνα. Φέρεται πόλυ περίεργα τώρα τελευταία. Είναι πολύ απόμακρη και έχω καιρό να την δώ να χαμογελάει.

Όχι να γελάει, αλλά να χαμογέλαει. Αυτό το χαμόγελο, ήταν κάτι σαν μια δώση νικοτίνης. Κάτι σαν ένα ναρκωτηκό. Μπορώ να πώ ότι δεν ένιωθα κατά πόσο καλό μου έκανε να συναναστρέφομαι μάζι της αλλά μου άρεσε. Ήταν διαφορετική. Ατρόμητη μεν αλλα αθώα δεν. Δεν ξέρω τι ήταν αυτό που με έλκυε πάνω της. Το χαμογελό της, η φωνή της, τα μεγάλα μπλέ της μάτια. Δεν ήξερα τι.

Στο πρόσωπό της είχε "ζωγραφιστει" ένας μαύρος πίνακας. Ήταν πολύ χλωμή και έδειχνε να πονάει. Κοιτούσε σκεπτικά το φλιτζανι με το τσάι και όταν το έτοιμασε, κάθησε απέναντι μου.

"Καλημέρα και εσένα." Λεω κυτικά πειράζοντας την λίγο.

"Καλημέρα." Ψυθίρισε μελαγχολιμένη και συνέχισε να κουνάει το φλιτζάνι πέρα δώθε χαζεύοντας τα κύματα του υγρού περιεχομένου.

Πήγα να την ρωτήσω αν είναι καλά αλλά ο Chris εμφανίστηκε. Πήρα μια ανάσα και ακούμπησα την πλάτη μου στην καρέκλα.

"Ωπ γεια σας." Λέει και μας πλησιάζει με ένα μεγάλο χαμόγελο. Φαινόταν πιο στον κόσμο του από ότι συνήθιζε.

Έκανε μια κίνηση και πιάνοντας το κεφάλι της Χειζ, την φιλάει. Εκείνη δεν φαίνεται να ενοχλήται αλλα δεν ανταποδίδει και πόλυ εγκάρδια. Αμέσως ένα γέλιο έκπληξης ξεφεύγει από τα χείλη μου.