Hurts Like Hell

ᴅᴇʟᴇᴛᴇᴅ sᴄᴇɴᴇ [ᴀʟᴇx sᴄᴇɴᴇ]

Αυτή η σκηνή διαδραματίζεται πριν πιάσουν των Harry και την Haiz και αφού τρέχουν προς την έξοδο. Αν δεν το θυμάστε, πήγεντε στο επεισόδιο 67//epilogue. Καλή απόλαυση my loves♡.Xx

[ALMOST 30K THANK YOU]

Ηaiz's POV

Τρέχαμε πιασμένοι στα χέρια ώστε νσ μην χωριστούμε. Όσο και αν πονούσαν, όσο και αν ήθελα να τα παρατήσω, ο Harry δεν με άφηνε να σταματήσω.

"Harry..." Κατεβάζω λίγο την ταχύτητα και πιάνω την κοιλιά μου με το ελεύθερο μου χέρι. Γυρνάει λαχανιασμένος και με κοιτά ανησυχητικά.

"Haiz?" Ψιθυρίζει και τα μάτια του καρφώνονται στην κοιλιά μου. Αμέσως, σηκώνω λίγο την μπλούζα και μόλις βλέπω πως η πληγή πάνω στα ράμματα μου έχει ματώσει, βρίζω.

"Γαμώτο."

"Τι σκατά; Τι έπαθες;"

Δεν ήξερε για τον Nick και εμένα. Ένα κομμάτι μου μου έλεγε να του πω για εκείνη την φριχτή μέρα αλλά δεν το κάνω. Γιατί ξέρω πως τώρα έχουμε ένα σχέδιο και οτιδήποτε καινούργιο και απροσμενο, θα μας βγάλει από τον δρόμο μας.

"Τίποτα απλά...χτύπησα στην προπόνηση. Τίποτα το ανυσηχιτικό" Ψευτόχαμογελώ και κατεβάζω την μπλούζα μου προσπαθώντας να κρύψω τον πόνο μου.

"Εντάξει τότε" Ξεφυσάει και γέρνει προς το μέρος μου και φιλά ελάχιστα τον λαιμό μου απομακρύνοντας τα μαλλιά μου από εκείνο το σημείο.

Ξαφνικά ακούμε βήματα και αμέσως γυρνάμε τα κεφάλια εκεί που ακουγόταν ο ήχος.

"Άλεξ!" Λέω έκπληκτη και ο Harry γλιστράει τα δάκτυλα του μέσα στην παλάμη μου και ενώνει τα χέρια μας.

Κατέβαζει το όπλο του και ξαφνιασμένος κοιτάει γρήγορα τρυγύρω του και μας πλησιάζει.

"Τον ξέρεις;" Με ρωτάει ο Harry και κοιτάει άγρια τον Άλεξ.

"Είναι ο αδελφός μου."

"Ώστε εσύ είσαι ο νεκρός αδελφός" Γριλίζει και απομακρίνεται επιθετικά προς το μετοε του αλλα εγώ τον σταματώ.

"Harry σταμάτα. Άμα θέλει να μας μαρτυρήσει, ας το κάνει. Έχει ήδη κάνει πολλά." Λέω ειρωνικά και κοιτώ τον αδελφό μου.

Βγάζει το κινητό του και μιλά στο μικρόφωνο "Διάδρομος 11..." Ξεκινάει να λέει και με κοιτά χαμογελώντας.

"Καθαρός"

Δεν μας μαρτύρησε. Άρα είναι με το μέρος μας;

"Συγγνώμη" Λέει βουρκωμένα και τρέχω να τον αγκαλιάσω. Ήταν όλο αυτό τον καιρό με το μέρος μας. Δεν ήθελε να με προδώσει αναγκάστηκε. Και αν κατάφερνα να φύγω, θέλω να το θυμάμαι αυτό.

"Πρέπει να φύγετε, δεν νομίζω πως θα αργήσουν να μας βρούν." Λέει ο Άλεξ και νιώθω τα χέρια του Harry να με παρασέρνουν μακριά.

"Και εσύ; Άλεξ μπορείς να μας ακολουθήσεις!" Του λέω μα αυτός χαμογελάέι.

"Η δουλειά μου εδώ δεν έχει τελειώσει, Hayley. Έχω αρκετό χρόνο να ελευθερώσω περισσότερους αθώους μετά από σήμερα."

"Μα Άλεξ...ζούσες τόσο χρόνια εδώ! Εννοώ σε έχασα μια φορά δεν μπορώ βα σε χάσω ξανα." Προσπαθώ να τον πείσω μα εκείνος οπλίζει το όπλο και με αγκαλιάζει μια ακόμα φορά.

"Τότε νόμιζες πως είχα πεθάνει Hayley τώρα είναι διαφορετικό. Πίστεψε με δεν θες να ζήσεις εδώ, κανένας δεν θα το άντεχε. Ειδικά η αδελφή μου."

"Εσύ πως μπορείς;" Ρωτάω βουρκωμένη.

Δεν θέλω να τον ξαναχάσω.

"Έχω μάθει να επιβιώνω. Έχω μάθει τα κουμπιά τους και πλέον ξέρω κάτι παραπάνω. Ούτε ο διάβολος δεν θα άντεχε εδώ πέρα." Διακρίνω ένα τρέμουλο στη φωνή του και ανατριχιάζω στο τι θα του κάνουν αν μάθουν πωε με βοηθάει να φύγω.

"Δεν θέλω να σε αφήσω ξανά Άλεξ."
"Ούτε εγώ πίστεψε με αλλά πρέπει. Αν μπορείς κάποιος από τους δυο νας να ζήσει, θέλω να είναι εσύ αυτή."

Με πλησιάζει και μου ψυθίριζει κάτι στο αυτί. "Θα γυρίσεις σπίτι, θα πάρεις μόνο τα ρούχα σου και θα μπείς στο δωμάτιο μου. Ακριβώς πίσω από τη φωτογραφιά μας στο κομοδίνο έχει μια εγκωπη στον τοίχο. Πάρε τα χρήματα και κάψε το σπίτι."

"Να το κάψω; Γιατί"

"Δεν καταλαβαίνεις. Άμα αφήσεις σημάδια πίσω σου θα σε βρούνε. Θα σε κυνηγανε για πάντα Hayley αλλά εσύ θα πας κάπου που δεν θα σε βρεί κανεις. Όταν ξεμπερδέψω από εδώ, θα σε βρώ. Το υπόσχομαι." Με αγκαλιάζει σφυχτά και κάνω τι ίδιο.

"Θα την προσεχείς έτσι;" Ρωτάει ο Άλεξ τον Harry και εκείνος νεύει με σιγουριά. Τότε αφήνει το χέρι μου και φεύγει μακριά μου ενώ ο Harry και εγώ τρέχουμε προς την έξοδο.

Αλλά δεν ήξερα πως το σπίτι μου ήταν ήδη κατεστραμμένο. Όχι απλά καμένο αλλά διαλυμένο σε εκατομμύρια μέρη και στάχτες που δεν μπορούσαν να το ξαναχτίσουν από την αρχή.