1 ay sonra .....
Dün okula gittik ve karne aldık . Ne hoş değil mi ?
bence berbat . Neden diye sorarsanız ders işlerini sevmiyorum. Tamam akıllıyım. Ama sevmiyorum . Aileniz sizden daha fazla şey bekliyor ama onların istedikleri gibi bir çocuk olmak gerçekten de zor. Ama ben elimden gelenin fazlasını yapıyorum. Ama yine de olmuyor. neyse.
Son 1 haftadır okula gitmiyordum. Bu sürede de hep yağız ile gezdim ama bir ara derek ile karşılaştık. Karşılaştık dediğimde ağır bir kavga ettik. İKimiz de kendimizden duymak istemediğimiz sözler sarf etmiştik ama yapacak bir şey yoktu.
Zaten o kavgayı ederken derek az da olsa sarhoştu . Bu yüzden herşeyi bağıra bağıra salonun ortasında konuşmuştuk ve herkes herşeyi duymuştu . Babam bile. Ama kızmamıştı gençliğimize vermişti bu hatamızı. Hatamı!
Penceremin önüne geçtim ve elime sıcak kahvemi alıp dışarıda kar ile oynayan yan komşunun çocuklarını izliyordum. Eğer kardeşim ölmeseydi ben de onunla böyle kar oynayabilecek miydim acaba ? Ama çok isterdim yaşamasını .
Ben böyle düşünürken evin kapısının çaldığını duydum ama annem açar diye yerimden kıpırdamadım. 5 dakika sonra odamın kapısı tıklatıldı. kapıya döndüğümde arda kapıya yaslanmış bana bakıyordu.
"Ağladın mı sen ?" dedi bana yaklaşarak. "Biraz ağlamış olabilirim." dedim. "Neden yoksa o p*ç kurusu mu yaptı." dedi. "Hayır onun bir ilgisi yok -dedim ve pencereden dışarı baktım-Aklıma kardeşim geldi. Eğer yaşasaydı biz de onunla böyle kar oynayabilirmiydik ?" dedim . "Tabi oynardınız kuzen hatta bizim yaramaz ile iyi anlaşırlardı." dedi. Arda bu cümleyi kurarken o kadar çok komik olmuştu ki bu haline tebessüm ettim.
"Neyse kuzi akşama yağız bir yerlere gidelim diyor . Ne dersin gidelim mi ?" dedi. "Tamam kuzen gidelim ama kafeye falan değil. " dedim.
"Nereye kuzen ?" dedi. "Dayak yediğimiz yer var ya uçurum kenarı." dedim sırıtarak. "Tamam ama önce annemlere söyleyelim hiç istemiyorum vallahi saç diplerimi acıtıyorlar." dedi saçını kaşıyarak. "Tamam o iş bende." dedim.
"Ayaz nerde ?" dedim. "Onlar gelmedi sadece ben geldim kuzen. " dedi.
"Tamam kuzen sen çık ben de giyineyim. " dedim. Odadan çıktı ve kapıyı kapattı . Hemen dizleri biraz yırtık bir pantolon giydim ve üzerine kazak giydim. bence çok hoş olmuştum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İmkansız Aşk
Novela Juvenil"Kapak Tasarımı: acelyacavdarr" Biz insanlar aşk denen lanet şeye tutuluruz. Bazılarımız karşılıklı olarak sever. Bazılarımız ise imkansız aşka tutulur. Ben Dolunay Sönmez. Benim hikayemi bu kitapta okuyacaksınız . Umarım beğeneceğiniz bir hikaye...