61 .Bölüm

615 23 0
                                    

Sinir krizi geçirdiğim günden birkaç gün geçmişti sadece. Yaren bu birkaç günde benden sayısız özürler dilemişti. Ama benim ona değildi sinirim. O kadının oğlumu elimden almaya kalkmasından korkuyordum. Ama o gün yağız bana bir söz vermişti. Asla hiç kimse beni üç çocuğumdan ayıramayacaktı.

"Dolunay ?" arkamı dönmemle ela ile göz göze geldim.
"Efendim canım ?"

"Hadi çantanı al kuaföre gideceğiz." Kafamı salladım ve odamın olduğu kata uzanan merdivenlere ilerledim.

Hızla merdivenlerden çıktım ve odama ulaştım.
Zaten çantamı almak saniyeler sürdü.
Alt kata inip hemen çocukların odasına girdiğimde mışıl mışıl uyuyorlardı . Yanlarina gittim hepsinin anlina masum bir buse kondurdum.

Ses çıkarmadan kapıyı kapattım ve arkamı dönerek dış kapıya ilerledim.

"Güzelim ?" Yağızın sesini duymamla arkama döndüm. Gülümseyerek yanına yaklaştım ve ona sarıldım.

"Oy benim güzelim. " diyerek saçlarımdan öptü.

"Huzurlu günlerimize yeni ve en önemli adımı bu gün atacağız meleğim." ellerini belime sardı ve öylece durdu.

"Evet hayatım. Bugün isteme ve nişan var."

"Aynen bir tanem. Neyse ben seni tutmayayım. " beni kendisinden ayırdı ve yanağımı öptü. Ben de hemen yağızın yanağını öptüm ve dış kapıya ilerledim. Arkamı dönerek sevdiğim adama el salladım ve dışarı çıktım. Ben yaren ve Elanın olduğu arabama ilerlerken bahçeye bir araba girdi.

Annemlerin evin önünde durdu ve şoför kapısı açıldı . İnen Derek'ti. Hızlı adımlarla bana yaklaştı ve yanımda durdu.

"Nasılsın Dolunay'ım..." Gözlerimin içine bakıyordu.

"Dolunayım mı ? sen hala bana nasıl dolunayım diyebiliyorsun Derek ? Sen beni aldattığın gün benden vazgeçtin. Şimdi karşıma geçip bana dolunayım diyemezsin.!"

Ona o kadar öfkeliydim ki sevmiyordum kabul. Ama o beni hayal kırıklığına uğrattı . O benim güvenimi boşa çıkardı.

"Tamam Dolunay ! bir daha demem. Sadece seni hala sevdiğimi sana göstermek istiyorum.! Bir şans versen ne olurdu ki ?"

"Sen o şansı Selen denilecek kadını hayatımıza soktuğun gün kaybettin !"

"Selen ... Selen ... Selen. Her şey selen mi lan ? O bir hata Anlamıyor musun ? Hayvan gibi pişmanım görmüyor musun ?"

" Adı üstünde Hata. Bir kere yapan bir daha yapar. Sana artık güvenmiyorum. Ben artık sadece çocuklarının annesiyim senin için. Sen de benim için öylesin. Çocuklarımın babası olarak kalacaksın! " Bana biraz daha yaklaştı ve burnumun dibinde durdu.

"Sen benim sevdiğim kadın olarak kalacaksın !"

"Sevdiğin kadın bu gün nişanlanıyor derek !" Arkadan yağızın sesini duymamızla o tarafa döndük.

"Çocukların için geldiysen buyur. Kapımız sonuna kadar açık. Çocuklarındır nihayetinde. Ama dolunaya böyle sarkıntılık edeceksen Defol ! Elimde kalacaksın ." sona doğru kendisini tutamamış bağırmıştı yağız.

"Çocuklar için geldim .... Allah ... Mesut etsin !" gözlerimin içine bakarak söylemişti son kelimeleri.

"Yağız. Sen çocukların yanına götürürsün." dedim kısık sesle. Bunu ona yapamazdım gözleri önünde ona bu acıyı veremezdim. Biliyorum şuan canı o kadar çok yanıyordu kii ... alışacaktı. Mecburdu buna.

İmkansız Aşk  Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin