AH Ü FİGAN

GÖNÜL VE DİL

Gönül ve dil dertlidir senden yana.

Nale, feryat pek bol! Avuntu kayıp!

Görmez, denizi, ağacı, bulutu! Kör!..

Bir alemden diğerine geçer durur.

Bir bu dünyadan bulunmaz haberi!

Sevmek diye bir de şarkı tutturmuş,

Kendi sözünde hoş! Söyler usanmaz...

Çoğu da rahat bilmez.Şikayet kime?

Hem unutmaz vefasızı hem söylenir!

Kusurun doksan dokuzu kendinde...

Bilmez de ahlarla gezerken kavrulur.

Gamlı ile davacı dönmüş iki yarene...

Biri söyler, diğeri iç çeker durmadan.

Servi dalında bir kumru misali! Hu!..

Yok, dönüş bulunmaz tutkun aşığa.

Hem sever hem çıkışır durur yare!

İş böyle olunca da yara, dile vurur.

Söyler de söyler içindekini pervasız!

Gönül üzgündür, dil de ebedi kölesi!..

Bir Köroğlu bir Ayvaz!.. İkisi kafadar!

Gönül ve dil!.. Biri atar, diğeri tutar!!...