AH Ü FİGAN

SEVMEK ZOR SEVİLMEYENE

Bir seher vakti,bülbül yine gülün dalında.

Aşık bilmez ki ümitsizliği!En güzel şarkısı,

Yine biricik sevdiğine...Belki de celp eder,

Bu sefer,belli olmaz.Tüm gücü ile yarıştı

Sair sevenlerle.İnsafsızda rahm ne arar?!..

Bir an olsun dönmedi yüzünü bu fakire...

İlle de cefa edecek!..Güzelin kaidesi bu!..

Gün neredeyse akşama ermiş.Biçare aşık,

Hala yerinde,sesini duyurmak için canana.

Bir damla yürekte öyle bir şevk hasıl ola ki,

Gül bahçesinde yer yerinden oynaya!Lakin

Bir o gafil duymaz nameyi!..Biter takati,

Garip bülbülün,kapıp koyuverir kendini.

Sevdiği yoksa neylesin bağını,bahçesini?!

Yarin olduğu yerdir cenneti!Suskun,yalnız.

Karanlık gelir,leyli misali...Kainat dilsiz!..

Bülbül yine kimsesiz!Onca dökülen dil de

Nafile!Ezelden garip,dayanamadı bu çileye.

Yarim diye diye,asıverdi minicik bedenini,

Gülün en can yakan dikenine!Sevmek zor,

Sevilmeyene...Gönülde aşk,akılda bir tek de

Olsa yarin busesi!Delicesine yaşar da sever de!..