AH Ü FİGAN

AKLA ZİYAN

Akla ziyan bir sevdiğim var!..Kah ayandır kah müphem!..

Bilmez vaziyeti gibi bir de aymaz!..Tasa bende her dem!..

Cahilliği sevmekten yana!..Aşkım diye de salınır ortada!..

Bazı gülmemek elde değil!..Seveni de benim yabanı da!..

Kişi bilmez mi hangi yürektedir muhabbeti?!.Yar,gafilim!

Uğraşır dururum lafımı dinletmeye de boşuna gayretim!

Dolanır kalırım çaresizliğe,galiba çabam içre hal şikeste!..

Vaziyet, bir gülmeye,sayısız ağlamak ile döndü meçhule!..

Her günüm aynı eziyet!..Cananım ki canına daima bigane!

Gelir,gider ama,ettiği cevr ile eziyet!Hep aynı terane dilde!

Olmazmış naz etmeden!..Güzelin ki şanındanmış eziyeti!..

Hala fark etmez ki yangın yerine çevirdi bu garip kalbimi!

Kar etmez hal insafa!..Yalnızım alemde,hasretle geçerim!..

Bir severim ki külli yek sevenim!..Anlamaz,aşkta üveyim!..

Nice kişi görür ahvalimi,şaşar,bulunmaz fikre uyan bir yan.

Bana biçilmiş,ceza misali bir sevmektir ki inanın akla ziyan!