AH Ü FİGAN

MEĞER Kİ KİMİ SEVMİŞİM

Meğer ki kimi sevmişim ben, aşka vardım diye sevine bayıla?!

İlk telaş ile varılmıyor farkına; bir şerri, yar etmişim sevdama!

Endam hoş, nazar hoş ama, sanki canımı almaya gelmiş arza!

Rahmı bilmez,sevmeye gelmez! Kalp diye seng taşır bağrında!

Tepeden tırnağa feryat kesilsem, dönüp de bakmaz figanıma!.

Meğer ki kimi sevmişim ben, sevdaya eriştim diye koşa ayıla?!

İlk heyecanda anlaşılamıyor; bir kötüyü sarmışım can bağıma!

Boy latif, eda latif lakin, adeta ömrüm almaya gelmiş dünyaya!

İnsafa yaban, yüreğime düşman! Kalp diye zulmü taşır varlıkta!

Serapa nale edilsem, hasretiyle kılını dahi oynatmaz bî insafla!.

Meğer ki kimi sevmişim ben, yâre vardım diye diye  canla başla?

Önce anlamıyorsan, en derin yaran bile önce sızlamaz sıcağıyla!

Adı güzel, kendi güzel fakat, hayatı almaya gelmiş gibi bahtıma!

Lafı işitmez,aşığı takdir etmez!. Karşılık diye eza katar sevdama!

Baştan ayağa ah etsem,varmaz o sevmezin anlaşılmaz diyarına!

Meğer ki ben kimi basmışım sineme sevdim diye garip aşkımla?!

Evvela hissedilmiyor felaket! Anbean,adım adım yerleşiyor cana.

Sevmesi eşsiz, düşü eşsiz ama,sanki aşkımı çalmaya gelmiş arza!