AH Ü FİGAN

FERMAN YÜREĞİMİN....

Ferman yüreğimin, aşkım yine o vefasızın!

Çare diye bir kapı yok! Kırk kilit üstümde!..

Her kötüye savunmasız! ''Olsun!'',der durur.

Böyle akıl sadece sevende bulunur. Şaşma!

Çoktan fikirden geçmiş, hala haberi olmaya!

Bırakırım arada, ne hali var ise etsin diye de

Cefası,cahilliği yine, bir bana zarar! Ah ki ah!

O sever de ben bilmez miyim? Yar ve yaşamak!

Hangisinden geçilir? İkisi de başa baş gider...

Gerçeği ona diyemem, korkarım. Böyle gelmiş...

Değişmesi de beklenmez ki! Can ama, cansız!

Bazı gerçek dile gelmez! Bu kalbe ne desem,

Kar etmez! Sultan sanıp kendini yüce bilir!..

Ferman yine yüreğin! Değişmez ki kıt talihim!

Sonu kabulden geçer, o buyurur, ben severim!