AH Ü FİGAN

ÖNCE ANLAMIYORSUN

Önce anlamıyorsun ne olduğunu ilk an esintisinde sevmekle.

Sonra yavaş yavaş ayağın yere değiyor,aşk dal dal serpildikçe.

Yer ediyor usul usul,dört yandan sarıyor evvelini de ahirini de.

Dilin de bağlanıyor yüreğin de! Bir fısıltı misali yazgın ensende.

Tutsaklığın var sırada,kurtulmayı hiç ki istemediğin, gönülden!

Ve zaman devam ediyor vazifesine! Sen de artıyorsun git gide!.

Ten ü can benim değil gibi ele geçiriyorsun kurnaz hakikatinle!

Damar damar zehrini akıtıyorsun aşka, hem sevildim diye diye.

Bir de bakıyorum yorgan gitmiş, kavga bitmiş! Yâr çok ötelerde!

Felaketin idraki! Meğer seraptan ibaretmiş sevda bellediğim de!

Gerçeği yok mu?! Var elbette! Ardında bıraktığı servetim elemle!

Otur ayıkla şimdi gönlün kırıklarını! Tabii gücüm yeterse hasrete!

Aklından geçmezdi değil mi?! Yâr etmezdi böyle fenayı sevenine!

İşine gelmezse neleri reva eder de tahmine sığmaz!. Süt, çiğ işte!

Önce anlamazsın, aşkı ağır ağır çöker rehaveti ile tutkun yüreğe!.

Sonra yavaşça ayağın yere değiyor aşk ile,sevilmediğini görünce!