AH Ü FİGAN

DERD-İ EBEDİM!

Ne bir tatlı laf ne de vuslat!..Kıtsın aşkıma,derd-i ebedim!..

Az içinde arar dururum ziyadeyi,tende seninle sevmeyim!..

Tek muradım var;çok çektirme gayri!.Bil ki ben de faniyim!

Göz kapamadan aleme,gel vefasız!.Yüzünü bir kez göreyim!

Bilemem ki vademi!.Aklında bulunsun ki seni niyaz ederim!

Hep derim ki yokluğunun fakiriyim!.Ama aşkınla ziyadeyim!

Bereket senden,vurgunluk yüceden!.Yürekte hali bilmezsin!.

Bin düşünür ama,bir çare bulup eremez diyarına!.Özlemsin!.

Çok sever lakin,vaziyeti anlayana!Can içre,derd-i ebedimsin!.

Yine de hoş tutmak gerek aşkı!.Su,ekmek gibi tene nimetsin!.

Böyle der de katlanırım her meşakkatine!Kalbe pür değersin!.

Aklın almaz ki!.Her hasret yarasında bin bir maraza dönersin!..

İyileşmenin mümkünü olmaz!..Hasretine ben,gönüllü edildim!

Şifa arayan hasta misali aşkım!Yardan özge ilaç olmaz,bilirim!..

Seni bildim bileli,düşkünüm!Nicesinde en güzeli,derd-i ebedim!