AH Ü FİGAN

... SEVEN İLE SEVEMEYEN?

Bir olur mu hiç seven ile sevemeyen?

Yürek kuraklığa dönmüşse bil ki ıssız!

Güzelden,iyiden,çiçekten,böcekten,

Uzak!Görmez rengin türlüsünü,yavan!

Ne güneşe,ne buluta!..Bir hiç ki aşksız!

Çocuk neşesinden habersiz,öyle sıradan.

İnsan demeye lazım  gelir bin bir şahit!

Bencil,katı!Hep ben diyen bir yoksul...

İçim katrana döndü!Yeter!Ya seven?!..

Onu anlatmaya kafi kelime bulunmaz.

Hoş söz,gülmek,tatlı gönül,değer bilmek...

Saysam da nicesini,yine de dolmaz listem.

Biri tepede,diğeri yerin yedi kat dibinde!..

Bir bakışta saklanan bulunmaz bin sözde!

Seç!..Canla başla mı,kuru kuruya lafla mı?

Hangisi ile yaşanır şen?Olmaz sorusu dahi!

Görüntüde herkes biliyor sevmeyi!Gülerim!

Bakarsan hepimiz insanız sanki!O da yalan!

Daha  çok kelam gün yüzüne çıkmaya hazır...

Ama bir şey demem kuruya,katıya.Anlayamaz!

Onca şaşkınlığımın içinde ben bile öğrenmişim,

Bir olur mu hiç seven ile sevemeyen?!..