AH Ü FİGAN

HEP SONDAYIZ...

Hep sondayız,başa dönemedik ki bir türlü sevdaya dolanalım!..

Meğer yâr ne kadar meraklıymış gitmeye!.İllâ ayrılık mı olalım!..

Onca lafım kâr etmedi bunca vakit!.Hangi gamında boğulayım!.

Sevdikçe kaçtı,alsın bu fakirin canını da rahata varsın muradım!

Zaten yaşadım diyemem,aşk oldu haneye de derdini atamadım!

Ah ki yanarım,her yaban aşkına döndü,bir ben canan olamadım!

Hep sondayız,bir türlü varamadık aşka,biz de vuslatını tadalım!..

Hatalar konsa üst üste boyunu aşar!.Bir aşk doğru,anlatamadım!

Sen çok mu iyisin denirse,bilemem ben de siz gibi fani yaratıldım!

Farkım şudur ki o vefasızı çok sevmekle bâbında bekleyen sabrım!

Ha bir de akılsızlığım unutulmasın!..Yâr tek aşkla diye şaşkınlığım!

Lakin yine sondayız!..Vefasız çekip gitmelere doymaz ki!. Naçarım!

Yâr ben misalini kırk yıl arasa bulamaz!..Ezelden ezasına bağlıyım!.

Kandırmak kendini biraz da aşığın şanından!.Aşk-ı yâr imkansızım!.

Yine de bir söz dolanır hep dilimde:''Her gidişin,yeni başlangıcım!.''

Yalan da değil hani!..Bazı dönüşü olur,ben ki bıraktığı gibi aynıyım!.

Sanırım,arada kendini hatırlatmak ister,görüp bir daha kahrolayım!.

Ya da ne bileyim belki canı sıkılmıştır!.Nasıl olsa hep aciz-i aşığıyım!.

Hep sondayız yine!..En iyisi yine sözüm geçmez aşkında boğulayım!.