AH Ü FİGAN

BİR DOLU FİGAN!..

Kendi halinde bir gariptim,yaşar giderdim.

Bihaberdim senden,öylesine aşka ümitli...

Muhabbet düşünürdüm,sevmekti fikrim.

Davulun sesi işte!Uzaktan öylesine neşeli!

Hoş çalınırdı gönlüme de hatam o yüzden!

Başkasından gelmez kendine ettiğin,şaşma!

Derdi de belayı da buldum bizzat kendim...

Rahat mı battı nedir?Bilmem.Vardım aşka!

Sanki başım göğe erdi!Ben istedim,buldum!..

Öfkem kendime de artık çok geç kalmışım.

Alan,satmış cefanın türlüsünü!Dönüş yok!

Dilin ayarı bulunmaz bazı bazı...Laf atar...

İşte o yüzden dengesiz!Başıma taşlar yağar!

''Al sana sevmek!Buldun mu işi?Uğraş dur!''

Öncesi özlemin sonrası da eziyetin adı olur...

İçine girince,sevmeyen bir,seven bin pişman!

Düşük çene çekilmez!Sevdada dolusu var...

Velhasıl,Aşk arada nedamet!Bir dolu figan!..