Dünya kocaman değil,kanma,küçücük!
Öyle bir gelirler ki ayağına,dilini yutarsın!
Lakin sende kalmamıştır tozu bile artık!
Hesap hiç şaşmaz,sabır!Ne eksik ne fazla.
Çok gördüm unutmuşken koşarak döneni.
Güldüm ama,içim ağlamadı desem,yalan!..
Her biri fazlası ile ömür kaybı,yok telafisi!..
Oysa diye geçirmemek mümkün değil...
Sen bunu keşke önceden bileydin,yazık!...
Aslında hiç mutluluk vermiyor intikam!..
Hangi sevmenin sonu güzel nihayet oldu?
Eş,dost,akraba hatta aynı kan,aynı can...
Bana her biri başka başka yangın,yıkım!..
Yar da bunlardan eksik kalırsa,şaşardım....
Durup dururken desem doğru olmaz hiç...
Tek tek beklenti yığılıp taştı,aile olsan bile...
Hepsi işi düşünce,yeri gelince,sevmek dedi.
Oysa menfaat değil diye bilirim muhabbeti.
Ya doğru anlamadım ya bana yanlış öğretti,
Yaşamak ve cümlesi...Bir şeyler yoldan saptı.
Veya beceremedim,bu alemden hiç olamadım!
ŞİMDİ OKUDUĞUN
AH Ü FİGAN
PoetryYokluk senden,ah ü figan benden...Sen bana yar ol,ben tepeden tırnağa yanayım...Bir sevmek kalsın ikimizden geriye...(26.08.2017)