AH Ü FİGAN

KALANI, ACIYA BEREKET!...

Tek söz etmem artık! Duyulmaz ne desem!

Herkes kendi çalgısında! Ee dert hepimizde!

Gönlü gezdirip hoş eylemek isteyen de var,

Düştüğü tuzaktan kurtulmaya çabalayan da...

Oldu bittinin tadı değişmez, insanoğlu böyle!

Gel de şimdi anlat! Kime, ne demek gerekse!?

Hata altın urbaya bürünmüş, bulunmaz alanı!

Azdır kötü ettim diyeni. Her biri haklı mı haklı!

Dökme suyla da kurur elbet! Yine ümit et,dur!

Sıkıntı dediğin geçer mi kendiliğinden? Dert!..

Bir çift güzel lafa hasret olmayı nasıl etmeli?..

Bayram seyran denmesin bana! Gelmez ki!..

Zorluk!İlle de yokluk! Gülmek çoook geride!

Yaşamak el sallayarak geçer, ben nasipsize!..

Takat?! Bulunmaz, yıkılmış, ben altında kayıp!

Hayatta olmak, hareket etmek değil ki sadece!

Görünürüm canlı ama, yine duçar, yine taklit!

Ne gerek ki bu fakire laf söylemek! Beyhude!

Tek söz etmem artık!.. Kalanı, acıya bereket!!..