AH Ü FİGAN

AKBABA!

Keyif ve neşe isterim bazı ama,ille de yar ile!

Kendime söz geçiremem!Gelmez o hayırsız!

Hiç bekleme!Kim bilir nerede?Hangi yürekte?

Gel aklını başına devşir!..Bırak şu vicdansızı!

Senin sevmen keyfe keder değil onunki gibi!

Yürek gözü kapalı,anlamaz sevgiden,aşktan?!

İşi gücü orada burada atlamak dala,bir,iki,üç....

Kaç oldu desen,bilmez sayısını.Sanki karasinek!

Her yerde!Sen de kalkmış buna adam diyorsun!

Geç bunu!Mahlukat içre olmaz asla ondan kişi!..

Gözlere öyle ayan ama,bil ki aslı insanlık dışı!..

Senin ki kem kader!Böyle bir şey düşmüş canına!

Dilim varmaz şahıs demeye!Bildiğin habis,ucube!..

Her şeye noksan bulur,kötü,der!Kendisi matah ya!

Çıkmadık can,ümit taşır her dem!Koyuver yoluna!

İşte böyle laf üstüne laf yığarım kendime,olmaz!

Devası da sıfatı da bulunmaz!Ömrümdeki Akbaba!